Σύλλογος Ενάντια στις Ρακέτες των παραλιών!!! (Συλ.Ε.Ρα.)

Ναι το παραδέχομαι! Είμαι ο ιθύνων νους της ιδέας της δημιουργίας ενός συλλόγου που αποσκοπεί στην επαναφορά της ηρεμίας μας στις παραλίες!
Δεν είναι δυνατόν να κάθεσαι να απολαύσεις τον μαγικό ήχο (πλάτσα-πλούτσα) της θάλασσας, να αφεθείς με τη φαντασία σου στα βάθη της και να πρέπει από πάνω να ακούς και τον...
εκνευριστικό ήχο (τάπα-τούπα) των ρακετών κατά μήκος όλης της παραλίας.
Κάθεσαι είτε στην ξαπλώστρα σου είτε στην ψάθα σου απαλλαγμένος από κάθε έγνοια, αφήνεσαι στη μαγεία της θάλασσας και από πάνω σου ίπτανται δολοφονικά μπαλάκια τα οποία σαν μύγες ζουζουνίζουν από γύρω απ' το κεφάλι σου!
Και αν δώσεις και καμιά σφαλιάρα σ αυτά τα κίτρινα "έντομα", θα σε πούνε και ιδιότροπο!
Αφού έχεις χιλιοχτυπηθεί εξάλλου από τα μπαλάκια που ως ρουκέτες εκτοξεύουν οι αδέξιοι ρακετοφόροι της ακρογιαλιάς, και για χιλιοσή φορά έρχεται ένα τόπι στο κεφάλι σου, τότε γυρίζεις όλο νεύρα και λες στον εκτοξευτή να πάει παραπέρα γιατί σου χουν σπάσει τα νεύρα και αυτός όχι μόνο δε σου απαντά, αλλά σου ρίχνει και μια ματιά ωσάν να είσαι τουλάχιστον βιαστής ανηλίκων και φεύγει δίχως φυσικά να σου ζητήσει την παραμικρή συγνώμη!

Εξάλλου, τι πιο λογικό; Δημόσια δεν είναι η παραλία; Ας πάρει λοιπόν ο καθένας, ως δικαιούται, από ένα μπαλάκι κι ας πάρει σβάρνα ό,τι λουόμενο κεφάλι χαλαρώνει υπό τον ελληνικό ήλιο!
Κάπου εχουμε παρεξηγήσει μου φαίνεται τις έννοιες "ελεύθερο" και "δημόσιο".
Γιατί και οι δρόμοι δημόσιοι είναι αλλά εκεί δεν παίζουν πάνω απ τα κεφάλια μας με ρακέτες οι "Φέντερερ και Ναδάλ" των κυμάτων...
Θέλετε ρε παλληκάρια να παίξετε;
Μια χαρά, ελεύθεροι!
Τραβάτε παρακάτω που δεν ενοχλείτε κανέναν για να κάνετε με την ησυχία σας και τα ζογκλερικά σας και τα καρφιά σας και τα ανάποδα και τα ίσια βολέ σας και ό,τι τελοσπάντων μπορεί να κάνει κάποιος με μια ρακέτα!
Εγώ όμως τι σας φταίω;;;
Η παραλία δεν είναι ελεύθερη μόνο για εσάς! Είναι και για μένα!

Γαμώ τις αμερικάνικες μόδες που κάθε τρεις και λίγο κατακλύζουν την ελληνική κοινωνία!
Εγώ θυμάμαι μέχρι πριν καμιά δεκαριά χρόνια να διασκεδάζουν όλοι μια χαρά -και μάλλον περισσότερο- στην παραλία και δίχως την ύπαρξη ρακετών.
Είτε λιάζονταν είτε παίζανε κανένα θαλάσσιο βόλευ, το οποίο είναι ακίνδυνο και... άηχο, είτε beach-volley είτε έκαναν γνωριμίες με τον κλασικό τρόπο.
Τώρα όποιος θέλει να γνωρίσει γυναίκα, πάει με τη ρακέτα του και της λέει "έχω και ρακέτα, πάμε μια βόλτα;"
Και εγώ τι φταίω να λούζομαι κάθε συνήθεια που κολλάει κάποιο αμερικάνικο σίριαλ στους Έλληνες;
Εγώ τι φταίω να θέλω να χαλαρώσω στην παραλία και να είμαι εν μέσω πυρών λες και βρίσκομαι στη Λιβύη, αλλά αντί για βόμβες να πέφτουν μπαλάκια του τένις;;;
Τι αμαρτίες πληρώνω;
Τους θυμίζει φιλέ το κεφάλι μου και το 'χουν βάλει στο σημάδι;
Ή μήπως περιμένουν να τους κρατάω και σκορ;
"2 ράμματα ο τύπος με το μαύρο, μια ανοιγμένη μύτη ο άλλος με το ξυρισμένο κεφάλι";

Γι αυτό κ