Το… άσυλο

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΕΝ τους φέραμε-βρέθηκαν στην Ελλάδα του «Ξενίου Διός» και συνιστούν πρόβλημα. Από εκείνα που δημιουργούνται, όταν η Πολιτεία κρατάει τα μάτια της κλειστά και δεν διεκδικεί στα ευρωπαϊκά συμβούλια. Και, βέβαια, για λόγους ανθρωπισμού, δεν θα τους αφήσουμε στις «ορέξεις» του κ. Άδωνη κι ούτε θα τους παραδώσουμε ανυπεράσπιστους στα ρόπαλα «χρυσαυγητών». Υπάρχει(;) Κράτος και...
 θα μεριμνήσει, Εκκλησία και θα τους νοιαστεί, χριστιανοί που θα τους προσφέρουν τον ένα χιτώνα τους.
ΗΤΑΝ να μη γίνει. Τώρα που συνέβη και η ανθρώπινη δυστυχία «ταξιδεύει» απ’ την Κρήτη στην Αθήνα για να καταλύσει στον (εγκαταλελειμμένο) «ναό της γνώσης», ας ρίξουμε και δίπλα τη ματιά μας. Στο «κανονικό» Πανεπιστήμιο που δεν το… μιαίνουν «παρακατιανοί», δεν το λερώνουν ξένοι. Θα πέσει, λοιπόν, το μάτι σου στα κομματικά τραπεζάκια φοιτητών χορτάτων όπου ακουμπάνε την ανία τους και δίπλα τους φοιτήτριες σε σταυροπόδι για… ιδεολογικό προσηλυτισμό. Θα δει τους λερωμένους