Επιστολή - όνειδος του Αλβανού κατηγορούμενου στους Πυρήνες της Φωτιάς

Ο 23χρονος Νταμιάνο Μπολάνο, από την Αλβανία, που κατηγορείται για συμμετοχή σε τρομοκρατικές ενέργειες της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς, με ανοιχτή επιστολή αποδέχεται ότι είναι μέλος της οργάνωσης και δε διστάζει να μιλήσει ωμά για δολοφονίες πολιτικών, αστυνομικών, δικαστών, δημοσιογράφων και πολιτών που δεν ταιριάζουν με την "κουλτούρα" που πρεσβεύει (!)...

Διαβάστε την προκλητική επιστολή του 23χρονου

Ολόκληρο το κείμενο του Νταμιάνο Μπολάνο από τις φυλακές Δομοκού, χωρίς περικοπές:
Έως το τέλος… “Θα κραυγάσουμε : αρπάξτε τα τσεκούρια! Θα χτυπήσουμε ανελέητα την....
εξουσίαδίχως να κάνουμε οικονομία στα χτυπήματά μας όπως εξάλλου δεν κάνουν και εκείνοι. Θα τους αφανίσουμε στις πλατείες όταν τολμά το σκυλολόι τους να εμφανίζεται εκεί. Θα τους αφανίσουμε στα καλντερίμια της επαρχίας και στις λεωφόρους τις πρωτεύουσας. Θα τους αφανίσουμε στα χωριά. Θυμηθείτε πως όταν συμβεί αυτό, όποιος δε θα είναι μαζί μας, θα είναι εναντίον μας, ένας εχθρός. Και εμείς θα χρησιμοποιήσουμε κάθε μέσο για να εξοντώσουμε έναν εχθρό.”

Αναγνωρίζω τον εαυτό μου ως μέλος τηςΕ. Ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς και πλέον ως αιχμάλωτο πολέμου. Ενός πολέμου ο οποίος έχει έμμεσα κηρυχθεί δεκάδες αιώνες τώρα, από τους εξουσιαστές προς τους εξουσιαζόμενους, μη κάνοντας αισθητή την παρουσία του ώστε οι υποταγμένοι να ζουν σε οφθαλμαπάτες ελευθερίας, και άμεσα προς τους αναρχικούς επαναστάτες και κάθε αξιοπρεπή άνθρωπο που δεν υποτάσσεται και αντιστέκεται στην ομαλή λειτουργία του κρατικού μηχανισμού. Ενός πολέμου ο οποίος διεξάγεται καθημερινά στο χώρο εργασίας, στα σχολεία, στα κέντρα κράτησης μεταναστών, στις φυλακές, στο δρόμο, στο στρατό… “Το σύστημα δεν έχει επιβάλλει απλώς τις οδηγίες χρήσεις της καθημερινής ζωής, αλλά έχει κατορθώσει να πείσει τους υποτελείς του για την αναγκαιότητά του, για την ηθική του νομιμοποίηση και αρκετοί είναι διατεθειμένοι να το υπερασπιστούν απέναντι στους εχθρούς του.”

Εμείς ως πολεμιστές ενάντια σε κάθε είδους εξουσία αλλά και ενάντια σε κάθε λογική εθελοδουλίας, έχουμε καθήκον να ενστερνιστούμε την ολική ρήξη και άρνηση του κάθε συστήματος αλλά και της κοινωνίας στην παρούσα μορφή της. Εξάλλου, όπως έχει δείξει η ιστορία, τους περισσότερους από αυτούς που περιμένουν την κοινωνία να ξυπνήσει τους παίρνει ο “ύπνος”.

Και είναι απαράδεκτο ναι δικαιολογούμε και να στηρίζουμε ανθρώπους που είναι καθηλωμένοι στην ανικανότητά τους να ορίσουν οι ίδιοι τη ζωή τους. Απεναντίας, πρέπει να τους ασκούμε διαρκώς σκληρή κριτική έως ότου πάρουν θέση. Μέχρι να βγουν από τη σφαίρα της ουδετερότητας, χάνοντας το ηλίθιο χαμόγελο του πρεζάκια τηλεθεατή και το βοδίσιο βλέμμα του αχόρταγου καταναλωτή και να σταθούν δίπλα στην επαναστατημένη καθημερινότητά μας είτε απέναντί μας. “Η κοινωνία είναι τόσο αδύναμη και άψυχη όσο και η εξουσία που πάντα υπηρετεί. Ως σώμα διαποτίζεται μέχρι τον ελάχιστο πόρο του οργανισμού της από αξιολύπητο δογματισμό, δουλοπρέπεια, διεφθαρμένα και εγωιστικά έ