Νέα δάνεια και μέτρα στο σβέρκο του λαού

Αποφάσεις που επιταχύνουν την ελεγχόμενη χρεοκοπία και εφοδιάζουν το κεφάλαιο με ακόμα πιο φτηνούς εργάτες και νέα πεδία κερδοφόρας δράσης

Η φράση του Γ. Παπανδρέου στο Υπουργικό Συμβούλιο της περασμένης Παρασκευής, ότι με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής ο «λαός απαλλάχτηκε από το βραχνά της χρεοκοπίας», συνιστά πρόκληση και κοροϊδία για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Ο μόνος που έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει για τις αποφάσεις της λυκοσυμμαχίας είναι το κεφάλαιο. Σε κάθε περίπτωση, η Σύνοδος κατέληξε σε έναν πρόσκαιρο - και αναγκαίο από τη σκοπιά των....
καπιταλιστικών συμφερόντων - συμβιβασμό για τον τρόπο της ελεγχόμενης χρεοκοπίας της Ελλάδας και άρα για την κατανομή των ζημιών ανάμεσα στους πιστωτές της.

Το βάθος της κρίσης, η επέκτασή της σε μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες της Ευρωζώνης, οι οποίες καταγράφουν ταυτόχρονα υψηλό δημόσιο χρέος, όπως η Ιταλία, οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα μονοπώλια που μαίνονται στο παρασκήνιο, γρήγορα θα επιβεβαιώσουν ότι οι συμβιβασμοί εντός της λυκοσυμμαχίας έχουν παροδικό χαρακτήρα και ξεπερνιούνται διαρκώς από τα δεδομένα που αντικειμενικά γεννά η ίδια η κρίση. Οι εξελίξεις αυτές υπερβαίνουν την προσπάθεια των καπιταλιστικών κρατών να διαχειριστούν την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου, αφού, ανεξάρτητα από τη θέλησή τους να επιμερίσουν με συντεταγμένο τρόπο τη ζημιά από την ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου, το πρόβλημα βρίσκεται σ' αυτό καθαυτό τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίου και στην άναρχη υπερπαραγωγή προϊόντων.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο στην καρδιά των ευρωενωσιακών αποφάσεων βρίσκονται σταθερά ρυθμίσεις και μέτρα που κάνουν ακόμα φθηνότερη την εργατική δύναμη και παραδίδουν στρατηγικούς τομείς της παραγωγής στην πλουτοκρατία, ώστε να δημιουργηθούν καλύτεροι και πιο αποδοτικοί όροι στην αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Αν, μάλιστα, ανατρέξει κανείς σε προηγούμενους συμβιβασμούς που έγιναν σε Συνόδους Κορυφής, όπως όταν αποφασίστηκε ο μηχανισμός δανειοδότησης της Ελλάδας, το Μάη του 2010, και αργότερα ο «μόνιμος μηχανισμός στήριξης» της ΕΕ, το Δεκέμβρη του 2010, βλέπει ότι επαναλαμβάνονται οι ίδιες θριαμβολογίες, ότι η Ελλάδα γλίτωσε δήθεν από τη χρεοκοπία, χάρη στην «αλληλεγγύη» της ΕΕ.

Από Σύνοδο σε Σύνοδο, βέβαια, η εργατική λαϊκή οικογένεια βουλιάζει ολοένα και πιο βαθιά στη φτώχεια, εξαιτίας των μέτρων που παίρνονται στο όνομα των νέων δανείων και διευθετήσεων του χρέους. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση επαναφέρει με κάθε ευκαιρία την απειλή της χρεοκοπίας, προκειμένου να τρομοκρατήσει το λαό για να σκύψει το κεφάλι και να αποδεχτεί μέτρα ζωτικής σημασίας για την ανταγωνιστικότητα του ντόπιου και ευρωενωσιακού κεφαλαίου.
Οι αποφάσεις της Συνόδου

Κωδικοποιημένες, οι αποφάσεις της τελευταίας Συνόδου Κορυφής, η οποία επιτάχυνε την ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, εμπλέκοντας τους ιδιώτες πιστωτές πιο ενεργά στον επιμερισμό της ζημιάς, συνοψίζονται στα εξής:

Παροχή εν