Παγκοσμιοποίηση, Διεθνισμός, Φιλανθρωπισμός, λαθρομετανάστες και φυσικά Πέμπτη φάλαγγα…

Μιλώντας για παγκοσμιοποίηση εννοούμε την παγκόσμια διαδικασία ομογενοποίησης ανθρώπων και εταιρειών σε διάφορα μέρη του κόσμου. Είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται στην αλληλεξάρτηση, ενσωμάτωση και τριβή στα πεδία της οικονομίας, του εμπορίου, της κοινωνίας, της τεχνολογίας, της κουλτούρας και της πολιτικής.

Οι νεοταξίτες προπαγανδιστές ταυτίζουν την παγκοσμιοποίηση με την παγκόσμια ανθρώπινη κοινότητα, δηλαδή με την ενότητα και....
τη συναδέλφωση των λαών, με τη διεθνή αλληλεγγύη και το διεθνισμό. Αυτό είναι μύθος.

Η παγκοσμιοποίηση είναι ακριβώς το αντίθετο: Η πολτοποίηση των λαών. Η διαίρεση και το αιματοκύλισμά τους, συνακόλουθα η μετατροπή των ανθρώπων σε γρανάζια, σε άβουλα όντα που θα ανταγωνίζονται και θα σπαράσσονται μεταξύ τους.

Δεν είναι η ανάγκη των λαών που οικοδομεί την παγκοσμιοποίηση και τον διεθνισμός, αλλά οι δικτάτορες της Νέας Τάξης Πραγμάτων, ενοποιούν τα παγκόσμια συμφέροντά τους και τη βαρβαρότητά τους.

Είναι οι νεοταξίτες που θέλουν να επιβάλουν μια μοντέρνα, παγκόσμια αποικιοκρατία με αφέντες και δούλους, καταργώντας τα εθνικά κράτη, επιβάλλοντας σε ολόκληρο τον πλανήτη την εξουσίας των πολυεθνικών.

Δεν ανέχονται τα εθνικά, τους πολιτισμούς, τις ιστορικές μνήμες και συλλογικές συνειδήσεις. Επιδιώκουν την υπονόμευση και πολτοποίηση όλων αυτών.

Τη μετατροπή των εθνικών κρατών σε εκτελεστικά γραφεία της παγκόσμιας χούντας και τη μετατροπή των λαών από εθνικές οντότητες σε εξαθλιωμένες μάζες.

Σήμερα, η Πέμπτη φάλαγγα των νεοταξιτών, με όχημα τον εθνομηδενισμό, επιχειρεί την άλωση των ιστορικών κεκτημένων (κοινωνικών, πολιτικών, εθνικών, πολιτιστικών).

Επιχειρεί να γυρίσει την ανθρωπότητα πολύ πίσω και να επιβάλει το πιο εφιαλτικό καθεστώς που γνώρισε ποτέ ο κόσμος.

Δυστυχώς, τα νεοταξίτικα κέντρα εξουσίας βρίσκουν πολλούς «αφελείς» ψευτοϊδεολόγους να πασάρουν την προπαγάνδα της παγκοσμιοποίησης και του διεθνισμού, με το πρόσχημα της ιδεολογίας και πάντα «ανιδιοτελώς».

Κάπως έτσι το έδαφος γίνεται γόνιμο να παράγει έμμισθες «ιδεολογικές» στρατολογήσεις, «χρήσιμους ηλίθιους» για τη Νέα Τάξη και βεβαίως «πεμπτοφαλαγγίτες» δοσίλογους.


Παγκόσμια δικτατορία και γεωπολιτική στρατηγική

Αυτό που προωθείται στρατηγικά από τους Νεοταξίτες είναι η αναδιάταξη των συνόρων και των γεωπολιτικών ισορροπιών, η κατάτμηση των υφιστάμενων κρατών και η κατασκευή νέων κρατών – επιτηρητών.

Η Γιουγκοσλαβία υπήρξε το πρώτο Θύμα. Αλλαγή συνόρων, δεν ήταν η αναγνώριση της Σλοβενίας, της Κροατίας και της Βοσνίας? Αλλαγή συνόρων δεν ήταν η απόσχιση του Κοσόβου και του Μαυροβουνίου που επιβλήθηκε με το θηριώδη βομβαρδισμό της Σερβίας?

Τώρα το θύμα είναι η Κύπρος. Αύριο η Μακεδονία, το Αιγαίο (έχει ήδη διχοτομηθεί), η Θράκη. Η νεοταξίτικη διαλεκτική της αλλαγής συνόρων διεισδύει και στην Ελλάδα… Η θεωρία και η πράξη των «ανοικτών συνόρων» αποτελεί την πεμπτουσ