ΤΑΞΙΔΕΨΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΑ ΣΤΗΝ ΠΥΛΟ ΜΕ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΣΑ ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΙΟΔΙΑ

Κειμενο που λαβαμε απο εναν συναγωνιστη:
Ξεκινησα απο την Χαλκιδα να ταξιδεψω μεχρι την Πυλο, απο οπου καταγομαι. Ημουν προβληματισμενος απο τις προηγουμενες μερες τι θα κανω με τα διοδια. Αυτο για δυο λογους: απο την μια τα οικονομικα μου ειναι χαλια ιδιαιτερα τωρα τελευταια, μιας και η ακριβεια αφενος και η μειωση του μισθου μου απο την αλλη εχει κανει την κατασταση οριακα αφορητη.Ο δευτερος λογος, οτι.....
αισθανομαι μελος του κινηματος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ και η συνειδηση μου δεν μου επετρεπε να κανω το κοροϊδο σε οτι γινεται γυρω μου. Βεβαια η παρουσια μου ειναι περιστασιακη οποτε μπορω, μιας και η δουλεια μου δεν μου επιτρεπει να ειμαι παντα παρων σε ολες τις δρασεις. Παρολα αυτα παρα πολλοι φιλοι μου εχουν τις ιδιες αποψεις με εμενα, οτι δηλαδη ολα τα κοινωνικα αγαθα (δρομοι, συγκοινωνιες, νοσοκομεια, παιδεια, παραλιες, φως, νερο, ο αερας που αναπνεουμε κλπ) πρεπει να ειναι ελευθερα και δωρεαν. Μενω και δουλευω στην Αθηνα αλλα η κοπελα μου ειναι απο την Ευβοια. Ξεκινησαμε λοιπον για το πρωτο μας μεγαλο ταξιδι, μετα την καταπτυστη φωτογραφικη ντροπολογια Ρεππα που εγινε μονο και μονο για τα συμφεροντα των μεγαλοεργολαβων και των πολυεθνικων των διοδιων.
Αποφασισα οπου μπορω να μην πληρωνω. Φρεσκαρισα λιγο τις γνωσεις μου μπαινοντας στο μπλογκ των Επιτροπων αγωνα "Δεν πληρωνω" στο γνωστο πια www.oxidiodia.gr
Τα πρωτα διοδια που συναντησα ηταν στις Αφιδνες. Εκει με μεγαλη μου χαρα ακουσα τις σειρηνες (δειγμα οτι καποιος δεν πληρωνει) να χτυπανε συνεχως. Ηταν παρα πολλοι αυτοι που περνουσαν και δεν πληρωναν. Οσο περιμενα στην ουρα ακουσα τουλαχιστον δεκα φορες τον γνωριμο ηχο (εντεκα με την δικια μου). Περασα κολλητα πισω απο εναν αλλο που πληρωσε. Αστυνομια υπηρχε στο αντιθετο ρευμα προς Λαμια. Δεν ειναι δυνατο να αστυνομευονται ολα τα διοδια στις Αφιδνες ακομα και με 10 περιπολικα γιατι ειναι πολυ μεγαλα. Τα επομενα διοδια ηταν στην Αττικη οδο στον κομβο Μεταμορφωσης. Περασα ανοιγοντας την μπαρα μιας και δεν υπηρχαν πουθενα περιπολικα. Στην Ελευσινα δεν ειχε καλη ορατοτητα. Το ρισκαρισα περνωντας πισω απο καποιον αλλο απο τα μεσαια εκδοτηρια. Δεν συνεβη τιποτα. Στα επομενα διοδια επι Πελοποννησιακου εδαφους στο Σπαθοβουνι περασα προσεχτικα ανοιγοντας την μπαρα με το παρμπριζ μεσα απο το αυτοκινητο (δεν υπηρχε αστυνομια- ηταν μεσημερι περιπου 3 η ωρα). Στην Νεστανη υπηρχε μπλοκο της αστυνομιας απο την απεναντι πλευρα προς Κορινθο. Ηταν απασχολημενοι με καποια φορτηγα.Το ρισκαρισα και περασα χωρις προβλημα. Στην Ασεα κολλησα πισω απο καποιον αλλο, περιμενοντας να πληρωσει και να περασω μαζι του. Δυστυχως "ατυχησα": Επεσα σε συναγωνιστη .Κατεβηκε, ανοιξε την μπαρα και περασαμε και οι δυο. Οι κορνες ,οι σφιγμενες γροθιες αλληλεγγυης και χαιρετισμου ακολουθησαν το θριαμβευτικο περασμα και των δυο μας, απο το χαρατσοεισπρακτικο κρεββατι του Προκρουστη.
Στην επιστροφη μετα απο 5 μερες παλι εφθασα μεχρι Χαλκιδα μην πληρωνοντας πουθενα διοδια.
Εντυπωσεις και αισθηματα:
Ο κοσμος που περνα τα διοδια και δεν πληρωνει ειν