Ειρηνική δημοκρατία: Θανάσιμη ουτοπία

Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο στην πολιτική, ιδιαίτερα σε μια κρίσιμη περίοδο, όπως η σημερινή, να αναμασάμε γενικούς τύπους περί «δημοκρατίας» και «ειρηνικών κινημάτων». Η νωχελής ειρηνοφιλία είναι μια ψεύτικη φρονιμάδα η οποία σήμερα ισοδυναμεί με προδοσία. Το ίδιο και η πίστη στη...
«δημοκρατική νομιμότητα».

Σήμερα μόνο οι τυφλοί δεν βλέπουν και οι εντελώς ανεγκέφαλοι δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτή «δημοκρατική νομιμότητα» αποτελεί τη μεγαλύτερη ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ και ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΒΙΑ του καθεστώτος εναντίον της ελληνικής κοινωνίας και του λαού της.

Η υπέρτατη αυτή καθεστωτική βία της «δημοκρατικής νομιμότητας»:

α). Λεηλάτησε και αφάνισε τα εισοδήματα των Ελλήνων και με το Μεσοπρόθεσμο ρίχνει τον ελληνικό λαό στα τάρταρα της ολοκληρωτικής καταστροφής και εξαθλίωσης, στα νύχια των άπληστων αρπακτικών…

β). Πώλησε την Ελλάδα ολοκληρωτικά στις μαφίες του χρήματος και στα διεθνή τους όργανα. Η Ελλάδα δεν υποθηκεύεται απλώς αλλά παραχωρείται στους διεθνείς τοκογλύφους για την εξόφληση των χρεών. Με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου η Ελλάδα μετατρέπεται σε καθαρό προτεκτοράτο των μαφιών του χρήματος και οι διεθνείς οργανισμοί του χρήματος (ΔΝΤ,ΕΚΤ, ΕΕ) αναλαμβάνουν την ΗΓΕΣΙΑ του προτεκτοράτου-Ελλάς…

Αυτή, λοιπόν, η «δημοκρατική νομιμότητα» δεν παραβίασε και κονιορτοποίησε, απλώς, την ίδια καπιταλιστική «εθνική» συνταγματική νομιμότητα, δεν αποσάθρωσε απλώς κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας και «εθνικών θεσμών», αλλά κατέλυσε δικτατορικά, με διακοσμητικό ντεκόρ τη «νομιμότητα» του Κοινοβουλίου, την ΙΣΤΟΡΙΚΗ, ΕΘΝΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ υπόσταση της Ελλάδας, παραδίδοντάς την, με συνοπτικές διαδικασίες, στα κερδοσκοπικά αρπακτικά της διεθνούς μαφίας του χρήματος!!!

Αυτή, όμως, η «δημοκρατική νομιμότητα» επιβεβαίωσε και ένα άλλο αξίωμα της Ιστορίας: Ότι αποτελεί την ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΒΙΑ του καθεστώτος, ΒΙΑ που παίρνει μοχθηρές και αιματηρές μορφές εναντίον του λαού όταν αυτός υπερασπίζεται την ιστορική και εθνική του ύπαρξη, την κοινωνική του υπόσταση, τα ιερά και τα όσια του Ανθρώπου, το ίδιο το ΔΙΚΑΙΩΜΑ της ζωής…

Η ίδια, συνεπώς, «νομιμότητα» της ΥΠΕΡΤΑΤΗΣ καθεστωτικής ΒΙΑΣ γκρεμίζει το μύθο της κάλπικης αστικής δημοκρατίας και των «ειρηνικών κινημάτων».

Τα γεγονότα αυτών των ημερών επιβεβαιώνουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι ΚΑΜΙΑ ειρηνική διευθέτηση δεν μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στα λαϊκά κινήματα και το καθεστώς.

Κάθε λαϊκή διεκδίκηση και κινηματική εκδήλωση, όσο «ειρηνική» και αν είναι, αποτελεί τον «πρόλογο» της βίαιης σύγκρουσης με τις δυνάμεις του καθεστώτος: Οι περίοδοι ειρήνης αποτελούν απλώς διαλείμματα του πολέμου μεταξύ του λαού και των καθεστωτικών δυνάμεων.

Η πολιτική πάλη των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων από την ίδια της τη λογική και τις ανάγκες της καταλήγει σε ΦΥΣΙΚΗ ΠΑΛΗ, σε ανοικτή σύγκρουση με το καθεστώς.

Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι κυρίαρχες οικονομικές δυνάμεις και τα καθεσ