Λίγες Σκέψεις... Σαν σήμερα...

...σαν σήμερα αποχώρησαν οι Γερμανοί από την Αθήνα! Κάποτε έπαιζαν ταινίες στη τηλεόραση για τα τότε παλικάρια! Δεν ήταν όλοι οι Έλληνες παλικάρια, υπήρχαν οι ...
ρουφιάνοι, υπήρχαν οι φίλοι των Γερμανών, υπήρχαν οι τρομαγμένοι! Τα παλικάρια ήταν λίγα και για αυτό ίσως να έχουν αξία! Ο ανώνυμος τρομαγμένος δεν είχε ποτέ πρόσωπο, ο ρουφιάνος απλά μετά δεν είχε αξία αν είχε δώσει λίγους ή αν είχε δώσει πολλούς γίνονταν στη καινούργια "ελεύθερη" βουλή αξιωματούχος! Τα παλικάρια γίνονταν ταινίες ή υπήρχαν φωτογραφίες στα καφενεία με τα κουμπούρια! Συνήθως ήταν αυτοί που δεν μιλούσαν γιατί ήξεραν πως έχουν δει πολλά και τα περισσότερα ήθελαν να τα ξεχάσουν...

...είμαι από τους τυχερούς που γνώρισαν το προπάππου και τη προγιαγιά! Γνώρισα μέρος από τις ρίζες μου! Ο παππούς ο Μάρκος ήταν ένα γεροντάκι (λογικό τότε που τον γνώρισα) που τον έβλεπες να τον νικάει ο χρόνος αλλά η ψυχή του ήταν δυνατή! Περπατούσε αγέροχα και έβλεπες πως είχε ζήσει με εντάσεις αλλά και με τιμή και αυτοσεβασμό! Μου έκανε εντύπωση που έβλεπα μία μεγάλη φωτογραφία με τη Κρητική Στολή, με τα κουμπούρια του ζωσμένος και το μάτι του ήταν του Αετού! Η φωτογραφία αυτή είναι ακόμα κρεμασμένη εκεί που τη βρήκα και δεν υπολογίζει κανένας να τη κατεβάσει! Ήμουν μικρός και έμαθα πως ο Πολεμιστής αυτός ήταν ο παππούς ο Μάρκος! Τον θυμάμαι λιγομίλητο να καπνίζει το ναργιλέ του στη "δική του" πολυθρόνα και να μας περιμένει να έρθουμε να τον δούμε! Μεγαλώνοντας μαθαίνω πως ο παππούς μου ήταν μεγάλος και τρανός για τις μάχες που έδωσε τότε νέος! Μάλιστα ήταν τοπικός ήρωας, είχε δική του ομάδα! Θυμάμαι που και εγώ αλλά και η μητέρα μου τον ρωτούσαμε να μας πει ιστορίες για τις μάχες που έδωσε! Ποτέ δεν μας είπε, ήταν πράγματα που ποτέ δεν καμάρωσε αυτός, ένιωθε πως έκανε αυτό που όριζε η Τιμή και ο αυτοσεβασμός του...

...στο νησί που έζησε τα τελευταία του χρόνια όλοι στη γειτονιά είναι σόι! Εκεί λοιπόν οι θείοι μου, μας έλεγαν τις ιστορίες του παππού Μάρκου! Έζησε μία ζωή χωρίς να σκύψει το κεφάλι του! Έζησε με ένα κώδικα τιμής που λίγοι τον καταλάβαιναν, αλλά όλοι τον σέβονταν! Τότε υπήρχε Τιμή! Τότε υπήρχε ο Λόγος! Ο γέροντας έφυγε κάποια στιγμή! Στη πράξη όμως άφησε το ίχνος του και παραμένει ζωντανός όσο κάποιοι δοκίμασαν να καταλάβουν τα ελάχιστα λόγια που έλεγε! Προτιμούσε τις πράξεις, να είναι ξεκάθαρος και να κοιτάει τον άλλο στα μάτια. Ο Λόγος του ήταν ανώτερος από 1000 υπογραφές και δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του αν ένοιωθε πως κάποιος δικός του είχε πρόβλημα! Όταν τελείωσαν οι πόλεμοι (!), οι φυλακές κλπ και βγήκε από την ενεργό δράση οι γύρω του έμαθα πως τον συμβουλεύονταν! Ήξεραν πως είχε διαβάσει λίγο αλλά είχε ζήσει 10 ζωές σε εμπειρίες και είχε Λόγο και Τιμή...

...πέρασαν τα χρόνια, φτάνουμε στο προχθές! Θυμάμαι που έβγαιναν οι προοδευτικοί και έλεγαν να κοπούν οι παρελάσεις! Μάλιστα άλλοι προοδευτικοί θεωρούσαν πως δεν πειράζει να σηκώσει ένας μη-Έλληνας την Ελληνική Σημαία σε μία παρέλαση! Φαντάζομαι πως αυτοί οι προοδευτικοί