Το ΠΑΣΟΚ τιμώρησε το έμβλημά του με… βαρύ πρόστιμο

Γράφει η Ουρανία Χρυσαφίνου
Αναζητώντας κάτι στο λεξικό Δημητράκου το βλέμμα μου έπεσε τυχαία στη λέξη έμβλημα, όπου με έκπληξη διάβασα ότι εκτός της γνωστής μας έννοιας σήμαινε και πρόστιμο στα αρχαία χρόνια. Εγώ δεν το γνώριζα. Ο συνειρμός ήλθε αυτόματα.
Ως φαίνεται η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τιμώρησε το έμβλημα, θεωρώντας ότι δεν έπαιξε σωστά το ρόλο του και δεν.........
ανταποκρίθηκε στις ευθύνες που του είχαν αναθέσει. Γι’ αυτό και η αλλαγή.
Κατά τη γνώμη μου είναι άδικο το πρόστιμο και μια χαρά ήταν το έμβλημα. Άλλα δεν ήταν μια χαρά και όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει πρόστιμο στο έμβλημα. Θα ήθελα να αναφερθώ σε λίγα λάθη- σταθμούς στην κυβερνητική και μη πορεία του ΠΑΣΟΚ.
Από τα πρώτα ισχυρά νομοθετήματά του ήταν ο νόμος για την Ανώτατη Εκπαίδευση το 1982. Σπουδαία μεταρρύθμιση, αφού καθιέρωνε τον ενιαίο φορέα διδασκόντων και καταργούσε τη δυναστεία της καθηγητικής έδρας με όλες τις συνέπειές της. Στην αρχή για λόγους πρακτικής εφαρμογής του νόμου έδωσε υπερβολικά ποσοστά συμμετοχής στους φοιτητές. Είναι γεγονός ότι μόνο έτσι θα μπορούσε να αλλάξει τις ηγεσίες των Πανεπιστημίων. Όμως, μετά από (το πολύ) δύο πρυτανικές θητείες έπρεπε αυτό να είχε εξορθολογισθεί, προκειμένου να μην αναπτυχθούν και παγιωθούν οι ανεπίτρεπτες σχέσεις μεταξύ πανεπιστημιακής εξουσίας όλων των βαθμίδων από διευθυντές τομέων έως πρυτάνεις και συνδικαλιστών των φοιτητικών παρατάξεων.
Δεν το τόλμησαν για λόγους προφανούς πολιτικού κόστους και με τροχοπέδη πάντα την αντιπολίτευση. Αυτό συνέβαλε τα μέγιστα στη σημερινή κατάσταση που οι όροι έχουν αντιστραφεί και οι πρυτάνεις τρέχουν στο Συμβούλιο Επικρατείας για να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους, ενώ τότε έτρεχαν πάλι αλλά για ακριβώς αντίθετους λόγους. Το πρόστιμο υπήρξε μεγάλο για το ΠΑΣΟΚ.
Στην τελευταία κυβερνητική θητεία του το ΠΑΣΟΚ τόλμησε και ψηφίστηκε από τη Βουλή με συντριπτική πλειοψηφία ένας νέος νόμος που έβαζε τα πράγματα στη θέση τους, μαζί με καινούργιες ιδέες προκειμένου να υπάρχει σύνδεση των Πανεπιστημίων με την κοινωνία και την παραγωγή. Σε κάποια σημεία υπήρχαν ασάφειες, που προφανώς με τη διαδικασία εφαρμογής του θα ξεκαθάριζαν, και όπως πάντα συμβαίνει, με συγκεκριμένες διατάξεις θα αποκαθιστούσαν την εύρυθμη λειτουργία του.
Ως γνωστόν ο νόμος δεν εφαρμόστηκε και θα πρέπει να είναι ο μοναδικός που μεταρρυθμίστηκε χωρίς καν να εφαρμοστεί. Η αποκατάσταση της Τμήματος ως βασικής ακαδημαϊκής μονάδας είναι κατά τη γνώμη μου το μόνο σημαντικό του μεταρρυθμιστικού νόμου, αλλά και αυτό θα φαινότανε στην πορεία ότι έπρεπε να αλλάξει.
Εκείνο που είναι εντελώς απαράδεκτο είναι η επιμήκυνση της θητείας των πρυτανικών αρχών έως ότου λήξουν. Με τη ρύθμιση αυτή οι υπεύθυνοι του υπουργείου Παιδείας και όσοι την ψήφισαν επιβράβευσαν αυτούς που πέρυσι τέτοιο καιρό σε συνεννόηση με τις φοιτητικές παρατάξεις – όχι τους φοιτητές – είχαν δημιουργήσει τραγικά για πανεπιστημιακούς φορείς γεγονότα. Και με αυτές τις αλλαγές οι ενδείξεις για το