Κραυγή αγωνίας ή όρκος αναγέννησης;

Όσοι από εσάς διαβάζετε το άρθρο,το πιο πιθανόν είναι κάποια στιγμή στη διάρκεια της ημέρας, να πληροφορηθήκατε την είδηση, της διπλής αυτοκτονίας μιας ηλικιωμένης κυρίας και του γιου της στο κέντρο της Αθήνας. Το άρθρο μας θα μπορούσε σήμερα να τελειώνει εδώ, με αυτή τη πρώτη παράγραφο και όλα όσα νιώθουμε να εννοούνται. Έχοντας ένα πλάκωμα στο στήθος θα προσπαθήσουμε να προχωρήσουμε και να ενώσουμε ένα παζλ,ώστε στο τέλος,μαζί με εσάς να δώσουμε έναν όρκο.

Συνεδρίασαν σήμερα οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και......
στο ανακοινωθέν διαβάσαμε ότι για μια ακόμη φορά δε κατάφεραν να βγάλουν συμπεράσματα και να πάρουν χρήσιμες αποφάσεις, εκδήλωσαν όμως ξανά,τη στήριξή τους στην Ελλάδα... Μια μέρα πριν, κάποιοι δολοφόνησαν στη Πάτρα έναν συμπολίτη μας άνευ αιτίας, έπειτα αυτόκλητοι φρουροί της κοινωνίας μας πήραν το νόμο στα χέρια τους με σκηνές βίας σε όλη τη πόλη. Προσπαθώντας να αλλάξουμε θέμα,η θύμησή μας επίμονα,μας πάει και λίγο πιο πίσω, στη δολοφονία ενός περιπτερά για 30 ?, στη δολοφονία συμπολίτη μας για μια βιντεοκάμερα,στη δολοφονία τεσσάρων ανθρώπων μέσα σε μια τράπεζα κάποια πρωτομαγιά και..κάπου εδώ επιτρέψτε μας να σταματήσουμε την αναδρομή γιατί αυτές οι γραμμές στάζουν αίμα και θλίψη.
Υπάρχουν στιγμές που οι αθλητές στους αγώνες κολύμβησης ανοιχτής θαλάσσης, πρέπει να κάνουν κάτι σημαντικό. Οφείλουν να βγάλουν το κεφάλι τους έξω από το νερό και να προσανατολιστούν,για να επιβεβαιώσουν ότι ο αγώνας τους δε γίνεται εις μάτην και ας έχει αυτό σαν αποτέλεσμα να χάσουν λίγα δευτερόλεπτα στο δρόμο προς τη διεκδίκηση της πρωτιάς. Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στο έσχατο σημείο αποσύνθεσής της και έχει φτάσει η ώρα που πρέπει όλοι μαζί να σταματήσουμε και να δούμε αν αυτό που υπάρχει γύρω μας είναι αυτό που θέλουμε να παραδώσουμε στους επόμενους. Με συγχωρείτε πολύ αλλά εγώ δε θέλω να ζω δίπλα από ομαδικές αυτοκτονίες οικογενειών,νέων,ηλικιωμένων και υπερχρεωμένων εργαζόμενων και να μη με αγγίζουν γιατί δε πρόκειται για συγγενείς μου.
Συχνά πυκνά λέμε πως στη κατάσταση αυτή μας οδήγησαν οι "κακοί" πολιτικοί,οι "κακοί" Γερμανοί,οι "κακοί" κερδοσκόποι που ήρθαν να κλέψουν τη γη και το ύδωρ της Ελλάδας και τώρα πρόσφατα οι "κακοί" μετανάστες. Δε σε είδα όμως να λες πόσο "κακοί" πολίτες είμαστε εμείς,ναι,εμείς που εκλέγουμε να μας αντιπροσωπεύουν ποδοσφαιριστές που δε ξέρουν καλά καλά να μιλάνε ελληνικά,ηθοποιοί που δε ξέρουν τι θα πει Συνθήκη του Μάαστριχτ και εμείς που εκλέγουμε Υπουργούς Παιδείας που λένε ότι στη Σμύρνη η σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων και Ελλήνων μπορεί να περιγραφεί με την ίδια λέξη που χρησιμοποιούμε όταν είμαστε στο μετρό εν ώρα αιχμής.
Σε είδα όμως να αλλάζεις κανάλι όταν οι "κακοί" δημοσιογράφοι έλεγαν πως πίσω από την επίθεση στο Αφγανιστάν και το Ιράκ και το Πακιστάν και τη Λιβύη και τη Σερβία ήταν ένας επεκτατικός πόλεμος συμφερόντων και όχι ανθρωπιστικοί πόλεμοι,για να μη "ψυχοπλακωθείς" και απόψε,όπως έλεγες.Τώρα όμως που έφτασε σκοτομήνιος νύχτα είσαι μόνος και αυτοί οι μακρινοί