Προχωρεί η συνένωση Αλβανίας-Κοσσυφοπεδίου

Με τη δημιουργία του πλάσματος-κράτους του Κοσσυφοπεδίου, υπήρχαν εκτιμήσεις ότι δεν θα ενωθούν, διότι υπάρχουν διαφορές που δεν ήταν εύκολο να γεφυρωθούν. Η κυριότερη ήταν η επιθυμία του καθενός μέρους να αποτελέσει την «μητέρα-κράτος», προβάλλοντας και τα ανάλογα επιχειρήματα.
Η μεν Αλβανία, ότι ως υπάρχουσα ήδη, αλλά και με μεγαλύτερη επικράτεια επιθυμεί να απορροφήσει το....
«νεογέννητο». Οι Κοσοβάροι από την πλευρά τους, ως μεταφερθέντες άλλωστε στην περιοχή από τους Οθωμανούς μετά την ήττα του Σέρβου πρίγκιπα Λάζαρ, θεωρούν τον εαυτό τους φυλετικά ικανότερο και επιθυμούν τη συνένωση υπό την ηγεσία τους.
Είναι αλήθεια, ότι η περίπτωση Κοσσυφοπεδίου είναι περιπλεγμένη. Αφού συνέβη η μοναδική περίπτωση στην παγκόσμια ιστορία να δημιουργήσει λαός κράτος ενώ δεν το ήθελε, έμεινε και μοιρασμένος. Συνοπτικά να πούμε, ότι ενώ κατά τον πρώτο βαλκανικό πόλεμο, συμπολέμησαν οι τέσσερις χώρες της βαλκανικής (Ελλάδα, Σερβία, Μαυροβούνιο και Βουλγαρία) για αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού, οι Αλβανοί πολέμησαν στο πλευρό του Σουλτάνου.
Δεν ήθελαν δικό τους κράτος δηλαδή, αλλά τους το επέβαλαν οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής για τα δικά τους συμφέροντα. Υπέρ δημιουργίας αλβανικού κράτους ήταν η Ιταλία, για να το ελέγχει πλήρως. Από την εποχή του Μουσολίνι και καθ’ όλη τη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος, υπήρχε κονδύλι στον ιταλικό προϋπολογισμό για την Αλβανία. Σήμερα, αυτό γίνεται μέσω των εταιριών.
Το όφελος της Ιταλίας ήταν, πλην των άλλων, ο πλήρης έλεγχος της Αδριατικής, της οποίας η σημασία για κάθοδο στη Μεσόγειο από τις κεντρικές ευρωπαϊκές δυνάμεις και τη Ρωσία, ήταν όπως είναι σήμερα το Αιγαίο. Και απέκτησαν οι Αλβανοί κράτος, με το επίσης ανεπανάληπτο γεγονός, ο ηγέτης Εσάτ Πασά Τοπτανί να επιχειρήσει επανάσταση κατά του Αυστριακής καταγωγής βασιλιά της Αλβανίας, Βιντ, προκειμένου να επιστρέψει η Αλβανία στην Οθωμανική αυτοκρατορία.
Παρενθετικά να πούμε, ότι αυτός ο μυστήριος τύπος, όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα από το άνοιγμα γαλλικών αρχείων, είχε συμφωνήσει και με την ελληνική κυβέρνηση τη συνένωση της Βορείου Ηπείρου με την Ελλάδα, έναντι τω συνήθων ανταλλαγμάτων!
Επανερχόμενοι στα ιστορικά, και αφού η Ιταλία έλαβε αυτό που ήθελε, η Ρωσία -που έχασε την Βουλγαρία, η οποία πέρασε στην αγγλική επιρροή- απαίτησε να ενταχθεί το Κοσσυφοπέδιο στη Σερβία. Άλλωστε, ιστορικά της ανήκει, μόνο που από το 1369 και μετά είχαν μεταφερθεί εκεί μουσουλμάνοι -όπως αναφέρθηκε παραπάνω- και έχουν μέχρι σήμερα την πλειοψηφία. Οι δε Αυστριακοί επέβαλαν ως Βασιλιά τον πρίγκιπά τους Βιντ, ο οποίος δεν έμεινε περισσότερο από ένα εξάμηνο.
Και συνέβη το έγκλημα κατά της Ελλάδας. Οι Ιταλοί, βλέποντας ότι περιορίστηκε, με την αφαίρεση του Κοσσυφοπεδίου, η επικράτεια του πρωτοϊδρυθέντος αλβανικού κράτους, προσάρτησαν την Βόρεια Ήπειρο σ’ αυτό, παρά το ότι είχε απελευθερωθεί τότε -όπως και το 1940- από τον ελληνικό στρατό. Στη Διάσκεψη Ειρήνης ζητήθηκε από τον Βενιζέλο να διαλέξει ένα από τα δύο. Ή την Βόρεια Ήπειρο ή τα νησιά του Αιγαί