ΠΙΡΟΥΕΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΖΑΛΟΓΓΟΥ

Γράφει : ο Αντώνης Αναδρουλιδάκης*

Ανήμερα της αυτοκτονίας του ηρωικού Αρχηγού των Ατάκτων,το τρέχον «τακτοποιημένο» πολιτικό σύστημα, ακροβατεί σε επικοινωνιακές πιρουέτεςστην άκρη του Ζαλόγγου. Τα ίδια ελλείμματα που οδήγησαν τότε τον αρχικαπετάνιοτης εθνικής ανεξαρτησίας στη διαφυγή του στην κοιλάδα της σιωπής, η ίδια πικρήγεύση του ανολοκλήρωτου ’21 που στυφίζει ως τα....
τώρα, στις τελευταίες αθυροστομίεςτου Γεώργιου Καραΐσκάκη, αυτή η ίδια εθνική ανημπόρια, κάνει τους σημερινούς «ταγούς»να χορεύουν τσιγκολελέτες χέρι χέρι με τα εξωνημένα ΜΜΕ και τα συμφέροντα πουκρύβονται πίσω τους. Επικοινωνιακές παρλαπίπες, επιλεκτικές διαρροές, δηλώσειςαξιωματούχων, «πληροφορίες» δημοσιογράφων και πρωθυπουργικά διαγγέλματα στον ίδιοχορό «αγοράς πολιτικού χρόνου», όταν την ίδια στιγμή το διακύβευμα είναι -ούτελίγο ούτε η πολύ- η σοβαρή πιθανότητα, να πάνε τσάμπα τα ματσάκια με τα κόκαλατων πεθαμένων παππούδων και πατεράδων μας. Δεν είναι κόκαλα πουλιών, τα κόκαλααυτά. Και δεν μπορεί μια σκατογενιά αμερικανοαναθρεμένων, να τσαλαβουτά στο αίμακαι στον ιδρώτα τόσων ψυχών, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τα εξουσιαστικά τσαλιμάκιατης. Δεν μπορεί ο κάθε γελοίος φραγκοφορεμένος Χατζηαβάτης, να πλατσουρίζει στα λασπόνερα των ντόπιων και διεθνών καναλιών και “οίκων”, το καρυδότσουφλο της ρημαγμένη πατρίδας.

Απαιτείται τώρα, η ελληνική κοινωνία όχι μόνο να δει,αλλά να ψηλαφίσει επί των τύπων των ήλων των ελλειμμάτων της.

Η πατρίδα ετούτη από γεννησιμιού της είχε έλλειμμα εθνικής ανεξαρτησίας . Ο τόπος αυτός απ’ όταν οργανώθηκε σε κράτος, καθώς έντεχνααπαρνήθηκε την κοινοτική του παράδοση, έχει βαρβάτο έλλειμμα διοίκησης. Η κοινωνία αυτή, από τη σύσταση της κατά μίμηση του δυτικού της προτύπου, γίνηκε μια καλοθρεμμένο και μια κακοθρεμμένο παράσιτο τηςΕσπερίας, στο αγκομαχητό να γίνει «εφάμιλλη των καλυτέρων ευρωπαϊκών» και ως εκτούτου έχει σοβαρό έλλειμμα παραγωγής και δημιουργίας.

Η «Δημοκρατία» με τα δήθενκατακτημένα δικαιώματα, στη θέση της χαμένηςκοινωνικής και πολιτικής ελευθερίας, έχει μια τρυπάρα που μόνο ο Καραϊσκάκης θαμπορούσε να περιγράψει σαν το «βρακί της Κατερίνας». Η πολιτική καθώς απο-ιεροποιήθηκεκαι εξέπεσε σε επάγγελμα και μάλιστα μεταπρατικού τύπου, άνοιξε μια τρύπα ανάλογητης σεξουαλικής πείνας των θηλύγλωσσων εκπροσώπων της. Η δικαιοσύνη, ως εξάρτηματης πολιτικής ολιγαρχίας, βολοδέρνει στα λασπόνερα της δικιάς της τρύπας. Το έλλειμματης, «πληρώνει» τις φυλακές με χιλιάδες ψυχές δήθεν για σωφρονισμό, ενώ σανσουρωτήρι αφήνει τους ημετέρους να διαφεύγουν στις χώρες των αφεντικών τους. Ακόμη κι η Εκκλησία τρώει στη μάπα το έλλειμμα πνευματικότητας που οικοδόμησαν οι μεγαφωνικές, τα ηλεκτρικά καντηλέρια και η βαριά προτεστάντικη νόθευση της. Ο ίδιοςο Λαός έχει εν τέλει έλλειμμα Λαϊκότητας, παραδομένος τουλάχιστον τα τελευταία 40χρόνια στην μαλθακότητα και στο μαράζι της ηδονοθηρίας και της καταναλωτικήςαποχαύνωσης. Το αντιστασιακό ήθος τηςδιαχρονίας του ελληνικού τρόπου, αφού εξέπεσε σε πρ