Το ζήτημα είναι να μη βγει το πρώτο πιστόλι!

Στην Ελλάδα η πολιτική ζωή μοιάζει με το... ποδόσφαιρο. Σε παραλαμβάνει ασήμαντο μικρομεσαίο επαγγελματία και σε μεταμορφώνει σε πολυεκατομμυριούχο «άρχοντα» του δημόσιου τε και του ιδιωτικού βίου. Από ένα άγνωστο χωριό των Σερρών ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ΄30 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, για να γίνει ο «θεός» της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα. Από τις αλάνες των Αμπελοκήπων ξεπήδησε στη δεκαετία του ΄60 ο Μίμης Δομάζος, για να γίνει κι αυτός ένας «θεός»- του ποδοσφαίρου.Από τον Καραμανλή ως τον Δομάζο η απόσταση είναι μεγάλη. Αλλά μεταξύ πολιτικής και ποδοσφαίρου τα τείχη καταρρέουν.Κάποτε ήσαν όλοι ερασιτέχνες, τώρα είναι σκληροί επαγγελματίες. Κάποτε προσδοκούσαν το χειροκρότημα, τις ροκάνες και τις ζητωκραυγές. Τώρα όλοι προτιμούν το χρήμα από τη... δόξα. Αλλοτε οι μεταγραφές ήσαν δύσκολες και όσοι άλλαζαν στρατόπεδο αντιμετώπιζαν τον εν τω γηπέδω εξευτελισμόν. Τώρα...Αλλοτε κατά κανόνα ό,τι συνέβαινε στο ποδόσφαιρο, σε λίγο μεταφερόταν με σχετική καθυστέρηση και στην πολιτική...Αυτή η ροπή επιβεβαιώνεται αλλά και επιταχύνεται τα τελευταία χρόνια. Και στο μέτρο που ο κανόνας θα ισχύει και αύριο, οι προβλέψεις είναι ανησυχητικές. Είναι φανερόν ότι τα σκάνδαλα που αποκαλύπτονται στον χώρο του ποδοσφαίρου κινούνται σε παράλληλες γραμμές π.χ. με το σκάνδαλο Ζήμενς.Και για να φθάσουμε στην ουσία: η μεταβολή της χώρας σε ένα τεράστιο γήπεδο ποδοσφαίρου όπου οι φανατικοί οπαδοί υβρίζουν τους παίκτες και τον προπονητή ή και τον πρόεδρο με χυδαίες εκφράσεις και συχνά τους επιτίθενται και τους ξυλοκοπούν, αυτή η «εξέλιξη» δεν μπορεί να γίνει ανεκτή από μια κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της.Οι δημόσιες φραστικές επιθέσεις, οι προπηλακισμοί, ενίοτε και η έργω εξύβρισις πολιτικών και άλλων προσώπων από ομάδες και παρέες σε δημόσιους χώρους, θα φέρουν την αυτονόητη αντίδραση των θιγομένων...Το ζήτημα είναι να μη βγει το πρώτο πιστόλι!Σταύρος Π.Ψυχάρης / ΒΗΜΑ