Δήμαρχος Λονδίνου: "Η δίαιτα λιτότητας θα φέρει τους Έλληνες στα όριά τους"

Σύμφωνα με τον δήμαρχο του Λονδίνου, Boris Johnson, η τακτική του σοκ και ο εκφοβισμός ενός λαού με τη δικαιολογία της διάσωσης του ευρώ θα γίνει μπούμερανγκ

Toυ Boris Johnson
για τη βρετανική εφημερίδα Telegraph

Μέχρι εδώ ήταν. Δεν αντέχω άλλες ειρωνείες για τα κιλά μου. Είμαι στη διαδικασία να εφεύρω μια νέα δίαιτα. Λέγεται "Eλληνική Δίαιτα Λιτότητας" και την αρχίζω αμέσως. Η στιγμή της επιφοίτησης μου ήρθε την περασμένη Παρασκευή, όταν είχαμε πάει στο....
Μονακό για να υποστηρίξουμε την υποψηφιότητα του Λονδίνου για τη διοργάνωση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Στίβου το 2017.

Παρ' όλο που κερδίσαμε και επιστρέψαμε θριαμβευτές, μια άσχημη στιγμή περίμενε τον καλό σας τον δήμαρχο. Περπατούσαμε όλοι μαζί σ΄ένα διάδρομο του κυριλέ ξενοδοχείου όπου μέναμε, όταν σε κάποια φάση περάσαμε μπροστά από έναν επίχρυσο καθρέφτη και πρόσεξα τη φοβερή αντίθεση ανάμεσα στα γραμμωμένα σώματα των βασικών μελών της ομάδας και το στρουμπουλό της αφεντιάς μου. Βλέπω να περνάει ο Λόρδος Coe, λεπτός και σμιλεμένος σαν κυνηγετικό σκυλί. Μετά η αθλήτρια του επτάθλου Denise Lewis και η υπερηχητική σπρίντερ Jodie Williams, χωρίς γραμμάριο λίπους επάνω τους. Και διάφοροι άλλοι αθλητές και πρώην αθλητές, όλοι ευκίνητοι και λεπτοκαμωμένοι, πανάθεμά τους. Και τελευταίος, αλί και τρισαλί, πέρασα εγώ.

Για κάποιο λόγο που δεν κατάλαβα, είχε αποφασιστεί ότι όλοι έπρεπε να φοράμε ανοιχτά γκρι κουστούμια, και μάλλον οι πληροφορίες που δόθηκαν για τις διαστάσεις μου ήταν από τον καιρό που ήμουν πιο νέος και σφριγηλός. Καθώς πέρασα, που λέτε, μπροστά από τον καθρέφτη, βλέπω έναν σφαιρικού σχήματος επιχειρηματία σκανδιναβικής καταγωγής να με κοιτάζει με μάτια κόκκινα από την αϋπνία, με τους χοντρούς μηρούς του να τσιτώνουν το ύφασμα του παντελονιού, σαν λουκάνικα έτοιμα να σκάσουν πάνω στη σχάρα. Και συνειδητοποίησα ότι ήμουν εγώ. Και σαν να μην έφτανε αυτό, σήμερα το πρωί διάβασα ένα ανελέητο άρθρο σε μια κυριακάτικη εφημερίδα που έλεγε ότι μου φαίνεται πολύ ότι τα σάντουιτς με μπέικον τα κατεβάζω δύο-δύο στην καθισιά μου. Τότε ήταν που χτύπησα το χέρι στο τραπέζι και φώναξα "Αρκετά! Ήρθε η ώρα να αρχίσεις την Ελληνική Δίαιτα Λιτότητας ©. Ήρθε η ώρα να μπεις σ' ένα πρόγραμμα άγριων περικοπών από υδατάνθρακες και άμεσης μείωσης της κατανάλωσης οινοπνευματωδών. Δε μπα να μου κουνάτε όσα κέικ λαχταριστά θέλετε κάτω από τη μύτη μου, βράχος εγώ, θα τα σπρώχνω μακριά. Όσο για το τυρί, το αποκηρύσσω από σήμερα επίσημα σαν το φαγητό του διαβόλου".

Το ξέρω ότι θα είναι δύσκολο. Οι δίαιτες λιτότητας πάντα είναι δύσκολες. Πρέπει να προετοιμαστώ ψυχολογικά για αυτό το παραισθησιογόνο συναίσθημα που σε βαράει ξαφνικά το απόγευμα, όταν δεν έφαγες χορτάτα το μεσημέρι. Το στομάχι μου θα γουργουρίζει σε ένδειξη διαμαρτυρίας, όπως τα πλήθη στην πλατεία Συντάγματος. Τα μέσα μου θα λιγουρεύονται τηγανητές πατάτες, σαν μια στρατιά Ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων που διεκδικούν το προγονικό δικαίωμά τους να συνταξιοδοτούνται στα 50.