Ας μιλήσουμε στη γλώσσα που μας έδωσαν

Ο 85χρονος καλός καθηγητής που συγκίνησε την πλατεία της Μαδρίτης είπε μερικά πράγματα, από αυτά που μπορεί να ακούσεις και στις δικές μας πλατείες.

Με όλο το σεβασμό, ο ισπανός κ. καθηγητής, προφανώς μη ξέροντας καλά ελληνικά, έκαμε ένα λάθος, στην αρχή:

Είπε: "Η Δημοκρατία είναι μια οφθαλμαπάτη, είναι μια απάτη, για αυτό το ζωντανό κομμάτι μέσα μας που αποτελεί τον “λαό” και.....
τον “κόσμο”.Ήταν έτσι και τότε όταν εφευρέθηκε από τους αρχαίους Έλληνες στην Αθήνα και σε άλλα μέρη. Είναι μια οφθαλμαπάτη

που θεμελιώνεται κυρίως στην αντίφαση που ίδια η λέξη εμπεριέχει, δήμος και κράτος. Κράτος ήταν η εξουσία και δήμος υποτίθεται ότι ήταν ο λαός, όμως, ό,τι κι αν έχει γίνει στην εξέλιξη της ιστορίας, ποτέ το κράτος δεν ανήκει στο λαό, το κράτος είναι ενάντια στο λαό".
Ο κ. καθηγητής έκαμε ένα λάθος, γιατί δεν ξέρει καλά ελληνικά. Ή γιατί δε ξέρει τη βαθύτερη έννοια της λέξης "κράτος" και "δημοκρατία" , όπως αυτή δόθηκε στην αρχαία Αθήνα και την υπόλοιπη Ελλάδα.

Η λέξη "Κράτος" , στην αρχαία ελληνική γλώσσα, ετυμολογικά, ήταν συνώνυμη της βίας και της δύναμης. Της ισχύος. Πουθενά στην αρχαία ελληνική γραμματεία δεν χρησιμοποιήθηκε ο όρος "κράτος", μόνος του στην πολιτική. Ήταν μια έννοια άνευ νοήματος. Δεν υπήρχε. Αφορούσε κάτι άλλο. Σήμαινε βία, δύναμη, ισχύ, αλλά δεν σήμαινε αυτό που σήμερα σημαίνει η λέξη "κράτος".

Η έννοια "κράτος" υπεισέρχεται στην πολιτική , μόνο για να εκφράσει , ως συνοδευτικό, ένα πολίτευμα, καθεστώς. "Δημοκρατία", "Αριστοκρατία". Υπάρχει για να δωσει νόημα στην Πολιτεία, το Πολίτευμα της πόλης.

Η έννοια της δύναμης - του κράτους - χρησιμοποιήθηκε μόνο για να δείξει σε ποιον ανήκει η δύναμη. Τίποτα περισσότερο.

Έτσι ο κύριος καθηγητής κάνει μεγάλο λάθος, όταν λέει πως η "δημοκρατία" αποτελείται από δύο λέξεις "δήμος και κράτος". Δεν είναι ξεκάρφωτη συνένωση δύο λέξεων. Δεν είναι η σημερινή έννοια του "κράτους", δίπλα στη λέξη "δήμος", σαν δυο διαφορετικά πράγματα.

Η "Δημοκρατία" είναι λέξη αυτόνομη από τα συνθετικά της. Και σημαίνει απλά, το πολίτευμα, στο οποίο η δύναμη του λαού είναι κυρίαρχη. Είναι ενιαίος και αδιαίρετος όρος. Δεν αποσυντίθεται στα συνθετικά του, δεν διαιρείται και δεν χαρίζεται.

Ο κ. καθηγητής δεν είναι που δεν ξέρει καλά ελληνικά. Δεν ξέρει και την ουσία της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας.

Αν τότε στην Ελλάδα, το "κράτος" ήταν αυτό που λίγο πολύ ξέρουμε όλοι ή αυτό που περιγράφεται στο άρθρο του κ. Ανδρέα Νικολάου, το θέλουμε.

Θέλουμε ένα πολίτευμα και όχι ένα κράτος, όπου ο λαός θα φτιάχνει μόνος του τους νόμους και τους θεσμούς. Θέλουμε πολλά και τα θέλουμε όλα και τώρα.

Κι έχει απόλυτο δίκιο ο κ. καθηγητής, όταν λέει "να απαρνηθούμε το μέλλον". Ναι, το μέλλον είναι μια απάτη και την περιγράφει ωραία, ο κ. καθηγητής.

Να καταργήσουμε την ελπίδα και το μέλλον. Όχι άλλη ελπίδα. Όχι άλλο μέλλον.Τα θέλουμε όλα και τώρα.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords