Ελλάδα ώρα μηδέν

Αρθρο του Λεωνίδα Κουμάκη

Ελλάδα ώρα μηδέν: Η μεγάλη κρίση θα γίνει άραγε και η μεγάλη ευκαιρία για μια νέα πορεία;

Αποτελεί ιστορικά επιβεβαιωμένο, διαχρονικό κανόνα η αναγέννηση να αναδύεται μέσα από τα ερείπια, τα συντρίμμια ή την καταστροφή. Σήμερα στην Ελλάδα δεν έχουμε φθάσει ακόμα στο σημείο αυτό αλλά δεν πρόκειται να το αποφύγουμε, αν δεν προβάλλουμε και δεν αντιμετωπίσουμε κατάματα, τα.....
αίτια των ερειπίων που δημιουργήσαμε γύρω μας με συγκεκριμμένες συνήθειες, νοοτροπίες και πρακτικές. Αν δεν προσπαθήσουμε, ο καθένας στο μέτρο που του αναλογεί, να βελτιωθούμε ώστε να μην μεταδώσουμε και στην επόμενη γενιά την «αρρώστεια» που κολλήσαμε εμείς από την προηγούμενη.

Είναι πλέον φανερό και καθίσταται ολοένα και περισσότερο αποδεκτό πως η μεταπολίτευση με την «γενιά του Πολυτεχνείου» σαν αφετηρία, οδήγησε την Ελλάδα σε πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Και επειδή πολλοί από εμάς έχουμε την κακή συνήθεια να ξεχνάμε γρήγορα, ας προσπαθήσουμε να θυμηθούμε λίγα μόνο από αυτά που μας οδήγησαν εδώ που βρισκόμαστε τώρα, σαν στοιχειώδη ένδειξη αυτογνωσίας, αυτοκριτικής και αυτοσυγκέντρωσης:

Διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα σε ανησυχητικό βαθμό: Ποιός πολίτης αμφιβάλλει σήμερα πως οι «εκπρόσωποι του λαού» απέτυχαν παταγωδώς να εμποδίσουν την υπερ-χρέωση της χώρας μας τις τελευταίες δεκαετίες, απορροφημένοι από την εικονική ευδαιμονία που εξασφάλιζαν τα εύκολα δανεικά από απρόσωπους και επικίνδυνους τοκογλύφους, σε ένα κράτος που συστηματικά ξόδευε περισσότερα από όσα έβγαζε; Ποιός πολίτης αμφιβάλλει σήμερα πως οι περιπτώσεις Τσοχατζόπουλου, Παυλίδη, Μαντέλη, Τσουκάτου και δεκάδων άλλων (γνωστών ή άγνωστων) πολιτικών, δεν αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου της πολιτικής διαφθοράς και της «μαζικής» ατιμωρησίας; Για να είμαστε όμως δίκαιοι πρέπει να δεχτούμε πως σίγουρα υπάρχει ένα πλήθος πολιτικών (ιδιαίτερα νέων) που αντιλαμβάνονται τόσο την σημασία όσο και την σπουδαιότητα που έχει η σχολαστική τήρηση αρχών στην εκπλήρωση του έργου τους.

Διεφθαρμένος δημόσιος μηχανισμός σε ανησυχητικό βαθμό: Με καταλυτικό όπλο την πολυνομία, δηλαδή το μέγα πλήθος νόμων, υπουργικών αποφάσεων, επεξηγηματικών εγκυκλίων, ειδικών διατάξεων, ειδικών ρυθμίσεων κ.π.α. που δημιουργούν ένα πραγματικό λαβύρινθο για τον πολίτη, ο δημόσιος τομέας, με την βοήθεια συμπληρωματικών «βοηθημάτων» όπως η αρμοδιότητα πολλαπλών φορέων για το ίδιο θέμα, η επικάλυψη αρμοδιοτήτων που παράγουν αντιφατικές καταστάσεις, οι ατέλειωτες «επιτροπές», τα διάφορα «συμβούλια» κ.α.π. δημιούργησε το τέρας της γραφειοκρατίας. Ο δημόσιος υπάλληλος, όταν αποφασίσει να ενταχτεί στις τάξεις των διεφθαρμένων, μαθαίνει αργά ή γρήγορα, ποιά «διάταξη» ή ποιά «λύση» πρέπει να εφαρμοστεί (κατά το δοκούν) ανάλογα με τα ανταλλάγματα που θα εισπράξει ή την διάθεση που θα έχει. Τα διάσημα σε ολόκληρη την Ελλάδα (και όχι μόνο) «φακελάκια», ιδιαίτερα στον τομέα της δημόσιας υγείας και της πολεοδομίας, το σύστημα 4-4-2 που εφαρμόζεται για δεκαετίες στ