Η Αυγή της Νέας Μέσης Ανατολής

Του Γιώργου Διονυσόπουλου

Κατά καιρούς τα τελευταία 10 χρόνια έχουν κάνει την εμφάνισή τους στην δημοσιότητα ουκ ολίγοι χάρτες εντός των οποίων περιγράφονται και οριοθετούνται μία σειρά από νέα κράτη που θα προέλθουν μέσα από την.....
επαναχάραξη των συνόρων στη Μέση Ανατολή. Οι περισσότεροι από αυτούς, περίπου πανομοιότυποι στην πλειονότητά τους, έχουν κατασκευαστεί και διακινούνται από διάφορα think tank του εξωτερικού, κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα γεγονότα στην Βόρειο Αφρική και το για ορισμένους «κατασκευασμένο» για κάποιους άλλους «αυθόρμητο», ντόμινο των επαναστάσεων στις χώρες του αραβικού κόσμου, δείχνουν ότι η σχετική διαδικασία έχει ήδη αρχίσει. Φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους επαναστάσεις οδηγούν σε κατάρρευση καθεστώτα τα οποία κινούνται από τα όρια της κατ' επίφαση δημοκρατίας όπως της Αιγύπτου μέχρι της απόλυτης δικτατορίας όπως στην περίπτωση της Λιβύης.
Οι αναταραχές, στην κυριολεξία μέρα με την ημέρα, επεκτείνονται χάρις στο διαδίκτυο το οποίο αναδεικνύεται σε ένα από τα μεγαλύτερα όπλα διείσδυσης της Δύσης στον μουσουλμανικό κόσμο, βοηθώντας μεταξύ άλλων και τους κατά τόπους αντικαθεστωτικούς να επικοινωνούν μεταξύ τους. Υεμένη, Μπαχρέϊν ακόμη και η Σαουδική Αραβία βιώνουν πρωτόγνωρες γι' αυτές κινητοποιήσεις. Σταδιακά ο κλοιός σφίγγει και αγγίζει χώρες που εδώ και χρόνια η Δύση έχει εντάξει στον κατάλογο με αυτές που υποστηρίζουν την τρομοκρατία. Μετά από κάποιες σχετικά «βελούδινες» πρώτες επαναστάσεις, ήρθε η στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη για να καταδείξει ότι ο «κύβος» για την δημιουργία μίας νέα τάξης πραγμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο «ερίφθη».

Σπάει ο άξονας
Η επόμενη κίνηση στη γεωστρατηγική σκακιέρα της περιοχής ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη και αφορά τη Συρία. Τα επεισόδια σε διάφορες πόλεις της χώρας είναι συνεχώς κλιμακούμενα σε βία, σε συμμετοχή πλήθους και σε ένταση. Όπως και στις προηγούμενες περιπτώσεις το καθεστώς του σύριου προέδρου Bashar al-Assad, παρά τη συνδυασμένη χρήση αστυνομικών δυνάμεων και μεταρρυθμιστικών εξαγγελιών, δείχνει ότι αδυνατεί να ελέγξει την κατάσταση. «Εμείς δεν είμαστε ούτε Τυνήσιοι ούτε Αιγύπτιοι», είχε σπεύσει να αναφέρει σε δηλώσεις του πριν από ένα μήνα ο Assad. Αν περίμενε λίγο και έβλεπε την επέκταση των ταραχών και την εξέλιξη των πραγμάτων στη Λιβύη ίσως να καταλάβαινε ότι βιάστηκε να μιλήσει. Η Συρία άλλωστε αποτελεί κομβικό σημείο για τους σχεδιασμούς των αμερικανών στην ευρύτερη περιοχή, διαθέτοντας χαρακτηριστικά που συνδέονται με τις δύο βασικές προτεραιότητες της Ουάσιγκτον στο άμεσο μέλλον: Την απομόνωση του Ιράν και την διασφάλιση του κράτους του Ισραήλ.
Η Συρία είναι μια σουνιτική χώρα η οποία διοικείται από μια αλεβιτική μειονότητα, από τις τάξεις της οποίας προέρχεται και η δυναστεία των Assad. Οι αλεβίτες αποτελούν το 7% περίπου του πληθυσμού της χώρας και διαθέτουν σημαντικά ερείσματα στις Ένοπλες Δυνάμεις. Στο πλαίσιο αυτό και παρά τις έντονες διαφορές που χωρίζουν το σουνιτικό με το σιϊτικό ισλάμ, εξηγού