Πόσο έτοιμοι είμαστε για "σκοπιανές εκπλήξεις" στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Σικάγο;

Του Δ.Ν.ΤΣΑΙΛΑ
Αρχιπλοίαρχος ε.α ΠΝ

Το ΝΑΤΟ θα πραγματοποιήσει την 25η σύνοδο κορυφής στο Σικάγο των ΗΠΑ, στις 20-21 Μαΐου 2012. Εκεί θα επανεξετάσουν τις αποφάσεις που ελήφθησαν στη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας τον Νοέμβριο του 2010, με σκοπό να αναπτύξουν τις βασικές πολιτικές της ....
Συμμαχίας και να επιβεβαιώσουν τους διατλαντικούς δεσμούς.

Η σύνοδος κορυφής θα επικεντρωθεί κυρίως σε τρεις βασικούς άξονες: τη δέσμευση της Συμμαχίας για τη μετάβαση του Αφγανιστάν σε ένα ελεύθερο κράτος, την εξασφάλιση ότι έχει τα απαιτούμενα μέσα για να υπερασπιστεί τον πληθυσμό και τα εδάφη της Συμμαχίας και να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του 21ου αιώνα, και τέλος την ενίσχυση της Συμμαχίας με νέους εταίρους.

Το ΝΑΤΟ είναι σαφώς αποφασισμένο να υποστηρίξει το Αφγανιστάν και μετά το 2014, με τη σταδιακή μετάβαση της ευθύνης για την ασφάλεια της χώρας από τα στρατεύματα της ISAF στις δυνάμεις του Αφγανιστάν μέχρι την πλήρη αποκατάσταση. Στο Σικάγο, οι ηγέτες θα υποβάλουν προτάσεις για να γίνει αυτό πραγματικότητα.

Σε μια εποχή λιτότητας το ΝΑΤΟ επιδιώκει επίσης να εξασφαλίσει τα προσφορότερα μέσα για την ασφάλειά του. Με την οικονομική κρίση στην Ευρώπη, τα αυστηρά μέτρα μείωσης του ελλείμματος στις Ηνωμένες Πολιτείες και την αυξημένη πίεση στους αμυντικούς προϋπολογισμούς των κρατών μελών, θα γίνει προσπάθεια διαλειτουργικότητας των Ενόπλων Δυνάμεων για τη διαχείριση των πολυεθνικών έργων. Αυτό είναι ένα από τα πλεονεκτήματά της Συμμαχίας.

Στο Σικάγο, η λεγόμενη «έξυπνη άμυνα" θα είναι στο επίκεντρο των συζητήσεων.

Όσον αφορά τις συνεργασίες, το ΝΑΤΟ, προβλέπει ότι κάθε ευρωπαϊκό κράτος που πληροί τις προϋποθέσεις για ένταξη και μπορεί να συμβάλει στην ασφάλεια της συμμαχίας είναι επιλέξιμο για ένταξη. Σύμφωνα λοιπόν με τις ΗΠΑ ένα τέτοιο κράτος είναι η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ). Διότι, όπως πιστεύουν, “και γράφω όπως πιστεύουν διότι η συμμετοχή των Σκοπιανών ήταν καθαρά συμβολική”, έχει συμβάλλει στην κοινή ασφάλεια του ΝΑΤΟ, συμμετείχε στις περιφερειακές ειρηνευτικές αποστολές το 1999, καθώς και στους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Είναι γνωστό ότι το Διεθνές Δικαστήριο δήλωσε κατηγορηματικά ότι το θέμα της ονομασίας δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα (εξάσκηση δικαιώματος του Veto) για να μη γίνει η ένταξη της ΠΓΔΜ. Όμως ο Γενικός Γραμματέας κ. Ράσμουσεν υποστήριξε ότι η απόφαση δεν αλλάζει τίποτα, και ότι η ένταξη της ΠΓΔΜ μπορεί να έρθει μόνο μετά την επίλυση της διαφοράς αυτής. Μιλώντας ποιό πρακτικά, έβαλε τη διαδικασία προσχώρησης σε αναμονή για το μέλλον, όχι όμως στο διηνεκές.

Δυστυχώς από τότε που ήρθε στο προσκήνιο το “Σκοπιανό πρόβλημα” ως σήμερα συσσωρεύτηκαν αρκετές ήττες στην Ελλάδα, δείχνοντας την ανυπαρξία μιας μακροπρόθεσμης εθνικής στρατηγικής, που να είναι αποδεκτή από τον κύριο κορμό του πολιτικού κόσμου και επεξεργασμένη στη σύμπραξη πολιτικών, διπλωματών, στρατιωτικών και επιστημόνων. Ιδιαίτερα σ’ αυτή