Απάντηση στα παραμύθια ότι δεν μπορούν να μας διώξουν από το Ευρώ!

Δεν θα έγραφα αυτό το σημείωμα, τα θεωρώ αυτονόητα αυτά που θα εκθέσω παρακάτω, αν δεν ερχόταν ένας φίλος μου προχθές να μου πει πως θα ψηφίσει ένα από αυτά τα μικρά «αποκόμματα» που δημιουργούνται με συνοπτικές διαδικασίες μέσα στην φιλόξενη αλλά άγονη αγκαλιά του «αντιμνημονιακού μετώπου». Προτίμησα να μην μιλήσω στον φίλο μου κουνώντας αποδοκιμαστικά το κεφάλι αλλά αργότερα, το.....
μετάνιωσα και αποφάσισα να «μιλήσω» μέσα από το φιλόξενο «antinews» όπου ξέρω πως και ο ίδιος με διαβάζει! Και απευθύνομαι όχι μονάχα σε αυτόν αλλά και σε όσους άλλους φίλους και συμπολίτες έχουν βάλει μπροστά το θυμικό τους και έχουν ξεχάσει να ρωτήσουν το μυαλό τους. Σε όσους έχουν βάλει μπροστά την τσέπη τους και έχουν ξεχάσει να ρωτήσουν τη ζωή τους.

Υπάρχει μια τραγική αντίφαση στην κοινωνία μας! Η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας τάσσεται υπέρ της παραμονής της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η πλειοψηφία υπέρ της παραμονής της χώρας στη ζώνη του Ευρώ. Από την άλλη, η πλειοψηφία των συμπατριωτών μας εμφανίζεται (δημοσκοπικά) να ψηφίζει κόμματα και κομματίδια που έχουν ως λάβαρο την αντιμνημονιακή ρητορική. Αυτή η αντίφαση διατρέχει οριζόντια τους πολιτικούς χώρους των δύο «μεγάλων κομμάτων» και οδήγησε στην δημιουργία και (δημοσκοπική προς το παρόν) ενδυνάμωση κομμάτων και κομματιδίων που χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο, χωρίς ξεκάθαρο πολιτικό λόγο, χωρίς αξιόπιστο πρόγραμμα και σχέδιο για την επόμενη μέρα, ψαρεύουν ξεδιάντροπα στα θολά νερά της δυσαρέσκειας και της απελπισίας. Το ερώτημα είναι γιατί οι ίδιοι πολίτες που τάσσονται υπέρ της ΕΕ και του ΕΥΡΩ, στρέφονται κατόπιν σε πολιτικούς σχηματισμούς που με τις «θέσεις – αντιθέσεις» τους απεργάζονται το αντίθετο;

Η απάντηση για μένα είναι εκτός της προφανούς (έκρηξη του θυμικού, δυσαρέσκεια, φτώχεια, απελπισία), πως υπάρχει έλλειμμα πολιτικού λόγου και ενημέρωσης από την πλευρά των ευρωπαϊστών και κυρίως από την μεριά της ΝΔ, του κόμματος που μας εισήγαγε στην μεγάλη αυτή οικογένεια των ευρωπαϊκών κρατών. Το έλλειμμα αυτό ενημέρωσης και πολιτικού λόγου, αφήνει ελεύθερο πεδίο σε όλους αυτούς του θολούς και όψιμους επαναστάτες να παρουσιάζουν το άσπρο ως μαύρο. Το εικονικό ως πραγματικό. Το υποκειμενικό ως αντικειμενικό. Έτσι, έχουν γεμίσει τα ΜΜΕ (έντυπα και ηλεκτρονικά) από «ειδήμονες» που εξηγούν με νομικούς, τεχνικούς και πολλές φορές ανύπαρκτους όρους πως:

Κανείς δεν μπορεί να μας διώξει από τη ζώνη του Ευρώ ακόμη και αν κηρύξουμε μονομερή στάση πληρωμών γιατί δεν υπάρχουν τα «εργαλεία».
Κανείς δεν μπορεί να μας αποβάλει από την Ευρωπαϊκή Ένωση ακόμη και αν δεν τηρήσουμε τις υπογραφές μας γιατί δεν προβλέπεται από τις υπάρχουσες συνθήκες.
Ο αντίλογος σε αυτά τα δύο επιχειρήματα ενώ είναι εύκολος και καταλυτικός δυστυχώς δεν ακούγεται όσο πρέπει δυνατά. Δεν ξέρω γιατί γίνεται αυτό, δεν ξέρω τι φοβούνται αυτοί που θα έπρεπε να τον αρθρώνουν, αλλά θα προσπαθήσω να τον συνοψίσω με λίγα λόγια στα πλαίσια ενός σύντομου σημειώματος όπως αυτό.

Η έξοδος α