Ένας “δεξιός” γιαλαντζί....

Γράφει ο maximos

Ο κύριος Καμένος με προφανή σύγχυση αυτο χαρακτηρίστηκε σαν δεξιος. Στην Ελλάδα μπορεί να ισχύει αυτό που κάποτε είχε πει ο Τσαρούχης ότι είσαι ότι δηλώσεις, στην περίπτωση Καμένου δεν είναι μία απλή δήλωση αλλά προσπάθεια εξαπάτησης. Δεν αρκεί αγαπητέ μου κύριε να δηλώνεις δεξιός, αλλά και να είσαι. Εκείνο που χαρακτηρίζει την κίνηση Καμένου είναι η μεγάλη προσοχή να μην δυσαρεστήσει το τυχόν αριστερό ακροατήριο της. Περιορίζεται σε μία αντιμνημονιακή ρητορική και νομίζει ότι κάτι κάνει.
Καλή η αντιμνημονική πολιτική, αλλά δεν....
είναι ούτε πιστεύω ούτε ιδεολογία και κόμμα χωρίς ιδεολογία δεν είναι κόμμα που διεκδικεί το μέλλον αλλά ένα πολιτικό μόρφωμα που προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει στην δυστυχία και να πάρει κανα ψηφουλάκι. Ο κύριος Καμένος δεν μπορεί να καταλάβει ότι οι δύσκολοι καιροί χρειάζονται μεγάλους ανθρώπους. Στις ταραχώδεις και απελπισμένες εποχές, εμφανίζεται πάντα μία μορφή στην οποία τα πεπρωμένο εμπιστεύεται να αλλάξει την ροπή των πραγμάτων. Ο κύριος Καμένος ακόμη ψάχνεται. Δεν έχει άλλη εκλογή απο την δημαγωγία, να ζητάει περισσότερα, να παίζει με τους αριθμούς, να χρησιμοποιεί τον απλοϊκό χωρίς πλατιές ιδέες λόγο που καταλήγει στην παρακμή. Ο Καμένος πρέπει να μάθει επιτέλους ότι κάθε πολιτική προϋποθέτει μία δύναμη και κάθε δύναμη προϋποθέτει θέληση. Ένα κόμμα άξιο του ονόματός του είναι πρώτα ένας πολιτικός θεσμός. Ένα κόμμα καθοδηγούμενο απο οικονομικά, χρηματικά, η κοινωνικά συνθήματα δεν είναι κόμμα, αλλά ένας συνεταιρισμός εμπόρων. Και μάλιστα ευπαθής και ευάλωτος συνεταιρισμός. Εμείς οι Έλληνες πολίτες έχουμε την θέληση, το πάθος. Έχουμε απαλλαγεί από τα δεσμά του παρελθόντος. Περιμένουμε από τον κύριο Καμένο αυτή την θέληση να την κάνει δύναμη και να μας οδηγήσει προς τα εμπρός για μία Ελλάδα νέα. Το κλείσιμο του μάτιου στους παρηκμασμένους αριστερούς, στους χαρατσομένους ραγιάδες, στα φορολογικά υποζύγια δεν είναι πολιτική. Ξεχνάει ότι ο λαός μπορεί να λέει πολλά, αλλά το ένστικτό του είναι αλάθητο, και το ένστικτο του λέει δεν είναι “καλά” παρά με μια πολιτική που τον βοηθά να υπερβεί τον εαυτό του και τον καθιστά κάτι. Το μόρφωμα του κυρίου Καμένου δεν έχει καταλάβει, ακόμα, ότι οι απλοί Έλληνες αυτοί που υπέφεραν την πράσινη πανούκλα, την βαρβαρότητα της αριστεράς έχουν κάνει την υπέρβαση και περιμένουν η υπέρβαση αυτή να γίνει δύναμη για ανατροπή και πράξη για απαλλαγή από τις δοξασίες του παρελθόντος που έφεραν την Ελλάδα στον πάτο. Αν δεν ξεπεράσει την ανάγκη των εσωτερικών του ισορροπιών μας μένει ο απόπατος και ο Καμένος έχει ευθύνη.
Ο κύριος Καμένος θυμίζει το γνωστό γαϊδούρι του Μπουριντάν που δεμένο σε ίση απόσταση μεταξύ σανού και κριθαριού δεν μπορούσε να αποφασίσει ποιο να φάει πρώτο και πέθανε από την πείνα. Είναι ανίκανος να εκφράσει πολιτικό λόγο γιατί ακόμη είναι εγκλωβισμένος στην κληρονομιά του ούτε δεξιά ούτε αριστερά στο ιδεολόγημα του “μεσαίου χώρου” ή με άλλα λόγια του “να τα έχουμε καλά με όλους”. Προς Θεού να μη δυσαρεστήσουμε το αριστερ