Πέντε Θέσεις για το Νόημα της Ζωής, του Αλεξάντρ Ντούγκιν

Είναι καιρός να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς να δίνουμε προσοχή στην στυλισιτκή ορθότητα και την ακαδημαϊκή χροιά. Γίνεται σαφές ότι, σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν θα καταλάβει ή δεν θα μας συλλάβει. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει καμία πραγματική αιτία να δώσουμε στο λόγο σε υψηλότερο στυλιστικό απόηχος. Δεν παίζουμε σκάκι στο τέλος της Κάλι-Γιούγκα. Ο καθένας θα πρέπει να καταστήσει σαφές στον εαυτό του, τι θέλουμε και τι θέλουμε από εσάς προσωπικά. Η ερώτηση είναι σχετικά με το νόημα της ζωής. Μια τυπική ερώτηση. Κατά το πέρασμα του χρόνου έχουμε να το .....
αντιμετωπίσουμε χωρίς γέλιο ή κρυφτούλι γύρω από το θάμνο. Ο στόχος μας έχει πολλά επίπεδα.


1.Πρώτο Επίπεδο. Ο Καθένας πρέπει να κατανοήσει την εξέλιξη της Ιστορίας.

Χωρίς αυτό, είναι πολλά πράγματα που μένουν ασαφής: το πλαίσιο στο οποίο βρισκόμαστε, η γλώσσα που μιλάμε, το περιβάλλον με το οποίο έχουμε να κάνουμε.Όποιος δεν καταλαβαίνει την πορεία της ιστορίας και των μοντέλων της είναι τόσο άχρηστος όσο ένα σκιάχτρο στην άκρη ενός χωραφιού. Υπάγεται σε εξωτερικό δυνάμεις, και οι πνευματικές του ικανότητες είναι ελάχιστες. Κάθε μεμονωμένος ιδιώτης θα πρέπει να έχει τουλάχιστον κάποια ιδέα για την πορεία της ιστορίας.Κάποτε οι άνθρωποι δεν τολμούσαν να εμφανιστούν δημόσια χωρίς κάποιες ορισμένες ιδέες σχετικά με την πορεία της ιστορίας. Σήμερα, η ίδια η ερώτηση μπορεί να φαίνεται λίγο πολύ αφηρημένη για τους επαγγελματίες φιλοσόφους, ιστορικούς, και προέδρους. Η λάμψη και η τηλεόραση έχουν γίνει τα προθέματα του εγκεφάλου του έθνους. Κάποιος μιλάει για κάτι - ενδεχομένως αστειεύεται, ή λέει μια ιστορία για το πώς ακριβώς βγήκε από τη φυλακή. Το πνεύμα της εποχής μας είναι εναντίον ημών που υπερασπιζόμαστε την κατανόηση της ιστορίας. Θα μπορούσε αυτό να είναι απλά μια σύμπτωση;




2. Δεύτερο επίπεδο. Ο Καθένας πρέπει να συμμετέχει στην εξέλιξη της Ιστορίας.
Αλλά μόνο αφού την καταλάβετε, τουλάχιστον κατά προσέγγιση. Διαφορετικά, βρισκόμαστε σε μια παράλληλη κατάσταση με το άγνωστες δυνάμεις να τρίζουν τα δόντια μας. Μόλις έχουμε λάβει κάποιο μοντέλο της εξέλιξης της ιστορίας, συμμετέχοντας σε αυτήν αυτό γίνεται όλο και πιο έγκυρο. Τώρα, η διαδικασία της ύπαρξης αποκτά εξεγερμένους ήχους. Οι πρώτες διαφοροποιήσεις πραγματοποιούνται. Οι πρώτες υπαρξιακές και γνωσεολογικές εμπειρίες λαμβάνουν χώρα. Κάτι και κάποιος θα σταθεί ενάντια στις απόπειρες σου, κάτι σας και κάποιος θα σας υποστηρίξει. Η ζωή αποκτά νέο νόημα, διανυσματική ακρίβεια. Η συμμετοχή δεν πρέπει να είναι μεγάλη. Μερικές φορές τα μικρά πράγματα είναι αρκετά, καθημερινές δραστηριότητες. Για παράδειγμα, μπορείτε να θυμάστε ότι ζείτε το τέλος της ιστορίας. Ως αποτέλεσμα, μπορείτε να πιείτε τον καφέ σας ή κάντε μια βόλτα στο πάρκο ή να χτυπήσετε κάποιον - αλλά δεν είναι τόσο απλό, από τη στιγμή που ενεργείται ως ένα ον που εργάζεται για το τέλος της ιστορίας. Κάθε σας κίνηση, κάθε κατάστασή σας, κάθε συναίσθημα σας αποκτά νέες διαστάσεις. Φυσικά, δύσ