Χάσαμε τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα!

Τὰ φετινὰ Χριστούγεννα γιὰ τοὺς περισσότερους ἀνθρώπους θὰ ἐξελιχθοῦν ὅπως σχεδὸν κάθε χρόνο, σὲ δυὸ μέρες ἀργίας καὶ μία βδομάδα βόλτας καὶ περιεργείας... Πότε στὰ Sprider, πότε στὰ Jumbo, στὰ Praktiker, στὰ Ἄλφα Βήτα, στά Careffour, ἄντε καὶ μία βόλτα στὸ στολισμένο κέντρο τῶν πόλεων ἢ στὸ χιονισμένο χωριό… Χριστούγεννα ἐδῶ, Χριστούγεννα ἐκεῖ, ἄντε Χριστούγεννα καὶ παραπέρα...
Χριστούγεννα τῶν πολυεθνικῶν, τῶν διαφημίσεων, τῶν οὐϊσκυ καὶ τῶν ποτῶν, τῆς Vodafon, τῆς Cosmote, τῶν κινητῶν, καὶ τῶν ἀγορῶν... Ἀναρωτιέμαι ὅμως! Χριστούγεννα Ἑλληνικὰ καὶ γνήσια τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν θὰ δοῦμε πουθενὰ ἄραγε;
Κάποτε βρὲ ἀδερφέ, ἀκούγαμε καὶ κανένα «Καλὰ Χριστούγεννα» νὰ λέει ὁ κόσμος, ἢ βλέπαμε καὶ ἕνα ξενόγλωσσο ἔστω «Merry Christmas» στὶς βιτρίνες. Τώρα, τίποτα ! Ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή, γνόφος καὶ ἄχνα σὲ ὅλα Νὰ φταίει ἡ Κρίση; Νὰ φταίει ἡ ἀνέχεια; Ζήσαμε καὶ μέρες Γερμανικῆς Κατοχῆς, ξέρουμε ἂπ΄ αὐτὲς τὶς ἀναποδιὲς τῆς ζωῆς καὶ τῆς Ἱστορίας, καὶ δὲν θὰ τόλεγα… Αὐτὸ ποῦ συμβαίνει τὰ τελευταία χρόνια κι΄ ἔχει σχέσει μὲ τὶς ἄχρωμες καὶ ψόφιες μεγάλες γιορτὲς μᾶς ἔχει μέσα του καὶ κάποιο θεολογικὸ παράδοξο! Κανένας λοιπὸν δὲν θέλει νὰ πεῖ «καλὰ Χριστούγεννα» λὲς καὶ μᾶς κάνει τζίζ… ἡ λέξη « Χριστούγεννα», ἀλλὰ μόνο «ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ» ἀκοῦμε, καὶ κάτι ἄχρωμα καὶ ἄτονα «Χρόνια Πολλὰ» ποῦ βλέπουμε, βασανισμένα κι΄ αὐτά, νὰ παραμένουνε σὲ κάποιες βιτρίνες. Ἄκου τώρα...νὰ λέμε « ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ», μᾶς ἔλεγε ὁ φίλος ὁ Θανάσης, καλή του ὥρα κι΄ αὐτουνοῦ ὅπου κι΄ ἂν βρίσκεται!
Φιλόσοφος λαϊκὸς καὶ «περιωπῆς» στοὺς ἀντίστοιχους κύκλους ὁ φίλος ὁ Θανάσης καὶ μὲ τὰ ὅλα του μάλιστα πάνω καὶ στὰ θεολογικά, καὶ χωρὶς νὰ μασάει τὰ λόγια του διατύπωνε εὐθαρσὼς τὶς σκέψεις του ὅτι «…τὸ φαινόμενο αὐτὸ δὲν ἐξηγεῖται ἀλλιῶς μία καὶ τὰ τελευταία χρόνια ἔχει μπερδικλώσει ἔτσι τὰ πράγματα ὁ διάβολος, μὴ θέλοντας ν΄ ἀκούγεται πουθενὰ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ κι ἔχει ἐφεύρει τὰ λεγόμενα «Χρόνια Πολλὰ» καὶ τὶς «Καλὲς γιορτὲς» ποῦ...

σὰν ψιτακοὶ καὶ παπαγάλοι κι΄ ἐμεῖς οἱ περισσότεροι σήμερα παπαγαλίζουμε…
Δηλαδὴ Θανάση μου, νὰ μὴ λέμε Χρόνια πολλὰ ; τὸν ρώτησα μία μέρα λίγο φοβισμένος.
«Ἄκου νὰ δεῖς, μοῦ εἶπε. Εὐχόμαστε ὁ ἕνας στὸν ἄλλο νὰ ζήσουμε Χρόνια Πολλά; Καὶ τί δουλειὰ ἔχουν ὅλες αὐτὲς οἳ εὐχὲς μέσα στὶς μεγάλες γιορτές; Ἐπιτέλους πές μου, τὸν Χριστὸ γιορτάζουμε ἢ τοὺς ἑαυτούς μας κι΄ ἔχουμε διαγράψει ἐντελῶς τὸ ὄνομά του ! Καὶ εἶναι αὐτὰ Χριστουγεννιάτικες εὐχές; Ἄντε ἂπ΄ ἐδῶ τώρα..»
«Καὶ θὰ σοὺ πῶ καὶ κάτι ἄλλα ἀκόμη», συμπλήρωσε ὁ φίλος ὁ Θανάσης.
«…Πράγματι λοιπόν, τὸ τί δουλειὰ ἔχουν τὰ «Χρόνια Πολλά» , μὲ τὶς γιορτὲς τῶν Χριστουγέννων καὶ τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, δὲν βρῆκα ἄνθρωπο μέχρι σήμερα σωστὰ νὰ μοῦ ἐξηγήσει! Ἄλλο ζητούμενο καὶ περίεργο αὐτό!
Κατέληξα λοιπὸν σὲ κάποιες ἄλλες προσωπικὲς σκέψεις…

Μήπως λοιπὸν ἐπειδὴ διώξαμε καὶ «δραπετεύσαμε» τὸν Χριστὸ πρῶτα πρῶτα μέσα ἀπὸ τὶς καρδιές μας, ἔφυγε ἀκολούθως (καὶ μᾶλλον τὸν διώξαμε ἐμεῖς) καὶ ἀπὸ τὶς γιορτές μας; Καὶ τί σόϊ Χριστούγεννα κάνουμε ἀφοῦ ἐ