Η έκπτωση των αναγκών σε οικονομικό προτυπο κατανάλωσης αγαθών.

Όπως στο ιντερνετ για να αποκτήσεις πρόσβαση σε μια πληροφορία, χρησιμοποιείς μια λέξη «κλειδί», το ίδιο χρειάζεται για να επικοινωνήσεις με ένα συνάδελφό σου στο χώρο εργασίας, με ένα μέλος της οικογένεια σου στο σπίτι, με ένα πωλητή ή ένα αγοραστή εμπορεύματος, με το θεό μέσου του «επιτετραμμένου» του ή μέσω όσων σε δίδαξαν, με τον εργοδότη σου για μια αύξηση του μισθού σου, με τον εργαζόμενο στην....
επιχείρησή σου για να επιτύχεις μεγαλύτερο αποτέλεσμα, με τον πολιτικό για να ικανοποιήσει μιας σου επιθυμίας και ο πολιτικός για να σε πειθαναγκάσει να πιστέψεις και να υποταχθείς στην αλήθεια που σου προσφέρει.
Ομοίως λέξεις κλειδιά χρησιμοποιεί η προπαγάνδα ιδεών και η διαφήμιση προϊόντων.
Οι λέξεις κλειδιά, είναι τα εργαλεία μέσου των οποίων είτε δημιουργείται μια ανάγκη, είτε υπηρετείται μια ανάγκη, είτε αποκαθίσταται μια ανάγκη.
Τα εργαλεία αυτά στοχεύουν, για να είναι χρήσιμα, στην εκπαίδευση του ατόμου και άρα στην προσαρμοστικότητα του σε συνθήκες και απαιτήσεις, σύμφωνα με τις ανάγκες της συσσώρευσης πλούτου και δύναμης.
Να λοιπόν τέσσερις λέξεις κλειδιά: ανάγκη, δημιουργία, αποκατάσταση ( υλοποίηση).
Αυτές είναι τρεις λέξεις και όχι τέσσερις. Η τέταρτη, δηλαδή το «υπηρετείν» την ανάγκη, είναι και αρχή και ζητούμενο. Είναι δισυπόστατη. Η υποταγή, δηλαδή η καθαίρεση από αυτό που είσαι, σε αυτό που υπηρετεί τις άλλες τρεις λέξεις αλλά και εσένα ως ύπαρξη.
Η ύπαρξή σου προϋποθέτει την εκπλήρωση της ανάγκης «δημιουργία» ζωής και η «ζωή», το γεγονός, προϋποθέτει υλοποίηση της ανάγκης ύπαρξή σου, που είναι η δημιουργία. .
Επομένως η ύπαρξή σου «υπηρετείται» από την ανάγκη της δημιουργίας και η δημιουργία «υπηρετεί» τις ανάγκες να υπάρχεις.
Το πρώτο συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί από αυτόν τον συλλογισμό, είναι ότι οι ανάγκες υπάρχουν ως αιτίες που δημιουργούν ανώτερες ανάγκες και υπηρετούνται από την ανάγκη της ύπαρξής τους.
Καμιά αιτία δεν υπάρχει ως τέτοια, δηλαδή κατάσταση, χωρίς να κρύβει μέσα της την ύπαρξή της ως ανάγκη καθώς και ένα πλήθος τρίτων αναγκών και ταυτόχρονα να μην υπηρετεί την ίδια την ανάγκη ύπαρξής της και ένα πλήθος άλλων αναγκών.
Το δεύτερο συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί είναι ότι χωρίς την ανάγκη της δημιουργίας, η ζωή παύει να αποτελεί γεγονός και η ύπαρξη σου ως γεγονός παύει να υπάρχει. Αντικαθίσταται ως κατάσταση χωρίς γεγονός.
Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε και το ερώτημα, γιατί στην συμπαντότητα της φύσης, όπου επενεργούν δυνάμεις συμφωνίας ( αρμονίας) στον ζωτικό κύκλο, μέρους του οποίου είναι και ο άνθρωπος, ο τελευταίος εισάγει κατά βίαιο τρόπο δυνάμεις που διαταράσσουν την αρμονία του ζωτικού κύκλου και δημιουργούν εκρηκτικές καταστάσεις.
Πουθενά μέσα στον ζωτικό κύκλο, μεταξύ ζωής και θανάτου, δηλαδή δημιουργίας και αναδημιουργίας, δεν λαμβάνουν χώρα μη αρμονικές συνθήκες ούτε και συγκρουσιακές καταστάσεις.
Να κάνω μια διόρθωση. Όσο ο άνθρωπος διατελούσε υπό την αρμονία των νόμων της φύσης, οι δυνάμεις αρμονίας διατη