Ερώτηση στους Έλληνες

Ερώτηση στη Βουλή από ΔΗΜ.ΑΡ. για Χρυσή Αυγή - Η ερώτηση των βουλευτών της ΔΗΜ.ΑΡ. είναι:

“Σύμφωνα με ανακοίνωση της Ένωσης Εργαζομένων του ΗΣΑΠ το βράδυ του Σαββάτου 28/02/12: «οργανωμένη ομάδα 20 ατόμων της «Χρυσής Αυγής» με κουκούλες και ρόπαλα επιβιβάστηκαν σε συρμό του Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου στον σταθμό Μοναστηράκι και περνώντας από βαγόνι σε βαγόνι φωνάζοντας συνθήματα και βρίζοντας έψαχναν και.....
κτυπούσαν αμέριμνους μετανάστες που ήταν επιβάτες του συρμού». Υπογραμμίζουν δε ότι είναι η δεύτερη φορά που παρατηρούνται ανάλογα φαινόμενα βίας στους συρμούς του ηλεκτρικού.
Επιπλέον, αυτόπτες μάρτυρες καταγγέλλουν ότι το ίδιο βράδυ δεκάδες μέλη της ίδιας οργάνωσης προκαλούσαν τους πολίτες με υβριστικά συνθήματα στους συρμούς και τους σταθμούς του μετρό Ευαγγελισμός, Αμπελόκηποι, Μέγαρο Μουσικής, Πανόρμου.
Με βάση τα προαναφερόμενα,
Ερωτάται ο αρμόδιος υπουργός:
Έχει λάβει γνώση των συγκεκριμένων καταγγελιών και αν ναι σε ποιες ενέργειες προτίθεται να προβεί; Έχει ζητήσει υλικό από τις κάμερες ασφαλείας των σταθμών του ΗΣΑΠ και του μετρό στους οποίους καταγράφηκαν οι επιθέσεις και η προκλητική συμπεριφορά των μελών της «Χρυσής Αυγής»;
Οι θρασείς, προκλητικοί και δήθεν έκαναν την παραπάνω ερώτηση στην βουλή και φυσικά καρφί δεν μας καίγεται ή επί το προοδευτικότερον χέστηκε η φοράδα στο αλώνι. Κανείς Έλληνας δεν ενδιαφέρεται για τις ερωτήσεις τους και το θέατρο που παίζουν.
Εμείς ρωτάμε του Ελλήνες, τις Ελληνίδες, τα Ελληνόπουλα που δεν τολμάνε να κυκλοφορήσουν τα βράδια. Ρωτάμε τους παπούδες και τις γιαγίαδες μας που τους ληστεύουν και τους δολοφονούν τα προσκεκλημένα της αριστεράς στίφη των βαρβάρων
Ρωτάμε τους έλληνες μέχρι πότε οι διάφοροι αριστεροί που λαθρολάγνοι, απάτριδες θα βησσοδομούν κατά της πατρίδας μας. Θα εκμεταλεύονται την υπομονή μας....
Την αποφράδα ημέρα της 24 Ιουλίου 1974 η αριστερά έγινε εξουσία. Κυβερνούσε ο μολιερικός αρχοντοχωριάτης Καραμανλής, αλλά κυρίαρχη ιδεολογία στη χώρα, δίχως αντίπαλο, δίχως αντιπρόταση, ήταν ένας αναχρονιστικός Μαρξισμός με πλήθος δογματικές αποφύσεις. Όποια κρατική δραστηριότητα ή κοινωνικός θεσμός προσφερόταν για ιδεολογική εκμετάλλευση, στελεχωνόταν με κομματικούς της μεταπρατικής Αριστεράς, αυτονόητα. Η ένταξη στην Αριστερά μεταποιήθηκε σε εφόδιο και προϋπόθεση καριέρας, προβολής, δημοσιότητας, πλουτισμού. Πραγματικές ή επινοημένες περγαμηνές "αντίστασης" στη δικτατορία, αλλά και μόνο η οργανωτική προσχώρηση στις αριστερές "προοδευτικές δυνάμεις" έγιναν το εφαλτήριο για αναρρίχηση σε θώκους πανεπιστημιακούς, σε πόστα εξουσίας στην εκπαίδευση, σε υψηλές διοικητικές ευθύνες σε κάθε σχεδόν πτυχή του δημόσιου τομέα. Η αριστερά έγινε το καταφύγιο του κάθε ατάλαντου και ανίκανου. Αρκούσε να αυτοπροσδιοριζόσουν αριστερός και αμέσως με το ραβδί της Κίρκης η αριστερά σε μεταμόρφωνε σε ποιητή, λογοτέχνη, πολιτικό, δημοσιογράφο, σκηνοθέτη, καθηγητή και ότι άλλο ήταν το παιδικό απωθημένο του κάθε κομματικού βαστάζου. Η αριστερά έγινε η ζωντανή ενσ