"Ούτε αγανακτισμένοι, ούτε θυμωμένοι"

Πού πήγαν οι «αγανακτισμένοι» πολίτες, αυτοί που θα ανέτρεπαν το κατεστημένο χτυπώντας τα μπακίρια τους; Πιθανότατα εκεί που πήγαν και οι γνωστοί-άγνωστοι που το σύστημα δεν τους χρειάζεται επί του παρόντος για να τρομοκρατεί ή να εκτονώνει τον αποσβολωμένο λαό και τους έβαλε σε....
αναμονή μέχρι νεοτέρας.

Τι να επιτύχουν άνθρωποι που σχεδιάζουν τι μπαλώματα θα κάνουν ώστε να δείχνει καινούργιο το άθλιο κοστούμι της μεταπολιτευτικής εκμαυλιστικής κομματοκρατίας; Εμείς οι Χρυσαυγίτες δεν είμαστε αγανακτισμένοι. Βλέπαμε, καταγράφαμε, καταγγέλλαμε και κυρίως ενεργούσαμε για να προλάβουμε αυτά που σήμερα κάνουν τους συμπολίτες μας να αγανακτούν.
Δεν τα βλέπαμε όλα καλώς καμωμένα επειδή τα έκανε κάποιος πολιτικός προστάτης και άσχημα επειδή τα έκανε ένας πολικός αντίπαλος. Σταθήκαμε και στεκόμαστε «Εναντίον Όλων» όσων σφετερίζονται την εξουσία που καλώς ή κακώς τους εμπιστεύτηκε ο λαός, για να προωθήσουν ατομικά, κομματικά, εγχώρια και ξενοκίνητα άνομα συμφέροντα. Εναντίον όλων όσων απεργάζονται τη διάλυση της κοινωνίας μας, όσων υποσκάπτουν την εθνική μας ανεξαρτησία.

Δεν είμαστε θυμωμένοι, γιατί ο θυμός εξατμίζεται αργά ή γρήγορα και δίνει τη θέση του στην απογοήτευση και την παραίτηση. Εμείς δεν το ‘χουμε ούτε να απογοητευόμαστε, ούτε να παραιτούμαστε. Γι’ αυτό και σε πείσμα των άσπονδων φίλων μας δεν είμαστε θυμωμένοι γιατί τίποτε απ’ όσα γίνονται και από αυτούς που γίνονται δεν μας εκπλήσσει. Τίποτε καλύτερο δεν περιμέναμε απ’ αυτούς που ερήμωσαν την ύπαιθρο, αποβιομηχάνισαν τη χώρα, εκμαύλισαν τους πολίτες.

Έχουμε συναίσθηση πως στα χέρια μας βρίσκεται η σκυτάλη αιώνων ιστορίας, αιώνων αντίστασης στις δυνάμεις της υποδούλωσης, αιώνων φωτιάς και τσεκουριού και δημιουργικής αναγέννησης, κι αυτή τη σκυτάλη έχουμε καθήκον να την πάμε παρακάτω, μέχρι το τέρμα, μέχρι τη νίκη.

Σαν έτοιμοι από καιρό στεκόμαστε στην κεφαλή της εθνικής αντίστασης στο τσουνάμι των αντεθνικών και απάνθρωπων μέτρων της ανίερης τριπλής συμμαχίας και των χειροκροτητών της, αντιστεκόμαστε και βοηθάμε και τον διπλανό μας να αντισταθεί, να αντισταθεί στην προπαγάνδα του προδοτικού κατεστημένου των διαπλεκόμενων, να αντισταθεί στην παραίτηση, στην απόγνωση, στον άσκοπο θυμό, να μην παρασυρθεί, να μην παραιτηθεί, να μην υποκύψει.

Το ερώτημα «τις πταίει;» το έχουμε απαντήσει από καιρό. Και η Ιστορία μας δικαιώνει. Δεν μας χρειάζεται ούτε η αγανάκτηση, ούτε ο θυμός, ούτε τα λόγια τα μεγάλα και οι θεατρικές εκζητήσεις.

Μέσα στο συρφετό της παραπληροφόρησης και της τρομολαγνείας, της καταπίεσης και της τρομοκρατίας, στεκόμαστε ψύχραιμοι, συντονισμένοι, δυνατοί, με πίστη στα ιδανικά μας, με σταθερότητα στα πιστεύω μας και τις αρχές πάνω στις οποίες πορευόμαστε.

Δεν χτυπάμε κατσαρόλες ως μετανοημένοι νεοχίπηδες, ούτε χτυπάμε το χέρι στο μαχαίρι σαν μαστουρωμένοι αυτόχειρες. Με τα μάτια μας εμπρός στο μέλλον, με τις ρίζες μας βαθιές στο χώμα της Πατρίδας μας κρατάμε στα χέρια μας το αύριο. Εμπρό