Πωλούνται τα πάντα όλα! Ακόμη και το… νερό!!!

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας είχαμε αναφερθεί στην τακτική του ΔΝΤ να «χτυπάει» (να παίρνει για ένα ξεροκόματο) τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας στην οποία «επιτίθεται». Είχαμε, δε, αναφέρει τότε χαρακτηριστικά πως στην περίπτωση της Αργεντινής, το ΔΝΤ είχε πουλήσει σε ξένο επενδυτή (πέρα από τα πετρέλαια, την ενέργεια και οποιαδήποτε άλλη γνωστή πλουτοπαραγωγική πηγή) και το.....
νερό της βροχής!!!

Πολλοί αναγνώστες δεν πίστευαν πως μπορεί να συμβαίνουν τέτοια πράγματα, πως είναι αφύσικο να πουλάς κάτι που δεν παράγεις, αλλά αποτελεί ξεκάθαρα προϊόν της φύσης της χώρας, άρα και ανήκει εξ ορισμού στους κατοίκους της χώρας. Κάποιοι, σε επικοινωνία μαζί μας, χλεύασαν ως αήθες το δημοσίευμα, χωρίς φυσικά να κάνουν τον κόπο μιάς έρευνας για την περίπτωση της Αργεντινής και τις (φιλοκυβερνητικές) θέσεις που οι ίδιοι εξέφραζαν. Δεν πειράζει…

Δυστυχώς, για όλους μας, εμείς επιβεβαιωθήκαμε με τον πλέον ισχυρό τρόπο, μετά τις ανακοινώσεις για το ξεπούλημα που ακολουθεί το επόμενο διάστημα. Ο Γιώργος Παπανδρέου, εξάλλου, είχε φροντίσει από τις πρώτες ημέρες της εκλογής του να ενημερωθεί για το μέγεθος της περιουσίας του κράτους!!!

Και σήμερα ανακοίνωσε το ξεπούλημα για όλα εκείνα που είχε ενημερωθεί 18 μήνες πριν. Συμπεριφερόμενος ως ιδιοκτήτης της χώρας, χωρίς να καμία απολύτως δημοκρατική ευαισθησία (είναι το νέο ανέκδοτο: Γιώργος Παπανδρέου, ο πρωθυπουργός με δημοκρατικές ευαισθησίες), αποφάσισε και διέταξε το ξεπούλημα των πάντων.

Βλέπετε, οι «δάνειες δυνάμεις» θέλουν να μετατρέψουν γρήγορα τον κοπανιστό αέρα (βλ. ομόλογα) σε εμπράγματη αξία που θα πολλαπλασιάσει τα κέρδη τους. Και αυτή η κλοπή (γιατί περί κλοπής πρόκειται), γίνεται γρήγορα, πριν οι ιδιοκτήτες (δηλαδή όλοι εμείς) αντιληφθούμε τι ακριβώς παίζεται στην πλάτη μας και στην πλάτη των μελλοντικών γενιών. Αποτελεί, μάλιστα, πάγια τακτική των τοκογλύφων να μετατρέπουν το δυνατόν συντομότερα σε ύλη το προϊόν της τοκογλυφίας τους…

Το εγχείρημα «σας παίρνω την αγελάδα και σας πουλάω το γάλα της», δείχνει να μπαίνει στην οριστική του ευθεία. Και μέγιστο ρόλο στο εγχείρημα της κλοπής ενός ολόκληρου κράτους, στην περίπτωσή μας, παίζει ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος μη θέλοντας να αντιληφθεί το προσωπικό πλέον «ρίσκο» που παίρνει, συνεχίζει απτόητος να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των δανειστών και όχι των πολιτών.

Το ότι αποφάσισε να δώσει -ανάμεσα σε όλα τα άλλα- και το νερό, είναι ίσως ένα χαρακτηριστικό δείγμα του κατά πόσο αντιλαμβάνεται πάγιες καθημερινές ανάγκες που έχει ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Και αυτό το «δώσιμο», έχει ταυτόχρονα «ρευστοποιήσει» την ίδια του την πολιτική ύπαρξη, σε τέτοιο βαθμό που –όπως και ο ίδιος θα αντιλαμβάνεται- δυσκολεύουν πολύ τα πράγματα για το προσωπικό του μέλλον.

Η συνεχής παραβίαση του Ελληνικού Συντάγματος, η γενική πλέον δημόσια κατακραυγή των πολιτικών του «επιλογών» και η πολιτική του αναλγησία και ανευθυνότητα (και ας αφήσει στην άκρη τις εκθέσεις ι