Γερμανία-Κίνα-Ρωσία: Ο Νέος Άξονας του Κακού!

Με δύο εξαιρετικά σημαντικά γεγονότα μπαίνει τούτος ο - όπως είχαμε προβλέψει κακός - Αύγουστος φίλτατε αναγνώστη.
Την υποβάθμιση από κινέζικο οίκο αξιολόγησης - ναι! υπάρχουν και εις την Κίνα! - του αξιόχρεου των ΗΠΑ
Την πλήρη επιβεβαίωση πλέον ότι μπαίνουν στο στόχαστρο των αγορών - μετά το μεσοβέζικο...
ευρωπαϊκό μηχανισμό που πρόσφατα ανακοινώθηκε - οι "μεγάλοι" της Ευρωζώνης Ισπανία και Ιταλία και πλέον το παιχνίδι γίνεται σοβαρό και το πραγματικό πάρτυ τώρα αρχίζει.

Τι σημαίνουν τώρα τα δυο παραπάνω και που μας οδηγούν;
Χωρίς πλέον περιττές φιοριτούρες μπαίνουμε κατευθείαν στο θέμα, έχοντας ήδη σε σειρά προηγούμενων άρθρων μας καταγράψει την πραγματικότητα όπως τότε διαγραφόταν και σήμερα αποκαλύπτεται:

Οι Γερμανοί ξανάρχονται! Ο γερμανικός εθνικισμός ή πιο ορθά ο Βορειοευρωπαϊκός εθνικισμός, θαμμένος για χρόνια κάτω από το "βάρος" της Ευρωπαϊκής Ένωσης/Ευρωζώνης, το αγγλοσαξωνικό κατασκεύασμα, φτιαγμένο για να λειτουργεί ως "βαρίδι" στα πόδια του "γίγαντα", ξύπνησε. Και τι βλέπει γύρω του; Την άλλοτε υπερδύναμη, τις ΗΠΑ, να αγωνίζεται για να ξεφύγει από το βάλτο της άεργης ανάπτυξης που την έριξαν τα απανωτά κύματα πληθωριστικής ρευστότητας που αναγκάστηκαν να διοχετεύσουν τυπώνοντας πέτσινο δολάριο, τη διαμόρφωση ενός πολυπολικού κόσμου με τις γνωστές BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα) να προετοιμάζονται - αν δεν είναι ήδη έτοιμες - να καταλάβουν τη θέση τους στη νέα παγκόσμια αρχιτεκτονική και το κυριότερο: οι Γερμανοί είδαν ότι υπάρχει ο κίνδυνος είτε να εξαναγκαστούν να εμφανιστούν στη νέα παγκόσμια δομή δυνάμεων "κουκουλωμένοι" με το "φτηνιάρικο" περιτύλιγμα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση είτε να μην προλάβουν να αναδυθούν ως αυθεντικοί εκπρόσωποι των ισχυρών και πειθαρχημένων βορειοευρωπαίων και τελικά να μην πραγματοποιηθεί το όνειρό τους να προστεθεί ένα G(ermany) στα πανίσχυρα αρχικά των BRIC. Και οι φιλοδοξίες τους μετά δεν σταματούν εδώ. Μια θέση μόνιμου μέλους στο Συμβούλιο Ασφαλείας, η επάνοδος της Γερμανικής παρουσίας στην παγκόσμια ασφάλεια θα είναι μια σειρά στόχων που εντάσσονται στο γερμανικό χαρτοφυλάκιο.

Οι Γερμανοί έχουν φιλοδοξίες όσο κι αν προσπάθησαν να το κρύψουν μέσα από διαρκείς συσκέψεις, συνεδριάσεις, μνημόνια, μηχανισμούς, που ουδέν προσέφεραν στο ευρωπαϊκό πρόβλημα χρέους, αφήνοντας όλον τον κόσμο - και τις αγορές - να αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν μια τόσο οργανωμένη, ισχυρή και τεχνοκρατικά πρωτοπόρα χώρα δεν έβλέπε πως όλες αυτές οι κατ' επίφασιν "λύσεις" απλώς μετέθεταν ή διόγκωναν το πρόβλημα ενώ με την τελευταία σύνοδο των Βρυξελλών απλώς επιβεβαίωσαν τη διάχυσή του στο σύνολο της Ευρωζώνης. Οι Γερμανοί μια χαρά τα έβλεπαν όλα αυτά. Και οι επικλήσεις της κ. Μέρκελ στο πολιτικό κόστος που -υποτίθεται- ήταν υποχρεωμένη να συνυπολογήσει, απλώς ήταν το φύλο συκής στον πραγματικό λόγο που οι Γερμανοί όχι μόνο δεν συνέδραμαν στην επίλυση και στην ταχεία αποκλιμάκωση της κρίσης αλλά αντίθετα έκαναν ό,τι μπορούσαν ώστε αυτή να ενταθεί. Πλέον, δεν