Μιχάλης Χαραλαμπίδης:"Το κάποτε ΠΑΣΟΚ σήμερα αντιπροσωπεύει το όνειδος της χώρας και των Ελλήνων"

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ
Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Με αφορμή την 3η του Σεπτέμβρη

Το ιδεατό ΠΑ.ΣΟ.Κ., η αρχική σύλληψη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. όπως τουλάχιστον την συνέλαβαν ελάχιστοι δεν πήρε σάρκα και οστά. Έπαθε έκτρωση στην κυοφορία του. Συνέβη την....
δεκαετία του 70’.

Το υπαρκτό ΠΑ.ΣΟ.Κ. διένυσε μια τροχιά σταδιακής εκφυλιστικής μετάλλαξης που έφθασε στην Τερατογονία, στο ΚΚΚΑΣΟΡ*.

Ως εξώφυλλο στο βιβλίου μου (Αύγουστος 2009) που αναφέρεται σε αυτήν την τερατογέννεση επέλεξα ένα κλασικό Αγγείο που βρίσκεται στο Μουσείο του Μονάχου και εικονίζει ένα τέρας της Ελληνικής Μυθολογίας. Τελικά η ιστορία άρχισε και τελείωσε στο Μόναχο, στην Siemens. Στο Ίμραλι πριν, στο ΔΝΤ μετά. Στο Μόναχο 23 ετών έγραψα μαζί με άλλους έξη την μυθική διακήρυξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ..

Όσοι έχουν μνήμη αυτής της πολιτικής διαδρομής γνωρίζουν ότι έχω το δικαίωμα αλλά και το καθήκον να δίνω στο μεταλλαγμένο πλέον μόρφωμα το όνομα που ανταποκρίνεται στην σημερινή τερατώδη φύση του.

Το νέο όνομα, ΚΚΚΑΣΟΡ ειδικά για τις εγχώριες συνθήκες, είναι μια έξυπνη πολιτικά και επιστημονικά απάντηση στην ολοκληρωτικού τύπου προσπάθεια ιδιοποίησης λέξεων, αξιών, ιδανικών, αρχών, αγώνων, συμβολισμών από τους βιαστές και διαφθορείς τους. Αυτών που πρωταγωνίστησαν στην αποτυχία - χρεοκοπία ενός ιστορικού εγχειρήματος. Που δολοφόνησαν τα οράματα μας.

Η επιβολή των σύγχρονων ολοκληρωτισμών γίνεται δια της καταστροφής των λέξεων, των εννοιών, των ταυτοτήτων. Όχι με τα τανκ του Γεωργίου Παπαδόπουλου.



Ένα άλλο που μισούν και δολοφονούν οι ολοκληρωτικές ομάδες και τα πρόσωπα είναι η ιστορική μνήμη ενός Πολιτικού Κινήματος. Γιατί αυτή είναι πολύ αρνητική και αποκαλυπτική για αυτούς.

Τα αρχικά γράμματα του νέου ονόματος εκφράζουν, ονοματοδοτούν τις πολιτικές στιγμές της τερατογονίας, όχι πλέον ενός κόμματος αλλά μίας ολοκληρωτικού τύπου καριερίστικης κάστας. Οι άνθρωποι όλων των ταυτοτήτων, οι άνθρωποι για όλες τις πολιτικές, για όλες τις εποχές που δεν ξέρεις τι πιστεύουν γιατί απλά δεν πιστεύουν σε τίποτε. Βάλτε εσείς τις ταυτότητες και τα επίθετα. Ούτε ο χαμαιλέων έχει τόσες συνεχείς μεταμορφώσεις. Η Πολιτική ως Απάτη είναι ο σύγχρονος επιστημονικός όρος. Το τέλος δηλαδή της πολιτικής.

Η Πολιτική Επιστήμη και η Κοινωνιολογία δεν συναντούν Παγκοσμίως ένα τόσο υψηλό επίπεδο εκφυλισμού και διαφθοράς ενός πολιτικού οργανισμού. Το «εγχώριο Πανεπιστήμιο», η «Πολιτική», τα «Κινήματα» αδυνατούν να το αναλύσουν λόγω διανοητικής επιστημονικής αδυναμίας, πνευματικής οκνηρίας αλλά κυρίως λόγω διαφόρων μορφών εξαρτήσεων και ταυτίσεων. Το «καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση».

Προϊόν αυτής της αδυναμίας είναι η πολιτική καχεξία τους, το «κανένας», η απουσία κινημάτων διαρκείας – περιεχομένων και κυρίως η διάχυτη στην κοινωνία σύγχυση και αναξιοπιστία. Σ’ αυτά πρέπει να προσθέσουμε την ανύπαρκτη διαπραγματευτική ισχ