Πιθηκίζουμε τοὺς εὐρωπαίους!

Γράφει ὁ Γεώργιος Ἔξαρχος
κλασσικὸς φιλόλογος


Τελειώνοντας τὶς προάλλες τὴν παράδοση ἑνὸς κεφαλαίου τῶν «Ἠθικῶν Νικομαχείων» τοῦ Ἀριστότελη στὴν τάξη, ἡ Ἰωάννα (ἀριστοῦχος κατὰ τὰ ἀλλά!), μοῦ εἶπε μὲ ἐνθουσιασμὸ «ἐπιτέλους κύριε, βρέθηκε ἕνα σοβαρὸ κανάλι νὰ ἀσχοληθῆ μὲ τὴν ἀληθινὴ πλευρὰ τῆς ἱστορίας!» Καλοστημένη προπαγάνδα, μὲ ἀπίστευτη τηλεοπτικὴ τέχνη καὶ ὡραιότητα! Ὅ,τι δὲν μπόρεσε νὰ καταφέρη ἡ νατοκεμαλικὴ συμμωρία1 τῆς κ. Ρεπούση (ἀφοῦ πλέον τὰ παιδιά μας δὲν ἀρέσκονται στὴν μελέτη), τὸ κατάφερε σὲ......
μεγάλο βαθμὸ ἡ τηλεόραση. Ἡ «γέννηση» λοιπὸν, τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους(!;) Πότε; Μὰ φυσικὰ τὸν 19ο αἰ. τότε πού δημιουργήθηκαν ὅλα τὰ πεφωτισμένα κράτη. Γιατί ἐμεῖς να προπορευόμαστε; 1ο Χτύπημα, ἐκ τῶν ἔσω, τῶν γραικύλων ἂν προτιμᾶτε καλλίτερα! Βεβαίως τὴν ἀπάντηση στὸν ἐπιμελητὴ αὐτοῦ τοῦ ἐκτρώματος τῆς τηλεϊστορίας, Θᾶνο Βερέμη τὴν ἔδωσε λακωνιστὶ ὁ Χρῖστος Γιανναρᾶς μιλώντας γιὰ....

ἰδεολογικὰ «τσιτάτα»!
Τὸ 2ο χτύπημα προέρχεται ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκἠ Ἕνωση, τὸ Δ.Ν.Τ. καὶ τὸ κακὸ συναπάντημα. Οἰκονομικὴ Κρίση λοιπόν. Τέτοιες «κρίσεις» εἶναι σίγουρα ἀπαραίτητες γιὰ νὰ ξεχάσουμε ὁ,τιδηποτε ἄλλο καὶ νὰ ἀφοσιωθοῦμε σὲ αὐτές. Ὅπου καὶ ἂν βρεθῶ ἀκούω τὶς ἴδιες κουβέντες, ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν οἰκονομία! Ναὶ μὲν δικαίως ὁ πολίτης ἄγχεται γιὰ τὴν τσέπη του, δικαίως δὲ καὶ οἱ διεθνιστικοὶ κύκλοι βρῆκαν τὴν εὐκαιρία νὰ βυσσοδομοῦν ἐναντίον μας. Κάρτα Πολίτη, μάθημα Θρησκευτικῶν, κατέβασμα εἰκόνων ἕνεκα μεταναστῶν κτλ. Μᾶς δοκιμάζουν λοιπὸν… Θὰ ἀνθέξουμε;
Ἀφορμώμενος ἀπὸ τὶς κάθε εἴδους προσπάθειες ἀποδομήσεως πνευματικῶν ἀξιῶν τῆς πατρίδος μας, στέκομαι στὴν «βοήθεια» ποὺ μᾶς προσφέρει ἡ Εὐρώπη, ὥστε νὰ βγοῦμε ἀπὸ αὐτὸ τὸ οἰκονομικὸ τέλμα. Εἶναι ὅμως οἰκονομικὸ τὸ τέλμα ἤ μήπως πνευματικὸ;
Βρισκόμαστε συνεχῶς μπροστὰ σὲ προκλήσεις. Ἡ σημαντικότερη ἔγκειται στὴν ἀναζήτηση τοῦ δυτικοῦ ἀνθρώπου. Τὸ 1981 μὲ τὴν ἔνταξή μας στὴν ΕΟΚ, τιμήθηκε στὸ Ἄαχεν τῆς Γερμανίας ὁ Κ.Καραμανλῆς μὲ τὸ βραβεῖο τοῦ Καρλομάγνου, ἱδρυτῆ τοῦ 1ου Ράϊχ καὶ πολέμιο τῆς Ρωμηοσύνης! Πιθηκίζουμε λοιπὸν τοὺς εὐρωπαίους! Ἔχουμε λησμονήσει τὸν Θεὸ τῶν Πατέρων μας καὶ σκεπτόμενοι ὀρθολογιστικὰ ἀναζητοῦμε ἰδέες καὶ ἰδεολογίες ποὺ θὰ μᾶς «σώσουν». Ὁ Πλάτων, μαζὶ μὲ τὴν θεωρία τῶν ἰδεῶν καὶ τοῦ ὄντος, ἔκανε καὶ τὴν Πολιτεία, στὴν ὁποία προσπάθησε νὰ ἐφαρμόση τὶς θεωρίες του. Ἐδῶ ὅμως ἐλλοχεύει ὁ κίνδυνος τοῦ «ὁλοκληρωτισμοῦ»2 ποὺ στερεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο τὴν ἐλευθερία του. Ἡ ἐγγενὴς διαφορά μας μὲ τὴν Δύση, ἀλλὰ καὶ ἡ τροχοπέδη εἶναι τὸ βίωμα τῆς Πίστεώς μας. Καμμία ἰδεολογία δὲν εἶναι ἱκανὴ ὥστε νὰ ἀντικαταστήση τὸ Βίωμα.
Τὸ δράμα ὅμως τῆς νεώτερής μας ἱστορίας εἶναι, ὅτι ὅλες οἱ ἀλλαγὲς στὴν ἐθνικὴ παράδοση γίνονται ἐρήμην τοῦ Λαοῦ, ἐπιβαλλόμενες ἀπὸ τὴν Διανόηση καὶ τὴν Πολιτικὴ Ἡγεσία3. Κάποτε ὁ λαὸς μας ἀντιστεκόταν, εἶχε ὅμως ἕνα δυνατὸ πνευματικὸ ὑπόβαθρο. Τὴν Πίστη του. Πῶς θὰ ἀντισταθοῦμε σήμερα στὴν πνευματικὴ κατοχὴ τοῦ τόπου μας; Ὀφείλουμε νὰ κοιτάξουμε ποὺ κάναμε λάθος, νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ ἀγωνιστοῦμε.