TΗΛΕΟΡΑΣΗ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ...ΦΑΙΝΕΣΑΙ

Γράφει ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΖΑΝΑΚΗΣ

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ελλάδα που τηλεορασοστοιβαζόταν σε δύο κανάλια τα οποία ανακύκλωναν πρόσωπα, ειδήσεις, θέματα έχοντας όμως κάποια «στανταράκια». Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια να σημαίνει συναγερμός στα προνομιούχα σπίτια που διέθεταν εκείνους τους δέκτες-«κασέλες» να δουν μεσοβδόμαδα το μπάρμπα-Γιώργο (Δ.Παπαγιαννόπουλο), να δουν τι θα γίνει το Μανολιό στο «Χριστό ξανασταυρώνεται», και που θα σταματήσει το κοντέρ στο σίγουρο ρεσιτάλ του Νίκου Γκάλη, που θα ....
ζαλίζει ιταλορωσογιουγκοσλάβους σταρ της εποχής, μ εκείνα τα κοντόστενα σορτσάκια που έκαναν τα πόδια των αθλητών να μοιάζουν σαν τηλεγραφόξυλα. Την ίδια περίοδο υπήρχε ένα θεματάκι με τις ειδήσεις που περισσότερο παρέπεμπαν σε πρωθυπουργικό γραφείο τύπου παρά σε δελτίο ειδήσεων αλλά είχαν κι αυτές το «χάζι» τους. Τ. Κουίκ, Γ. Χατζάρας, Ε. Στάη, Ε. Δεμίρη, σαν ονόματα σας λένε κατι;

Επειδή όμως η ανθρώπινη ιστορία ήταν πάντα εξελικτική θα έπρεπε να γίνει κι εδώ το «άλμα». Άλλωστε ενημέρωση και δη τηλεοπτική στη «νεόπλουτη» πια χώρα μας, που οι δέκτες- κασέλες τώρα αντικαθίστανται με οθόνες που ξεχωρίζεις πια τον αγώνα ΠΑΟΚ-ΟΣΦΠ όχι απ το μαύρο κόκκινο (πριν ζαλιζόσουν και κινδύνευες να πανηγυρίσεις λάθος γκολ γιατί το ριγέ σε μπέρδευε). Κάπου εκεί θυμάμαι τον κο Σ. Κούβελα (τι να γίνεται άραγε σημερα;) και τον συγχωρεμένο το Μ. Έβερτ να ψιλοπλακώνονται με τα ΜΑΤ του Αρκουδέα (ούτε αυτόν θυμάστε;) και ν αρχίσουν μετά να δανειοδοτούνται τα πρώτα ιδιωτικοδιαπλεκομενοκιτσοκάναλα που έμελλε να διαπαιδαγωγήσουν ανάλογα τις επερχόμενες γενιές των ελληνοπάιδων.

Μες στην τρελή χαρά η ελληνική οικογένεια «πήζει» στην ομορφιά. Όλες, όλοι, όλα είναι πανέμορφα. Παρουσιαστές, μουσικές, shows, βοηθοί παρουσιαστών, χορευτές και χορεύτριες, καφετζούδες και χαρτορίχτρες στα «πρωινάδικα», ψυχολόγες και διαζυγιολόγοι στα «μεσημεριανά», βραδινές υπεραναλύσεις βαθυστόχαστων «ταγών» της νεοελληνικής πολιτιστικοπολιτικοκαλλιτεχνικής-και όχι μόνο- «διανόησης» που επαναλαμβάνει το «δεν ολοκλήρωσα ακόμα» καμιά διακοσαριά φορές αναλαμβάνουν την διατεταγμένη(;) αποστολή να μας διαπαιδαγωγήσουν. Η μέρα ξεκινά με «κατάξανθο μαλλί» (κορομηλά, μενεγάκη κλπ) συνεχίζει με «μες» (ράγιου, τατιάνα κλπ) και ολοκληρώνεται με «γκρίζο» (πρετεντέρης, καψής κλπ).

Από πλουραλισμό άλλο τίποτα. Απολύτως «πλουραλισόπληκτο» το κοινό τρέχει κατά χιλιάδες να δηλώσει συμμετοχή σε πάσης φύσεως συμμετοχική δημοκρ.., (λάθος, άλλο είναι αυτό)…, συμμετοχική έλεγα ριαλιτοπαιδεία. Γιατί διαπιστωμένα το μείζον πρόβλημα της χώρας μας-που ευτυχώς ανακάλυψαν τα τηλεοπτικά κανάλια μας- ήταν το έλλειμμα σε τραγουδιστές, χορευτές, πιθήκ..,(λάθος), μάγειρες, βοηθούς μάγειρα, μοντέλα φυσικά και σε όλα τα μεγέθη. Κάθε «υπερπαραγωγή» ακολουθείται και απ την εκδοχή «junior» ώστε ό,τι δεν πετύχουν οι «μπαμπάδες και μαμάδες» να το πετύχουν τα «βλαστάρια» τους. Junior καλλιστεία λοιπόν, junior master chef, junior eurovision, το μόνο που δε μένει junior είναι η βλα