Στη χρεοκοπία οδηγεί τη Χώρα η ανεύθυνη συμπεριφορά της πολιτικής ηγεσίας

Γράφει ο Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου
1. Η πρωτοφανής οικονομική κρίση που εδώ και σχεδόν δύο χρόνια κυριαρχεί στη ζωή του τόπου είναι η κατάληξη μιας κατηφορικής πορείας τριάντα χρόνων, στη διάρκεια των οποίων πολιτικοί, ΜΜΕ και συνδικαλιστές, με την ανοχή της πνευματικής ηγεσίας, οδηγούσαν τη Χώρα από το κακό στο χειρότερο. Με την ανοχή της ανομίας και της μικρής και μεγάλης διαφθοράς, την εξάπλωση της απαιδευσίας, τη διεκόλυνση της φοροδιαφυγής και την καθιέρωση άδικων και....
αναποτελεσματικών φορολογικών συστημάτων, το καθεστώς αναξιοκρατίας, τον πέρα απο τις δυνατότητές μας τρόπο ζωής, τη σπατάλη που εξασφάλιζε ο εύκολος δανεισμός, το πνεύμα της ήσσονος προσπάθειας, την εξάπλωση του ακραίου ατομικισμού και της περιφρόνησης των δικαιωμάτων των άλλων, τη διάλυση του κράτους, την κατάργηση του διευθυντικού δικαιώματος στις δημόσιες επιχειρήσεις, την αδιαφορία για υγιή οικονομική ανάπτυξη...
2. Στην κατάληξη της πορείας αυτής, τον Μάϊο 2010, η ελληνική κυβέρνηση, επειδή δεν μπορούσε να βρει δανειστές αλλού, δανείστηκε από την Τρόικα (Κράτη του Eurogroup, ΕΚΤ, ΔΝΤ) 110 δισεκ. ευρώ, υπογράφοντας τη γνωστή δανειακή σύμβαση (το Μνημόνιο), με την οποία αναλάβαινε συγκεκριμένες υποχρεώσεις.

Σήμερα, μετά ένα χρόνο, η κατάσταση έχει σοβαρά χειροτερέψει, καθώς η κυβέρνηση δεν έχει εκπληρώσει το μεγαλύτερο μέρος από τις υποχρεώσεις που είχε συμφωνήσει με το Μνημόνιο και η αξιοπιστία της Χώρας στην Ευρώπη και στις διεθνείς αγορές έχει ουσιαστικά μηδενιστεί.

Για να καλύψει τις ανάγκες της Χώρας τα επόμενα δύο-τρία χρόνια, η κυβέρνηση αναγκάζεται να ζητήσει πάλι από την Τρόικα άλλα 80-100

δισεκ. ευρώ, καθώς δεν μπορεί να βρει άλλον δανειστή.

Η Τρόικα της απαντάει ότι (α) για να της δώσει τις επόμενες δόσεις του πρώτου δανείου (των 110 δισεκ. ευρώ), θα πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει όλα όσα έχει συμφωνήσει με την αντίστοιχη δανειακή σύμβαση που υπέγραψε και (β) για να της δώσει το δεύτερο δάνειο που ζητάει (80-100 δισεκ. ευρώ), θα πρέπει στη δεύτερη δανειακή σύμβαση να συμφωνηθούν νέες υποχρεώσεις της ελληνικής πλευράς καθώς και συγκεκριμένες εγγυήσεις για την εξασφάλιση των δανειστών (δεδομένης της κακής συμπεριφοράς της στο πρώτο δάνειο και της διεθνούς δυσπιστίας των αγορών για τις δυνατότητες της Χώρας).

3. Μπροστά στην έκρυθμη αυτή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Χώρα, πώς αντιδρούν οι υπεύθυνοι;

Η κυβέρνηση βρίσκεται σε συνεχή «διαβούλευση» με... τον εαυτό της, χωρίς ακόμα (ενώ έχουν αρχίσει οι συζητήσεις με την Τρόικα) να έχει καταλήξει στα συγκεκριμένα μέτρα που θα προτείνει σ’ αυτήν, και συγχρόνως καλεί την αντιπολίτευση σε «συναίνεση» γαι τη λήψη των (μη συγκεκριμενοποιημένων) «σκληρών αλλά αναγκαίων» μέτρων που πρέπει να ληφθούν «για να σωθεί η πατρίδα».

Η αξωματική αντιπολίτευση, αρνούμενη τη «συναίνεση», προτείνει ένα «άλλο μείγμα πολιτικής» σε «πακέτο» που πρέπει υποχρεωτικά να εφαρμοστεί ως έχει, ζητώντας αναδιαπραγμάτευση και του Μνημονίου του 201