Τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται

Η πρωτοβουλία ακαδημαϊκών στήνει ξόβεργα για μπούφους

Την Τρίτη 31 Μαΐου 2011, στις 7 το απόγευμα, στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών θα πραγματοποιηθεί μεγάλη ανοιχτή συγκέντρωση με πρωτοβουλία του Πρύτανη του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Θεοδόση Πελεγρίνη, του μεγάλου έλληνα μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη και των.....
καθηγητών Γιώργου Κασιμάτη, Γιώργου Κατρούγκαλου, Νότη Μαριά, Κώστα Μπέη και Κώστα Χρυσογόνου.

Ποιος είναι ο στόχος αυτής της ανοιχτής συγκέντρωσης; Να καταγγελθεί η
Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης θα έλεγε κάποιος που είναι τόσο αφελής,
ώστε δεν μπορεί να διακρίνει τις μεθοδεύσεις νομιμοποίησης του καθεστώτος
κατοχής και εκποίησης της χώρας που κρύβονται πίσω της. Η συγκεκριμένη
εκδήλωση ποντάρει στο γεγονός ότι αρκεί κάποιος να φωνάζει αρκετά δυνατά
ενάντια στην Δανειακή για να φανεί ότι δήθεν είναι ενάντια και στο καθεστώς
που της έχεις επιβληθεί από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ.

Η πρόσκληση στην εκδήλωση-συγκέντρωση απευθύνεται, σύμφωνα με
τους διοργανωτές, σε κάθε πατριώτη που θέλει να διατρανώσει την αντίθεσή
του στην υποτέλεια της ελληνική κοινωνίας και την απαξίωση του δημόσιου
πλούτου της Ελλάδας.

Όμως εντελώς τυχαία δεν λένε απολύτως τίποτε ούτε για το χρέος, ούτε για το
ευρώ. Οι μεγάλοι μας αυτοί καθηγητές και ποικίλοι επώνυμοι επικεντρώνουν
την κριτική τους στην Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης για να πετύχουν τι;
Μα για να απαλειφθούν οι επαχθείς όροι της, όπως μας λέει ο κ. Κασιμάτης.
Δηλαδή αν οι επαχθείς όροι έφευγαν από την εν λόγω Σύμβαση, όλα θα ήταν
εντάξει; Θα έπρεπε να αποδεχθούμε τον «μηχανισμό στήριξης» με βάση τον
οποίο εκποιείται η χώρα;

Και το επαχθές χρέος, τι πρέπει να γίνει με αυτό; Γιατί μιλάτε για την επαχθή
σύμβαση και δεν λέτε κουβέντα για το επαχθές χρέος; Γιατί δεν καλείτε τον
ελληνικό λαό να απαιτήσει την μη αναγνώριση και τη διαγραφή του; ‘Η μήπως
περιμένετε να βγάλει τα «επιστημονικά» της πορίσματα η δήθεν έρευνα της
Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, ενώ την ίδια ώρα η χώρα και ο λαός της
χάνεται;

Μήπως τελικά αυτό που επιδιώκετε είναι να καλύψετε το κενό της πολιτικής
νομιμοποίησης που υπάρχει σήμερα στο καθεστώς κατοχής και εκποίησης;

Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα έχει θέσει ξεκάθαρα το δίλημμα: Με το ευρώ
και ξερό ψωμί, ή επιστροφή στο εθνικό νόμισμα; Εσείς τι απαντάτε σ’ αυτό; Ή
μήπως δεν σας ενδιαφέρει;

Πώς γίνεται και ενώ κόπτεστε για την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία της
χώρας, δεν λέτε κουβέντα για το καθεστώς κατάλυσής της μέσα στην ΕΕ και
την ΟΝΕ; Γιατί άραγε; Εκτός πάλι κι αν είστε τόσο αδαείς ώστε να θεωρείτε
ότι μια χώρα υπό κατοχικό νόμισμα, όπως είναι το ευρώ και υπό τον έλεγχο
του πιο αδίστακτου καρτέλ κεντρικών τραπεζών που έχει γνωρίσει ποτέ η
ευρωπαϊκή ιστορία, μπορεί να διατηρεί τη