Η συνέντευξη του καθηγητή Γ. Πρεβελάκη

“Σήμερα οι μεγαλοκαρχαρίες χρησιμοποιούν την γενικευμένη «διαφθορά» για να προστατεύσουν τις δικές τους ατασθαλίες.”

“Κατηγορώντας εκ περιτροπής όλο τον ελληνικό λαό για διαφθορά, δημιουργείται μια προστατευτική ασπίδα για τους πραγματικούς υπευθύνους.”

Ερώτηση: Στις μέρες μας οποιοσδήποτε αναφέρεται σε εθνικά ζητήματα, χαρακτηρίζεται ως εθνικιστής και φοβικός. Για ποιο λόγο το εθνικό θεωρείται μία.....
υποτιμημένη ιδιότητα;

Απάντηση: Η γενεά του baby boom είτε αχρηστεύθηκε ιδεολογικά υιοθετώντας την αμερικανική χρησιμοθηρία και τον αντιδιανοουμενισμό είτε εθήτευσε στην κομμουνιστική ιδεολογία. Με την σταδιακή βιολογική εξαφάνιση των διανοουμένων που έζησαν στον Μεσοπόλεμο, η Αριστερά κυριάρχησε στον ιδεολογικό χώρο, καθώς δεν υπήρχε αντίπαλον δέος.

Η αμφισβήτηση του Μαρξισμού και κατόπιν η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού δεν προκάλεσαν την αναμενόμενη ανανέωση, καθώς οι παλαιοί μαρξιστές αντικατέστησαν τον προλεταριακό με τον φιλελεύθερο διεθνισμό. Παλαιοί κομμουνιστές μετετράπησαν σε ενθέρμους οπαδούς του «ανθρωπιστικού πολέμου», δηλαδή της κατάργησης της εθνικής κυριαρχίας.

Το στερεότυπο του φοβικού εθνικιστή προέρχεται από την απουσία εμπνευσμένου και πεπαιδευμένου ιδεολογικού λόγου ο οποίος να υπερασπίζεται τις εθνικές αξίες. Αφήνεται έτσι το πεδίο ελεύθερο σε διάφορες εκδοχές του λαϊκισμού, είτε ακροδεξιές είτε αριστερίζουσες, συχνά με αποχρώσεις αντισημιτισμού.

Ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε ξεπερασμένες αριστερές θεωρίες και σε εθνικιστικά παραληρήματα έχει δημιουργήσει ένα κλίμα ιδεολογικής τρομοκρατίας. Ανασφαλείς, οι εκπρόσωποι των δύο ρευμάτων επιτίθενται από κοινού σε όσους κινητοποιούν γνώσεις και φαντασία για να ανανεώσουν τα πνευματικά θεμέλια του εθνικού συμβολαίου. Δεν είναι ασύνηθες να κατηγορείται κάποιος πότε ως αντιδραστικός και πότε ως προδότης.

Ερώτηση: Θεωρείτε ότι το όνομα “Μακεδονία” ή οποιοδήποτε παράγωγό του είναι σημείο στο οποίο πρέπει να επιμείνει η ελληνική εξωτερική πολιτική στις διαπραγματεύσεις της με την ΠΓΔΜ;

Απάντηση: Με την Ελλάδα εξαιρετικά εξασθενημένη στην διεθνή σκηνή, μια υποχώρηση σε ένα θέμα το οποίο έχει κοστίσει τεράστιο πολιτικό και διπλωματικό κεφάλαιο δεν μπορεί παρά να ερμηνευθεί ως δείγμα αδυναμίας και συνθηκολόγησης. Θα οδηγήσει, επομένως, σε πρόσθετες διεκδικήσεις πανταχόθεν.

Ερώτηση: Τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει μία προσπάθεια συγγραφής μίας κοινής ιστορίας για της χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Λέγεται ότι για την συμφιλίωση και την συνεργασία των χωρών πρέπει οι χώρες να ξαναγράψουν την ιστορία τους από κοινού ή να αναδείξουν τα κοινά τους στοιχεία. Αυτή είναι θεμιτή επιστημονική τακτική; Πως κρίνετε την εκπομπή του ΣΚΑΙ «1821» ;

Απάντηση…

Ο όρος «κοινή ιστορία» είναι αντιεπιστημονικός. Συνεπάγεται την συγκόλληση εθνικών ιστορικών διηγήσεων οι οποίες είναι εγγενώς αντιφατικές, λόγω του ρόλου της ιστοριογραφίας στις γεωπολιτικές ανακ