ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ: “ΟΙ ..ΓΕΝΙΕΣ ΜΑΣ ΕΠΕΝΔΥΣΑΝ ΣΕ ΨΕΥΤΙΚΟΥΣ “ΘΕΟΥΣ”.ΚΑΙΡΟΣ,ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΘΟΥΜΕ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΕΜΕΛΙΑ”

Του Γιώργου Θεοχάρη

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΣΤΟ AGIORITIKOVIMA.GR-ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ,ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΠΟΥ …ΑΦΗΣΑΜΕ ΠΙΣΩ ΜΑΣ,ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ.
“Για την Εκκλησία μας, η παρούσα πρόκληση δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι κυρίως πνευματική και ηθική” υπογραμμίζει σε εφ όλης της ύλης συνέντευξη στο agioritikovima.gr o Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού Ιγνάτιος. Ερωτηθείς για το εάν σήμερα στην Εκκλησία υπάρχουν “Aγιοι” σημειώνει”ασφαλώς και υπάρχουν άγιοι στην εποχή μας, γι’ αυτό υπάρχει και η.....
Εκκλησία”Ταυτόχρονα καλεί τον λαό να επιστρέψει στις ρίζες του,λέγοντας,"να εμπεδώσουμε όλοι μας ότι πρέπει να στηριχθούμε και πάλι στα πνευματικά θεμέλια που έχτισαν οι πρόγονοί μας για να ξαναβρούμε τον δρόμο της αληθινής ανάπτυξης και της ουσιαστικής ευημερίας. "

Ο Ιεράρχης εξαπολύει βέλη κατά της Πολιτείας αναφορικά με την “’άδικη δέσμευση” ,όπως τονίζει, της εναπομείνασας Εκκλ/κής περιουσίας.Eπίσης,μιλάει για τα όσα ακούστηκαν για τη μείωση της μισθοδοσίας των κληρικών από το κράτος,για τα προβλήματα του κόσμου που φτάνουν καθημερινά στα αυτιά του, με κύριο τα χρέη και την ανεργία.Αναφορικά με το Βατοπαίδι είπε ”υπόθεση αυτή έτυχε απροκάλυπτης πολιτικής και δημοσιογραφικής εκμετάλλευσης, καιροσκοπικού χαρακτήρα, για την εξυπηρέτηση ελεγχόμενων πολιτικών και κομματικών συμφερόντων.”





Ερώτηση: Σεβασμιώτατε, η τρέχουσα περίοδος χαρακτηρίζεται ως μία από τις χειρότερες των τελευταίων ετών. Χιλιάδες αγανακτισμένοι στο δρόμο, σκληρά μέτρα λιτότητας, απεργίες, απολύσεις, λουκέτα σε επιχειρήσεις… Ο Έλληνας δείχνει να έχει φθάσει στα όριά του. Άραγε πού πάμε; Τί φταίει και φθάσαμε εδώ; Ορισμένοι λένε ότι είχαμε καλομάθει… Από την άλλη, όμως, ο μέσος Έλληνας αδυνατεί να αντεπεξέλθει στα βασικά έξοδα του μήνα.

Απάντηση:Πρόκειται, όντως, για μια δύσκολη, όσο και κρίσιμη ιστορική περίοδο για τον τόπο και τον λαό μας, ο οποίος υφίσταται πρωτόγνωρες δοκιμασίες για τα δεδομένα των τελευταίων τεσσάρων, περίπου, δεκαετιών. Φαίνεται ότι πορευόμαστε προς το τέλος μιας ολόκληρης εποχής, όπου είχε στηθεί ένα πλαίσιο πλασματικής, όπως αποδεικνύεται, ευημερίας, οικοδομημένης σε σαθρά υλικά και σε ξένα δανεικά. Στο πλαίσιο αυτό όλοι μας, δυστυχώς, είχαμε προσαρμοσθεί, ανεχόμενοι φαινόμενα παρακμής και διαφθοράς του δημοσίου βίου, τα οποία, με το πέρασμα των ετών, έγιναν καθεστώς. Η ευθύνη, όμως, βαρύνει περισσότερο όσους οικοδόμησαν αυτό το πλαίσιο και γαλούχησαν τον λαό μας στο ψέμα, ικανοποιώντας προσωπικές πολιτικές και άλλες φιλοδοξίες, που μάς οδήγησαν στο αδιέξοδο. Έχουν σαφείς ιστορικές ευθύνες, που πρέπει, επιτέλους, ν’ αποδοθούν. Γι’ αυτό οι διαμαρτυρίες είναι δικαιολογημένες. Είναι, ίσως, ένας τρόπος να ταρακουνηθεί το πολιτικό σύστημα, να αναλογιστεί γρήγορα τα λάθη και τις παραλείψεις του και, αφού βάλει τις βάσεις για την αυτοκάθαρσή του, να ενεργήσει με τέτοιο τρόπο ώστε να οικοδομηθεί και πάλι η ενότητα στην κοι