Η καθημερινή αβεβαιότητα οδηγεί σε συμπίεση συναισθημάτων, σε άγχος, σε κατάθλιψη με απρόβλεπτες συνέπειες για την κοινωνία μας.

Συντάκτης: Aλέξανδρος Γιατζίδης,

Καθημερινά στην χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, ζούμε μια κατάσταση αβεβαιότητας. Αβεβαιότητα για το τι μας περιμένει σε φόρους, τι θα μας κάνουν οι τράπεζες, αν θα μείνουμε ή θα φύγουμε από το Ευρώ, θα χάσουμε ή δεν θα χάσουμε τις οικονομίες μας, θα γίνει ή δε θα γίνει δημοψήφισμα, θα πέσει ή δεν θα πέσει η κυβέρνηση, θα περάσει ή δεν θα περάσει η....
μέρα μας και ένα σωρό άλλα εξατομικευμένα διλήμματα.

Ο φόβος και η αβεβαιότητα για το αύριο, η αύξηση της ανεργίας, οι απολύσεις, οι περικοπές στους μισθούς και η αδυναμία πληρωμών δοκιμάζουν σημαντικά τους δείκτες υγείας των περισσότερων Ελλήνων.

Αυτό που, κυρίως, απασχολεί όλους μας, ωστόσο, είναι ότι η κρίση «απειλεί» την επιβίωσή μας και, ασφαλώς, και αυτήν των παιδιών μας. Με λίγα λόγια, θα λέγαμε πως προδιαγράφεται ένα δυσοίωνο μέλλον για όλους μας. Το γεγονός αυτό, μας δημιουργεί, πολύ συχνά, την αίσθηση ότι δεν έχουμε τον έλεγχο της κατάστασης. Σε όλο αυτό το κλίμα αβεβαιότητας συντελεί και το ότι ερχόμαστε, σχεδόν καθημερινά, σε επαφή με πρωτάκουστους οικονομικούς όρους, όπως τα spreads, τα ομόλογα, οι κερδοσκόποι κ.α.

Η αντιμετώπιση της κατάστασης, για παράδειγμα της απόλυσης μας, δεν βρίσκεται «στα χέρια μας» και δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε μία φορά και αυτή να τελειώσει. «Αιωρείται από πάνω μας» θα μπορούσαμε να πούμε. Μία κατάσταση την οποία δεν μπορούμε να ελέγξουμε ή να ξέρουμε πως να αντιδράσουμε απέναντί της, μεγεθύνει υπερβολικά το άγχος μας. Πρόκειται για μία κατάσταση άγχους, πιο «ύπουλης» και ψυχοφθόρας αφού η απειλή είναι «μη ορατή» στα μάτια μας και επιπλέον συνεχής και παρατεταμένη σε διάρκεια, απειλώντας το ένστικτοι της επιβίωσής μας.

Από την άλλη δεν έχουμε ή δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε για να αποδεσμευτούμε από αυτήν την καταπιεστική καθημερινότητα. Αισθανόμαστε ότι θέλουμε να κάνουμε πράγματα που όμως δεν ξέρουμε αν μπορούμε ή πώς να τα κάνουμε. Αυτό μας αναγκάζει να συμπιέζουμε συναισθήματα.

Η συμπίεση των συναισθημάτων δίνει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που θέλεις. Ο λόγος για να συμπιέσεις τα συναισθήματά σου είναι είτε διότι θέλεις να σε αφήσουν σε ησυχία αυτή τη στιγμή, είτε διότι δεν θέλεις ή δεν μπορείς να τα αντιμετωπίσεις γενικά.
Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι με το να συμπιέσουν τα συναισθήματά τους τα ξεφορτώνονται. Με το να κάνουν πολύ θόρυβο διώχνουν τον φόβο, με το να είναι απασχολημένοι συνεχώς αποφεύγουν την λύπη, με το να κινούνται συνεχώς κάνουν το θυμό να εξαφανιστεί. 
Αλλά ότι συμπιέσεις επιστρέφει αργά ή γρήγορα.
Συμπιέζοντας συναισθήματα που έρχονται είναι σαν να λες ψέμματα. Είναι σαν να κρύβεις την αλήθεια συνεχώς.
 Οι πιο συνηθισμένοι τρόποι που αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματα είναι είτε εκφράζοντάς τα είτε συμπιέζοντάς τα.

Δυστυχώς η παρατεταμένη αυτή αβεβαιότητα έχει σκοτώσει το όπλο αυτής της κατάστασης, που είναι η ελπίδα. Συνειδητοποιεί ο σημερινός Έλληνας ότι πρέπει να αντιδράσει.