Κέρκυρα: Χριστιανικό το (ξανα)κτύπημα Εβραίων;

Αποκρύπτεται η διαχρονικότητα του φαινομένου;

Του Γιάννη ΖΩΧΙΟΥ

Η πυρπόλυση της Εβραϊκής Συναγωγής στην Κέρκυρα (κυρίως το κάψιμο βιβλίων) οργίζει μεν δεν ξαφνιάζει δε.
Εκείνο όμως που ξακοντίζει την οργή είναι ότι κυρίως ΜΜΕ στο Νησί προσπάθησαν να διαγράψουν τη διαχρονικότητα τέτοιων επιθέσεων, παρουσιάζοντας τις τωρινές ως μοναδικές (ακόμη και η ΕΡΑ αλλά άκουσα μόνο την κ. Παγκράτη ενώ εξαίρεση, απ' όσα διάβασα, ο κ. Πουλημένος στην...
ΚΣ με δεικτική αναφορά).

Οι Εβραίοι της Κέρκυρας, ιστορικά, έχουν υποστεί ουκ ολίγα δεινά από τον Χριστιανικό φανατισμό. Μόνο μια ματιά στα 'ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΆ' του Τ. Αγιούς (σελ.231-253, “Οι Εβραίοι της Κέρκυρας”) επιβεβαιώνει ότι το δισχιλιετές χριστιανικό πάθος (δηλαδή των οπαδών του...Υιού κατά των οπαδών του...Πατέρα) καλά κρατεί και στην Κέρκυρα. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα “Εβραϊκά” του 1891 και τα ανάλογα στη Ζάκυνθο το 1742.
Αυτό το πάθος διατηρήθηκε και με πολλές διηγήσεις και φράσεις που ακούγαμε από παιδιά ως φόβητρο ή κατάρες. Χαρακτηριστικό είναι το σχετικό με το σφάξιμο παιδιού που του ήπιαν το αίμα, το “ανάθεμα τσο βραίους” (που μόλις προχθές ξανάκουσα) και άλλα.

Όμως, φθάνοντας στη νεώτερη ιστορία, πρέπει να σταματήσουμε στο 1944. Οι Γερμανοί δεν γνώριζαν πόσοι και ποιοι ήταν οι Εβραίοι της Κέρκυρας. Και όμως, μόλις κατέλαβαν στο Νησί συγκέντρωσαν στην Κ. Πλατεία, φόρτωσαν για το Χαϊδάρι και από εκεί στο 'Αουσβιτς 2000 Κερκυραίους Εβραίους. Αυτό δε θα μπορούσε να συμβεί αν δεν βοηθούσαν (και με θρησκευτικό πάθος;) επίσημες αρχές και γνώστες των εβραϊκών στοιχείων. Το διάγγελμα του 1944 (υπογεγραμμένο από Νομάρχη, Δήμαρχο και Αστυνομικό Διευθυντή) αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομικής ντροπής!
Κάποιοι από αυτούς που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές μπορεί να ζουν ή άλλοι να κληρονόμησαν αργύρια και δόξα απ' αυτή την σφαγιαστική συνεργασία.
Βέβαια, το ότι πάντοτε υπήρχαν ισχυρά κερκυραϊκά κοινωνικά στρώματα που ήταν αντίθετα με τέτοιες αντιανθρώπινες πράξεις και διέσωσαν, με κίνδυνο, Εβραίους, δε διαγράφουν τα ιστορικά γεγονότα.
Οι σημερινοί λοιπόν δημοσιογράφοι (δεν πιστεύω ότι αγνοούν) δε θα έπρεπε να αποκρύψουν αλλά να αναφερθούν στα ιστορικά γεγονότα που ντροπιάζουν την ιστορία (και) της Κέρκυρας ώστε να διεγερθούν τα αντανακλαστικά των Κερκυραίων και να προστατέψουν το Νησί μας από επαναλήψεις ρατσιστικών φαινομένων ακραίων θρησκόληπτων που δρουν με ποικίλες μορφές. Η απόκρυψη, από οπουδήποτε, έχει ως αποτέλεσμα την προστασία και βέβαια τη... στήριξη της επανάληψης.

Αν δεν αδικώ από ελλειπή γνώση, δεν έχω διαβάσει μέχρι στιγμής καταδίκη της πυρπόλησης της Συναγωγής από τα Χριστιανικά δόγματα της Κέρκυρας και ειδικά το Ορθόδοξο που θεωρεί “ιδιοκτησία” του τα Νησιά. Περιμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Σιωπή διαπιστώθηκε και από συνήθως λαλίστατους που κατέχουν θέσεις και λαϊκής εκπροσώπησης.

Το φαινόμενο του ρατσισμού και του θρησκευτικού φανατισμού στην Κέρκυρα δυστυχώς φαίνεται ό