Να μειωθεί το έλλειμμα… σοβαρότητας

Το κύριο χαρακτηριστικό στη διαχείριση της κρίσης του Ελληνικού χρέους είναι το έλλειμμα σοβαρότητας .

Για τη Τρόϊκα έχει κατ’ επανάληψη τονισθεί ,το βασικό λάθος στρατηγικής και της μη προσαρμοσμένης πολιτικής στις ιδιαιτερότητες της Ελληνικής οικονομίας .Υφεσιακά μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος χωρίς αναπτυξιακά αντισταθμίσματα και περιορισμός των αυτόματων σταθεροποιητών, με αποτέλεσμα η ύφεση συνεχώς να βαθαίνει και η.........
ισορροπία να αναζητείται όλο και σε χαμηλότερα επίπεδα με προοπτική το αδιέξοδο εάν δεν αποφασισθούν σε Ευρωπαϊκό επίπεδο μέτρα ενισχυτικά για τη ρευστότητα και την ανάπτυξη . (Η παρέμβαση του Ιταλού πρωθυπουργού προς αυτή τη κατεύθυνση φαίνεται ότι μπορεί να είναι καθοριστική).

Για τη καταστροφική πορεία του ΠΑΣΟΚ υπό τη καθοδήγηση του Γ. Παπανδρέου έχουν υπογραμμισθεί κατ’ επανάληψη ως αιτίες , η πολιτική του Τιτανικού, η άρνηση άντλησης ικανοποιητικής ρευστότητας από τις αγορές τον Ιανουάριο του 2010 ,το λανθασμένο μίγμα οικονομικής πολιτικής-για να προστατευθούν οι πελατειακές σχέσεις στο δημόσιο- ,τη μείωση του ΠΔΕ, τη πολύ μικρή απορρόφηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, τη μη πληρωμή των χρεών του δημοσίου προς τους ιδιώτες και τη σχεδόν πλήρη απραξία για ένα χρόνο από τη λήψη μέτρων για την απελυεθέρωση της Ελληνικής οικονομίας από το κρατισμό, τη γραφεικρατία και τις συντεχνίες.

Το έλλειμμα σοβαρότητας όμως παραμένει ακόμα και σήμερα το κυρίαρχο στοιχείο στη διαχείριση της κρίσης του χρέους.

Η νέα Ελληνική κυβέρνηση προχωρά με ρυθμό χελώνας χωρίς να μπορεί να συντονισθεί, η Τρόïκα προτείνει μέτρα εμβάθυνσης της ύφεσης χάριν της ανταγωνιστικότητας οι δε συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι (εργαζομένων, επαγγελματιών) δεν έχουν κατανοήσει τη κρισιμότητα των καταστάσεων και τις απαιτήσεις της απαραίτητης προσαρμογής σκεπτόμενοι με όρους προ κρίσης.

Το πρόβλημα τη συγκεκριμένη περίοδο δεν είναι να ενισχυθεί με οριακό τρόπο το 10% της οικονομίας (εξαγωγές) βυθίζοντας ακόμα περισσότερο την υπόλοιπη οικονομία –μέσω της μείωσης της κατανάλωσης – μειώνοντας ακόμα περισσότερο τα ασφαλιστικά και φορολογικά έσοδα και αυξάνοντας την ανεργία. Ο βραχυπρόθεσμος στόχος της οικονομικής πολιτικής θα πρέπει να είναι η ελαχιστοποίηση της ύφεσης και όχι η προώθηση μέτρων τα οποία επηρεάζουν οριακά την ανταγωνιστικότητα. Σίγουρα η χαμηλή ανταγωνιστικότητα είναι η πηγή των προβλημάτων της Ελληνικής οικονομίας και μεσομακροπρόθεσμος στόχος είναι η βελτίωση της. Όμως για ν’ αρχίσουν να υπάρχουν ουσιαστικά μέτρα βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας θα πρέπει κατ’ αρχάς ν’ αποφευχθεί η στάση πληρωμών ούτως ώστε ν’ αντιστραφεί το διογκούμενο κλίμα δυσπιστίας για το μέλλον , να υπάρξουν σαφή σημάδια βελτίωσης της χαοτικής λειτουργίας του κράτους καθώς και μηνύματα ανάκαμψης. Εάν δεν δημιουργηθούν προοδευτικά όροι εξασφάλισης των επενδύσεων καθώς και μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας και μείωση των φορολογικών συντελεστών στις επιχειρήσεις, είναι άκαιρο να προτείνονται μέτρα μείωσης των