Worse Things Happen At Sea! (Υπάρχουν Και Χειρότερα!)

Αναφέρομαι στην κρατούσα αντίληψη των επικεφαλής των σημερινών ναυτιλιακών εταιριών που δημιούργησαν οι Golden fathers, και διαχειρίζονται τα Golden boys and girls μέσω των εταιρικών μετοχών τους.

“Τα πλοία σαπίζουν
Οι μηχανές φθείρονται.
Οι άνθρωποι πεθαίνουν.
Αυτό που τελικά ζει και αναπνέει είναι μόνον οι μετοχές μας.’’

Στήσαμε τις μυλόπετρες να λειτουργούν και στύβουμε το λάδι των...
ναυτικών.
Μηχανές και παρελκόμενα τους ξεπατωμένες, πληρώματα ξεζουμισμένα, από τις συνθήκες και τα ωράρια εργασίας στην αδηφάγο λειτουργία της αγοράς των πολυεθνικών εταιριών μεταφοράς προϊόντων, και την απληστία των εταιρικών τους μερισμάτων. Όταν λοιπόν η πραγματική παραγωγική διαδικασία υποτιμάται τόσο πολύ, είναι λογικό τα πληρώματα που κάνουν την εργασία της παραγωγής να αντιμετωπίζονται σαν να είναι τα σκουπίδια των προϊόντων.
Οι σημερινοί μάνατζερ της καθεστηκυίας τάξης αντιμετωπίζουν τον ναυτικό με κυνισμό σαν καταναλωτικό υλικό. Κάτι σαν λιπαντικό η καύσιμο, ανταλλακτικό μηχανοστασίου η σκοινί καταστρώματος. Κάτι λιγότερο από το μεταφερόμενο προϊόν του πλοίου τους. Κάθε νεοφώτιστος υπαλληλάκος ,κάθε άσχετος με την θάλασσα, γραφειοκράτης δικαιούται ανά πάσα στιγμή να σου κάνει την ζωή δύσκολη. Και στο λιμάνι ο κάθε μανδαρίνος του κερατά νομίζει ότι έχει το δικαίωμα να απευθύνεται στο πλοίο όποτε του καπνίσει και για ότι του καπνίσει. Και όταν τελειώνεις με τους μανδαρίνους των λιμανιών αρχίζεις να καταμετράς μερικές κατά συνθήκη ακόμη σκοτεινές πλευρές του φεγγαριού. Company Managers: και μαζί τους όλη η παρά τρεχάμενη γραμματεία τους.
Companies DPA: Με όλα τα θετικά και τα αρνητικά στην νέα εποχή, [βαρέθηκα για πράγματα σωστά να μου μιλάνε]. Crew Managers: κατά την Illustration version.
Οι άνθρωποι του γραφείου από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο υπάλληλο.
Το μεγάλο σύνολο εγκλωβισμένοι εργαζόμενοι και αυτοί στον μηχανισμό της εταιρικής εξουσίας στην παγκοσμοποιημένη αγορά εργασίας και στους ρυθμούς που επιβάλουν οι Golden fathers, boys and girls. Οι εταιρείες γιγαντώνονται και γίνονται οι κυρίαρχοι πολιτικοί θεσμοί στην εποχή μας. Ταυτόχρονα οι θέσεις εργασίας όχι μόνο μειώνονται, αλλά διέπονται και από εργασιακό καθεστώς αβεβαιότητας και κοινωνικής ανασφάλειας και στις ευρωπαϊκές χώρες πλέον. [Τα εργατικά κάτεργα του εκσυγχρονισμού και της ασύδοτης φιλελεύθερης αγοράς με πολιορκητικό κριό την παγκοσμιοποίηση εξαπλώνονται στον πλανήτη]
Αν λοιπόν ο καθένας από αυτούς δεν μπορεί να εργασθεί αρμονικά με το πλήρωμα του πλοίου και όλοι μαζί δεν καταθέτουμε ένα κομμάτι από την ψυχή μας στο κεφάλαιο που λέγεται θάλασσα τότε θα πάψει να υπάρχει το ελληνικό ναυτιλιακό θαύμα που χρόνια τώρα πανηγυρίζουμε.
Σημείωση: Πέρασα και εγώ στους απέναντι με την γραβάτα, αλλά νοιώθοντας αιρετικός για το σύστημα απέσυρα τον εαυτό μου, και τον αιρετικό μου λόγο. Ταπεινά ζητώ συγνώμη για όσους αδικούνται από αυτόν τον αιρετικό λόγο. [Bare one's soul........Read the clamour of my storms].
Και συνεχίζουμε τον