''Πρεζάκηδες'' και ''πρόστυχες γυναίκες'' οι Αγανακτισμένοι του Συντάγματος !

Πρεζάκηδες, πρόστυχες γυναίκες και χούλιγκανς είναι, κατά τον πρώτο αντιπρόεδρο της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής, Δημήτριο Ντούμα, οι “Αγανακτισμένοι” πολίτες που διαδηλώνουν στο Σύνταγμα κατά το μέτρων λιτότητας και του Μνημονίου!

Τις λέξεις αυτές χρησιμοποίησε ο… κύριος Ντούμας αναφερόμενος στα επεισόδια στις 28 και 29 Ιουνίου στο...
Σύνταγμα, με επιστολή του, που αναρτήθηκε χθες Τετάρτη στο grfreedom.

Ειδικότερα, ο αντιπρόεδρος της ΕΑΥΑ υποστηρίζει χωρίς κανένα ίχνος ντροπής: «ΔΗΘΕΝ “κοινωνικοί αγωνιστές”, πρεζάκηδες, χαοτικοί, πρόστυχες γυναίκες, ξεπεσμένοι συνδικαλιστές, χούλιγκανς, σκίνχεντς και το κάθε “καρυδιάς καρύδι” ερχόταν και “ξεφόρτωνε” μπροστά στους Συναδέλφους μας».

Και αμέσως παρακάτω προσθέτει: «ΕΝΔΕΚΑΧΡΟΝΑ, τέκνα μεταναστών, που η μόνη Ελληνική λέξη που μπορούσαν να προφέρουν ήταν το “μαλάκα” δεν δίσταζαν να την απευθύνουν εναντίον μας!!!».

Ακόμα, ο αρχισυνδικαλιστής της ΕΛ.ΑΣ, καταφέρεται και εναντίον των δημοσιογράφων ισχυριζόμενος ότι δεν μπόρεσαν να δουν «τον “Κανόνα Προσταγής” της Ελληνικής Πολιτείας προς τους Ένστολους Αστυνομικούς» αλλά είδαν «μόνο τις (ανύπαρκτες) σχέσεις Αστυνομίας – Ακροδεξιών».

Ολόκληρο το κατάπτυστο κείμενο της επιστολής Ντούμα έχει ως εξής:

«Σ υ γ ν ώ μ η…. Ναι, αλλά από ποιόν;

ΠΑΝΤΑ θεωρούσα κακό, κάποιος να κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του.

ΟΜΟΙΩΣ πάντα πίστευα, ότι οι Έλληνες Πολίτες, έχουν την καλύτερη Αστυνομία στον Κόσμο.

ΕΔΩ και ένα μήνα οι Συνάδελφοί μας των Αθηνών, βιώνουν όμως μια πραγματικά απίστευτη κατάσταση.

ΕΔΩ και ένα μήνα, οι αδικοπραξίες, οι βλασφημίες, οι ύβρεις, οι επιθέσεις κατά των Συναδέλφων μας, ιδιαιτέρως δε σε αυτούς που υπηρετούν στην Δ. Α. Επιχειρήσεων, έχουν λάβει διαστάσεις επιδημίας.

ΕΔΩ και ένα μήνα οργανωμένες μειοψηφίες επιβάλουν την θέλησή τους στους πολλούς.

ΕΔΩ και ένα μήνα προσβάλλονται βάναυσα οι Συνάδελφοί μας, ωσάν αυτοί να είναι υπεύθυνοι για ό,τι συμβαίνει στην δόλια Πατρίδα μας.

ΕΔΩ και ένα μήνα σημειώνεται παντελής απουσία Φυσικής και Πολιτικής Ηγεσίας, ου μην αλλά και Συνδικαλιστικής.

ΒΛΕΠΑΜΕ την τεταμένη ατμόσφαιρα και πιέσαμε, ώστε να βγουν τα «οχήματα φραγμού», προκειμένου να «απομακρύνουμε» τους Συναδέλφους μας από τα ταραχοποιά εκείνα στοιχεία, των οποίων η δραστηριότητα διαφάνηκε νωρίς.

ΕΙΧΑΜΕ αποφασίσει, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους αγανακτισμένους, να θέσουμε το βασικό αμυντικό μας εργαλείο, την ασπίδα, παρά πόδα. Και το κάναμε…

ΑΣ μην ξεχνάμε, ότι από τα πρώτα (οικονομικά) θύματα του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου, είμαστε κατά κύριο λόγο εμείς.

ΗΜΕΡΑ με την ημέρα, απέναντι στους Συναδέλφους μας έβγαιναν όλο και περισσότερο γκρίζοι «αγανακτισμένοι».

ΟΙ Συνάδελφοί μας, μετά τα δεκαοκτάωρα της Κερατέας, άρχισαν να «χτυπάνε» εικοσάωρα στο Σύνταγμα.

Η Κοινωνία μας παρακολουθούσε με τρόμ