Καθαρές κουβέντες

Τον τελευταίο καιρό και ιδιαιτέρως λίγο πριν τις εκλογές κάποιοι αναγνώστες σε e-mails που μας έστειλαν, εξέφρασαν έναν προβληματισμό ο οποίος κατά περίσταση είχε την μορφή είτε της απορίας είτε της ένστασης. Ρωτούσαν, λοιπόν, οι φίλοι αναγνώστες για πoιον λόγο αναλίσκουμε τόσο χώρο και χρόνο για την προβολή του ΕΑΜ Β’. Εν πολλοίς υποννοούσαν ότι καλό θα είναι το παρόν blog να διατηρήσει την αρχική θεματολογία του, που – αν κρίνω από το πλήθος των....
επισκέψεων – κρίνεται ικανοποιητική.
Λέμε λοιπόν στους φίλους ότι αυτό το ιστολόγιο ξεκίνησε την λειτουργία του πριν από ένα χρόνο περίπου, επιλέγοντας τον τίτλο “ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΟ”. Ο τίτλος επελέγη διότι θέλαμε να καταδείξουμε πως η κατάντια αυτού του τόπου οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην κομματική εξάρτηση απίστευτα πολλών συμπατριωτών μας. Θέλαμε να στηλιτεύσουμε όλα εκείνα τα παράσιτα που ζουν εις βάρος των άλλων με την ανοχή και την αρωγή των κομμάτων. Υπό αυτήν την έννοια, δεσμεύτηκα άτυπα απέναντί σας να τηρήσω απαρέγκλιτα αυτήν την στάση. Κι αυτό, γιατί πριν πολλά χρόνια δεσμεύτηκα απέναντι στον εαυτό μου να μην υπάρξω ποτέ όμηρος ή έρμαιο των κομμάτων. Με όποιες συνέπειες μπορεί να έχει αυτό στην ελλαδική Μπανανία.

Ο λόγος λοιπόν που στηρίζουμε και προβάλλουμε το ΕΑΜ Β’ και τον Παναγιώτη Τραϊανού είναι ο πλέον απλός και ο πλέον λογικός. Πώς αλλιώς μπορείς να συμπεριφερθείς σε έναν άνθρωπο όταν αυτός διαρκώς επαληθεύεται και επιβεβαιώνεται; Πώς είναι δυνατόν να είσαι αδιάφορος όταν η γραπτή άποψή του περίπου το 1996 για το ΕΥΡΩ και την ΟΝΕ επαληθεύτηκε μέχρι κεραίας; Πώς να τον αγνοήσεις όταν τα κείμενά του περί της Αμερικανικής εισβολής στο ΙΡΑΚ (πριν αυτή συμβεί) αποδείχθηκαν εξόχως προφητικά; Πώς μπορείς να τον προσπεράσεις όταν από παλιά υποστηρίζει ότι επιδίωξη της ΝΔ είναι η εκλογή του αρχηγού της από την βάση, ακολουθώντας το πρότυπο του ΠΑΣΟΚ; Όταν αναλύει σε ένα μνημειώδες κειμενό του την δράση του παρακράτους το οποίο είχε ως σκοπό να τινάξει την Μακεδονία στον αέρα, παίζοντας εκκλησιαστικά παιχνίδια μεταξύ Φαναρίου και αρχιεπισκοπής Αθηνών – αλλά ευτυχώς δεν πρόλαβαν γιατί κάποιος μας “άφησε χρόνους”; Ποιος - εδώ και τόσα χρόνια - ανέλυσε το φιάσκο της “εξάρθρωσης” της 17Ν; Ποιος κάνει αναλύσεις χειρουργικής ακρίβειας και – διάολε – πέφτει πάντα μέσα; Μα πώς γίνεται να μην δώσεις βάση - και κατ’ επέκταση εμπιστοσύνη – σε κάποιον που αποκαλύπτει όσα θα συμβούν πριν αυτά καν εμφανιστούν στον ορίζοντα;

Βέβαια, Κασσάνδρες υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντοτε. Αλλά εδώ δεν έχουμε τέτοια περίπτωση. Διότι το απείρως σημαντικότερο είναι ότι προτείνονται λύσεις. Λύσεις που δεν είναι αναφάρμοστες αν γνωρίζεις τι είναι αυτό που προκαλεί το πρόβλημα. Λύσεις που είναι εφικτές αν κατανοήσεις ποιες συνθήκες γεννούν το πρόβλημα, ποιες το θρέφουν και το συντηρούν και ποιες εμποδίζουν την λύση του.

Το ΕΑΜ Β’ λοιπόν, βρέφος ως προς το μέγεθός του αλλά όχι ως προς τη γνώση του, καταδικάζεται σήμερα από την βαρωνεία των ΜΜΕ στην ανωνυμία. Αλλά δεν μπορού