Τα χρώματα της βίας, η «Καθημερινή» και ο Σύριζα

Του Πέτρου Τρουπιώτη

Σε επικινδύνους δρόμους μπαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ με την επιστολή που έστειλε ο εκπρόσωπος του στην εφημερίδα Καθημερινή, διαμαρτυρόμενος για άρθρο του Στέφανου Κασιματη στο φύλλο της εφημερίδας , την περασμένη Κυριακή. Και μπαίνει σε επικίνδυνα μονοπάτια, μια και όχι μόνον το ύφος της επιστολής αλλά και η ουσία της , οδηγεί σε λογικές λογοκρισίας. Ακόμα και η αποστολή της σχετικής επιστολής στην διεύθυνση της εφημερίδας και όχι στον γράφοντα , αποτελεί ένα είδος «έλεγχου» , σαν να ζητείται να τραβήξουν το αυτί στον συντάκτη. Να τον........ νουθετήσουν , να του πουν τι πρέπει και τού δεν πρέπει να γράφει… Γενικώς μια επιστολή και μάλιστα με τέτοιο στυλ, η οποια και καταλήγει με την φράση (που κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει και ως απειλή) «Δεν θα αφήσουμε αναπάντητα τα ολοκληρωτικού τύπου κηρύγματα ενάντια στη δημοκρατία και τους κοινωνικούς αγώνες που προωθούν τέτοιου είδους δημοσιεύματα.», δεν μπορει να θεωρηθεί και το πιο απλό ζήτημα. Δηλαδή, δεν μπορει να πει κάνεις ότι μια τέτοια επιστολή, οποια και αν είναι η αφορμή της, αποτελεί και το καλύτερο διαπιστευτήριο του κόμματος , σε σχέση με την άποψη του για την ελευθεροτυπία. Άσχετα με το αν κάνεις συμφωνεί ή όχι με το συγκεκριμένο άρθρο. Γιατί αν οδηγηθούμε, κάθε φορά που σε κάποιο κομμα ή πολιτικό, δεν αρέσει ένα άρθρο, ένα σχόλιο ή ένα ρεπορτάζ, να ξεκινά μια τέτοια διαδικασία που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει ένα είδος « τρομοκράτησης» τότε τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Πολύ κρίσιμα για την ελευθερία του λόγου. Στον Σύριζα, τώρα που θεωρούν ότι είναι μεγαλο κομμα, θα πρέπει να ξεχάσουν ορισμένες παλαιές πρακτικές και να αντιληφτούν ότι θα υπόκεινται κριτική , τους αρέσει δεν τους αρέσει. Ο συντάκτης του σχετικού κειμένου , για το όποιο διαμαρτυρήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ:, ο Στ. Κασιμάτης, είναι η αλήθεια ότι δεν εχει συνηθισμένο « λόγο». Πολλές φόρες προκαλεί. Αλλά προκαλεί γιατί λέει την πραγματικότητα ωμα και με την βρετανική αίσθηση του χιούμορ που εχει άρα και με την σχετική ειρωνεία. Λέει δηλαδή , αυτά που πολλοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και άλλοι δημοσιολογουντες, αρνούνται (για πολλούς λόγους) να πουν δυνατά εδώ και χρόνια., Και αυτό βεβαίως ενοχλεί. Και φαίνεται ότι στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορούν ακόμα να αντιληφτούν πως δεν έχουν το αλάθητο του Πάπα. Πως υπάρχουν και άλλες φωνές, ίσως μάλιστα πολύ περισσότερες, άρα και ισχυρότερες από τις δικες τους. Γι αυτό εχει δίκιο η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, που απαντά ανάμεσα στα αλλά ότι «οι ανακοινώσεις με εμφανή σκοπό τη στοχοποίηση αρθρογράφων μας ή και της ίδιας της εφημερίδας δεν θα φέρουν το ποθητό αποτέλεσμα της φίμωσης κάποιων απόψεων». Καθώς επίσης εχει μεγάλη σημασία να δηχθούμε όλοι, αυτό που αναφέρεται στην ίδια απάντηση της εφημερίδας . Ότι δηλαδή «θα είναι αντίθετη σε κάθε μορφή βίας, είτε αυτή είναι "μαύρη" είτε "κόκκινη"». Γιατί η βία δεν εχει ούτε χρώμα, ούτε δικαιολογείται από καμία ιδεολογική ή άλλης μορφής κάλυψη, όπως έχουμε πει και από αυτές τις στήλες πολλές φόρες και πρόσφατα, με αφορμή τις επιθέσεις της Χρυσής Αυγ