Ειδικό Δικαστήριο στο τέλος της διαδρομής...

Του Σταύρου Χριστακόπουλου


Σε λιγότερες από 72 ώρες θα ξέρουμε με ποιον ακριβώς τρόπο θα μας ξαποστείλουν στη χρεοκοπία οι ευρω-εταίροι, δανειστές και επιτηρητές της Ελλάδας. Όλοι αυτοί οι τύποι, που έχουν αποδείξει την τελευταία διετία πέραν πάσης αμφιβολίας ότι δεν μπορούν να διαχειριστούν ούτε τα ζητήματα του οίκου τους και να σώσουν τα τομάρια τους, είναι έτοιμοι να μας πετάξουν σαν σαβούρα από .....
ένα αερόστατο που συνεχώς χάνει ύψος.
Δέσμευση σαφής δεν προκύπτει από όσα ρεπορτάζ είχαν δημοσιευθεί έως χθες το βράδυ από τις Βρυξέλλες για το ύψος του «κουρέματος» του ελληνικού χρέους. Τα ποσοστά απομείωσης επί των ομολόγων που κατέχουν ιδιώτες, του ύψους 50% ή και 60%, παραμένουν ως προτάσεις ή υποθέσεις εργασίας μέχρι τη λήψη της οριστικής απόφασης.
Πόση σημασία όμως έχουν για τη μοίρα της Ελλάδας αυτά τα ποσοστά, όταν οι οίκοι αξιολόγησης έχουν προειδοποιήσει εδώ και ένα δίμηνο περίπου ότι ακόμη και το 21% της 21ης Ιουλίου – το οποίο θεωρείται ήδη κατά πολύ ξεπερασμένο – θα πρέπει να θεωρηθεί χρεοκοπία διότι οι κάτοχοι ομολόγων χάνουν από την αξία τους; Μάλλον ελάχιστη.
Προφανώς θα αναζητηθεί η «φόρμουλα» ώστε να εμφανιστεί η ελεγχόμενη πτώχευση σαν... «μη πτώχευση» – θυμάστε εκείνο το περίφημο ανδρεοπαπανδρεϊκό «μη πόλεμος»;
Επιπλέον είναι πολύ πιθανό αυτό το 50 ή 60 ή και παραπάνω τοις εκατό να γίνει σε δύο δόσεις, ώστε να «κερδηθεί» ελάχιστος ακόμη χρόνος.
Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο: η Ελλάδα θα πτωχεύσει υπό τον έλεγχο των δανειστών της. Είτε ομολογημένα είτε ανομολόγητα. Με όλες όμως τις συνέπειες στην πλάτη της.
Πτώχευση για το... τίποτα
Με εξαίρεση τους τελάληδες και τους παπαγάλους της «Παραμυθούπολης» (την οποία συνιστά η επίσημη «ενημέρωση» στη θλιβερή χώρα μας), όλες οι ρεαλιστικές εκτιμήσεις λένε ότι από μια μείωση της αξίας των ομολόγων που κατέχουν ιδιώτες κατά 50% το όφελος – σε ένα χρέος 360 δισ. ευρώ – δεν μπορεί, υπό ιδανικές συνθήκες, να ξεπεράσει τα... 30, άντε 40 δισ. ευρώ.
● Γιατί λοιπόν η Ελλάδα πρέπει να πτωχεύσει και να υποστεί όλες τις συνέπειες της πτώχευσης για ένα ασήμαντο ποσόν, το οποίο είναι λιγότερο από το χρέος που μας φόρτωσε στα δύο χρόνια ζωής της η κυβέρνηση Παπανδρέου;
● Γιατί πρέπει να φαλιρίσουμε τις τράπεζες και τα ταμεία και να ξαναχρεωθούμε στους ίδιους που διά της βίας μας οδηγούν σε ελεγχόμενη πτώχευση;
Προσέξτε μια... «λεπτομέρεια»: Σύμφωνα με τη νέα έκθεση της Κομισιόν μετά την τελευταία αξιολόγηση, οι δαπάνες για τόκους – αν όμως αφαιρέσουμε το χρέος που προέρχεται από τις κρατικές εγγυήσεις προς τις τράπεζες και είναι κάπου 85 δισ. μετά το 2008 – υπολογίζονται (χωρίς «κούρεμα»):
● Σε 14,6 δισ. ευρώ το 2011.
● Σε 15,1 δισ. ευρώ το 2012.
● Σε 16,5 δισ. ευρώ το 2013.
● Σε 17,3 δισ. ευρώ το 2014.
● Σύνολο 63,5 δισ. ευρώ.
Δηλαδή η υποτιθέμενη μείωση του χρέους δεν ισοδυναμεί ποσοτικά ούτε καν με τους τόκους τεσσάρων χρόνων για τα... τέσσερα πέμπτα του χρέους! Δηλαδή θα