Επ’ ευκαιρίας ή κατά ανάγκη: κυβερνητική διγλωσσία σε δύο κόσμους

Του Νίκου Κοτζιά

Έγραψα την προηγούμενη εβδομάδα ότι η κυβέρνηση στηρίζει την πολιτική της επιβίωση στο τρίπτυχο: «Μονόδρομος. Αποδοχή του με τα χέρια κάτω. Έξοδος από την κρίση». Αυτό το τρίπτυχο το συμπληρώνει με έναν δυισμό διγλωσσίας. Σύμφωνα με αυτόν, αφενός, η κυβέρνηση αναγκάζεται να λάβει μέτρα που την κάνουν δυστυχισμένη, αλλά απαραίτητα, προκειμένου να.....
αντιμετωπιστεί η κρίση, ενώ, αφετέρου, τα μέτρα αυτά «ήταν έτσι και αλλιώς αναγκαία» προκειμένου «να σπάσουν φράγματα» δεκαετιών και να τεθεί η χώρα σε πορεία ανάπτυξης. Φροντίζει δε, να μην ξεκαθαρίζει, πλην του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων, ποια ακριβώς θέση έχει σε αυτά τα πλαίσια το ένα ή άλλο μέτρο. Το ερώτημα που θα απαντήσω είναι τι αληθεύει. Πρόκειται για μέτρα που αναγκαστικά (ακόμα και χωρίς να το θέλει) εφαρμόζει η κυβέρνηση ή για μέτρα που έτσι και αλλιώς επιθυμούσε;Η κυβέρνηση αυτή τη διγλωσσία την χρησιμοποιεί ανάλογα και σε ποιόν απευθύνεται. Όταν ομιλεί προς τους οπαδούς του νεοφι