Συνωμοσία τραπεζιτών και οίκων αξιολόγησης!

Από την εποχή που βαθμολογούσαν με «τριπλό Α» τα χειρότερα «σκουπίδια» της αμερικανικής αγοράς, οι οίκοι αξιολόγησης έχουν δείξει ότι δεν διστάζουν (με το αζημίωτο, πάντα...) να κάνουν χάρες στους τραπεζίτες. Με τη χθεσινή υποβάθμιση-τσεκούρωμα της Ελλάδας από την S&P φαίνεται πλέον καθαρά ότι οι οίκοι αξιολόγησης κάνουν μια πολύ μεγάλη χάρη στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (πάλι με το αζημίωτο...).
Όπως τονίζουν
στο “S10” τραπεζικά στελέχη, ρίχνοντας χθες την Ελλάδα στη χαμηλότερη θέση των πιστοληπτικών αξιολογήσεων διεθνώς (“CCC”) και μόλις τρεις θέσεις πάνω από την κατηγορία “D” (“default”, χρεοκοπία), η Standard & Poor’s δεν παίζει πια το ρόλο ενός οίκου που προειδοποιεί τους επενδυτές για κινδύνους, αλλά τον πολιτικό ρόλο του... συνηγόρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στη μεγάλη και ανοικτή διαμάχη της με τη γερμανική κυβέρνηση για το ελληνικό χρέος.
Οι δύο πλευρές της αντιπαράθεσης έχουν ανοίξει δημόσια τα χαρτιά τους ήδη από την περασμένη εβδομάδα:
- Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ζήτησε ανοικτά να προχωρήσει η Ελλάδα σε ενός είδους ήπια αναδιάρθρωση χρέους, ως όρο για να λάβει το νέο δάνειο διάσωσης. Ζήτησε, ειδικότερα, να... υποχρεωθούν εθελοντικά όλοι οι ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας (κυρίως, δηλαδή, οι ευρωπαϊκές και ελληνικές τράπεζες και, πιθανόν, η ίδια η ΕΚΤ) να ανταλλάξουν τα ομόλογα που κατέχουν, με νέα που θα λήγουν επτά χρόνια αργότερα.
- Πολλοί αναλυτές έσπευσαν να παρερμηνεύσουν αυτή τη γερμανική πρόταση, που διατυπώθηκε με επιστολή του Γερμανού υπουργού Οικονομικών προς την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και τους ομολόγους του στο Eurogroup, σαν να μια λαϊκίστικη πρόταση του Βερολίνου, με στόχο να φανεί στην κοινή γνώμη της Γερμανίας ότι δεν πληρώνουν μόνο οι φορολογούμενοι την κρίση, αλλά και οι τραπεζίτες.
- Στην πραγματικότητα, όμως, η πρόταση αυτή δεν κρύβει μόνο πολιτικάντικους υπολογισμούς, αλλά και πολύ σοβαρούς οικονομικούς υπολογισμούς: στόχος της Γερμανίας είναι να μείνουν «εγκλωβισμένες» και οι τράπεζες στο ελληνικό χρέος μέχρι το 2014, ώστε όταν έλθει η ώρα του «κουρέματος» να μην πέσει όλο το βάρος στις κυβερνήσεις (ας μην ξεχνάμε ότι το ΔΝΤ, ως προνομιούχος πιστωτής, «απαγορεύεται» να «κουρευτεί»).
- Σε αυτή την πρόταση Σόιμπλε, που προκάλεσε οργή στους κεντρικούς τραπεζίτες της Φραγκφούρτης, αλλά και στους εμπορικούς τραπεζίτες που στοιχίζονται πίσω τους, απάντησε την επόμενη ημέρα με σκληρό τρόπο ο Ζαν Κλωντ Τρισέ, αποκλείοντας οποιαδήποτε μη εθελοντική (απολύτως εθελοντική) συμμετοχή των τραπεζών στη νέα διάσωση της Ελλάδας. Η ΕΚΤ δεν συζητεί καν ενδεχόμενο επιμήκυνσης των ομολόγων που η ίδια κατέχει (αξίας 60 δισ. ευρώ), ενώ για τις εμπορικές τράπεζες δέχεται μόνο μια λύση τύπου Βιέννης. Δηλαδή, να μη γίνει κάποια γενικευμένη ανταλλαγή ομολόγων με νέα, μεγαλύτερης διάρκειας, αλλά να δεσμευθούν εθελοντικά όσες τράπεζες το επιθυμούν σε νέες αγορές ομολόγων της Ελλάδας, όταν θα λήγουν ορισμένα από αυτά που ήδη κατέχουν.
- Πρόκειται, βέβαια, για μια εντελώς διαφορετική πρόταση από τη γερ