Τα Κρατικά Δάνεια να δίδονται μόνον από άλλα Κράτη και όχι από Τράπεζες!

Η Τραπεζική Διαμεσολάβηση για το Δανεισμό των Κρατών υπήρξε επινόηση των Αμερικανών και θα πρέπει να Καταργηθεί μια για πάντα. Τα Κράτη, να δανείζονται, αν χρειαστεί να Δανείζονται, μόνον από άλλα Κράτη, όπως γίνονταν πριν το 1970. Χαρακτηριστικά, αναφέρουμε το πρώτο «Συνεταιριστικό Δάνειο» (Syndicated Loan) που οργάνωσε ο δικός μας Μίνος Ζομπανάκης για το Κράτος της.....
Ιταλίας τη προς το τέλος της δεκαετίας του 1970, όταν εργάζονταν στη First Boston. Επειδή δεν βρίσκονταν εύκολα ένα δάνειο ενός δισ δολαρίων, τότε, που το είχε ανάγκη η Ιταλία, και επειδή κανένα Κράτος δεν προθυμοποιήθηκε να το χορηγήσει, οι Τράπεζες τότε δεν δάνειζαν Κράτη, ο Μίνος Ζομπανάκης ανέλαβε την ευθύνη να το οργανώσει για λογαριασμό της Ιταλίας. Συγκέντρωσε τις δέκα μεγαλύτερες Τράπεζες στον Κόσμο, μοίρασε το ρίσκο σε 100 εκατ. δολάρια για την κάθε μία, και έγραψε Τραπεζική Ιστορία, ολοκληρώνοντας το Δάνειο με επιτυχία. Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ήταν ο πρώτος που άνοιξε την όρεξη των Τραπεζιτών να εισβάλλουν στα Κρατικά Δάνεια, μιας και το ρίσκο είναι πολύ περιορισμένο. Ένα Κράτος, δεν μπορεί να πτωχεύσει εύκολα και επί πλέον έχει το αποκλειστικό προνόμιο να βάζει φόρους, άρα πάντα είναι σε θέση να ξοφλάει τα χρέη του. Μέχρι τότε, τα Κρατικά Δάνεια τα χορηγούσαν οι Κεντρικές Τράπεζες άλλων Κρατών. Δεν είναι τυχαίο που το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν έχασε ποτέ κανένα δάνειο και τα Κέρδη που μοίρασε στους Μετόχους του, το 2010 ήταν πάνω από 400 δισ δολάρια, παρόλο που τα δάνειά του χαρακτηρίζονται «Φιλικά» γιατί χρεώνουν μόνον 2% μόνον επιτόκιο!

Το άνοιγμα της πόρτας των Εμπορικών Τραπεζών στις χορηγήσεις Κρατικών Δανείων, ξεκίνησε δειλά-δειλά και προσεκτικά στην αρχή, όμως μετά με τη εμφάνιση σχεδόν ανεξέλεγκτης Μόχλευσης, και της ανυπαρξίας των Κανόνων της Βασιλείας Ι, οι Τράπεζες με την προτροπή των Πολυεθνικών, άρχισαν να «Πουλάνε» τα Δάνειά τους, σχεδόν πιεστικά, προσφέροντας και ειδικές Αμοιβές, τα λεγόμενα «Referral Fees». Η Μίζα, ευγενικά λέγεται «Αμοιβή Σύστασης» και στην Αμερική δηλώνεται ως εισόδημα και φορολογείται και αυτός που την προσφέρει, την εκπίπτει… Μπορείτε να υποθέσετε, στην Ελλαδίτσα μας ποίοι τσέπωναν αυτές τις «Αμοιβές Σύστασης» και φυσικά…δεν τις δήλωναν! Οι Αμερικανικές Τράπεζες, όμως τις δήλωναν και αν κάποιος κάποτε κατορθώσει και εισβάλει δικαστικά στα βιβλία τους, θα ανακαλύψει σημεία και τέρατα, όχι μόνον στις τριτοκοσμικές χώρες, αλλά και σε πολλές Ευρωπαϊκές. Τα Δάνεια αυτά, σιγά-σιγά, οι Εμπορικές Τράπεζες μιας και ποτέ δεν είχαν τα Κεφάλαια που χορηγούσαν, απλά μεσολαβούσαν ως Μεσίτες Χρήματος, τα καθιέρωσαν ως απαραίτητα για τη Λειτουργία του Κράτους, ώστε να εξασφαλίσουν «Σταθερή Τραπεζική Πελατεία Μεγάλων Πελατών» από τη μία πλευρά, και να κερδίζουν τεράστια Κέρδη από τους Τόκους που χρέωναν, και από την άλλη, να εξασφαλίσουν «Σταθερή Πελατεία όπλων και άλλων Προμηθειών» που έλεγχαν οι ίδιοι Μέτοχοί τους που ήταν και Μέτοχοι των Πολυεθνικών…Η Λέσχη Βildderberg ποτέ δεν αρνήθηκε την ύπαρξή της, παρόλο που σε