Ψηφίστηκε ο Μηχανισμός Επιμερισμού Κινδύνου

Ψηφίστηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο νέος Μηχανισμός Επιμερισμού Κινδύνου (ΜΕΚ) που δημιουργήθηκε για να....
βοηθήσει στην απορρόφηση ευρωπαϊκών κονδυλίων των διαρθρωτικών ταμείων από χώρες που έχουν πληγεί από την κρίση.Φιλοδοξία του μηχανισμού είναι το να καταστεί χρήσιμος ώστε να ενθαρρύνει την ύπαρξη νέων επενδύσεων στις χώρες αυτές. Το χρηματοδοτικό αυτό εργαλείο δημιουργήθηκε για να εξασφαλίσει ιδιωτική συγχρηματοδότηση έργων που συγχρηματοδοτούνται επίσης από τα διαρθρωτικά ταμεία, ειδικά για την Ελλάδα. Ένα σημαντικό μέρος αυτών των έργων για την Ελλάδα που προορίζονται για ενίσχυση μέσω του ΜΕΚ προβλέπεται να είναι έργα υποδομών όπως μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι, οι σιδηρόδρομοι, το δίκτυο του Μετρό, έργα Εξοικονόμησης Ενέργειας καθώς και Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Τέτοια έργα θα συνεισφέρουν στην επίτευξη δημοσιονομικών, οικολογικών και οικονομικών στόχων τόσο της Ελλάδας όσο και άλλων χωρών με οικονομικά προβλήματα.Στόχος της απόφασης αυτής είναι στο να συμβάλει στη μείωση της ανεργίας αλλάζοντας δραστικά το ελληνικό σύστημα μεταφορών και ενέργειας.Το αρχικό σχέδιο που προτάθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση περιλάμβανε 1.5 δις ευρώ από τα Ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία και 4.5 δις από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) με μόχλευση σε αναλογία 1:4. Όμως, ακόμα και οι εκπρόσωποι της ΕΤΕπ παραδέχθηκαν ότι οι αυτοκινητόδρομοι (ή τουλάχιστον κάποιοι από αυτούς) δεν είναι οικονομικά βιώσιμοι όπως έχουν τα πράγματα σήμερα.Ως αποτέλεσμα, η ΕΤΕπ πρότεινε μια δραστική μείωση της αναλογίας μόχλευσης στα επίπεδα του 1:1.5. Τελικά, φαίνεται ότι επιτεύχθηκε ένας συμβιβασμός μεταξύ της Ελληνικής κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, σύμφωνα με τον οποίο ο ΜΕΚ θα χρησιμοποιηθεί τόσο για μεγάλους αυτοκινητοδρόμους, όσο και για κάποια επιλεγμένα μεγάλα έργα στους τομείς της διαχείρισης απορριμμάτων, της ενέργειας που βασίζεται σε ορυκτά καύσιμα καθώς και για το Μετρό της Θεσσαλονίκης, ενώ τα ακριβή επίπεδα μόχλευσης από την ΕΤΕπ, παραμένουν αδιευκρίνιστα. Ερώτημα βέβαια παραμένει η έλλειψη ασφαλιστικών δικλείδων που θα εξασφαλίσουν την ποιότητα και τη βιωσιμότητα των έργων που θα λάβουν βοήθεια από αυτόν το μηχανισμό.