Σχολιανά 141 Το μπορντέλο…

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης :

…Στο παρελθόν οι βασιλιάδες είχαν επίσημες ερωμένες. τώρα τις είχαν και οι επιτυχημένοι χρηματομεσίτες. Πόρνες πολυτελείας παρείχαν τις ακριβοπληρωμένες υπηρεσίες τους για να διαφημίσουν την επιτυχία των τραπεζιτών που μπορούσαν να τις πληρώνουν, καθώς και των δανδήδων που σκορπούσαν την περιουσία τους για χάρη τους…
Hobsbawm, J. Eric: Η Εποχή των......... Επαναστάσεων 1789-1848, εκδ. ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ

Το μπορντέλο…
Τι είναι ένα μπορντέλο;…
Ένα –νόμιμο- μπορντέλο είναι μια επιχείρηση, στην οποία έντιμες επαγγελματίες γυναίκες, οι ιερόδουλες, ασκούν ένα επάγγελμα στον ευρύτερο τομέα των υπηρεσιών…
Και ως τέτοια επιχείρηση, συμβάλλει στο μέτρο της συμβολής της στη διαμόρφωση του ΑΕΠ, των δημοσίων εσόδων, στο να έχουμε δρόμους, σχολεία, νοσοκομεία, το να έχει το Κράτος χρήματα να πληρώνει μισθούς και συντάξεις…
Ποιος μπορεί να κατηγορήσει μια τέτοια ΝΟΜΙΜΗ επιχείρηση και ΣΥΝΕΠΗ προς τις φορολογικές και άλλες δημόσιες υποχρεώσεις της;…
Προς τι αυτή η αναφορά;…
Απλά, ανακατεύοντας κάτι παλιά δημοσιεύματα, έπεσα πάνω σ’ εκείνο το σύνθημα των αγανακτισμένων : να καεί το μπουρδέλο η Βουλή…
Και σκέφτηκα πόσο εύκολα και πόσο αναίτια μπορεί να δυσφημιστεί μια επαγγελματική κατηγορία, όπως αυτή των ιεροδούλων…
Θα μπορούσε κανείς να πει, πως, τούτη η δυσφήμιση έχει να κάνει ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ λειτουργούντα μπορδέλα…
Αλλά, και πάλι, γιατί τότε να μην επικαλεστούμε άλλες ΕΞΙΣΟΥ ΑΝ ΟΧΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ φοροδιαφευγόντων κλάδων επαγγελματιών, εμπόρων κ.λπ…
Το μπορδέλο, αν αναφέρεται με απαξιωτικούς όρους, οφείλεται στο ότι κουβαλάει ακόμα την ανάμνηση μιας μικροαστικής ηθικής, η οποία συχνά δημοσίως κατακεραύνωνε –ιδίως στο παρελθόν-, ό,τι ιδιωτικώς και κρυφά «κατανάλωνε», «απολάμβανε», «επικροτούσε»…
Αυτό το «μικροαστική ηθική» να το ξεκαθαρίσουμε…
Δεν είναι η ηθική που χαρακτηρίζει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ την μικροαστική και μικρομεσαία γενικότερα τάξη…
Απλά, στη μικροαστική και μικρομεσαία τάξη, τους ήταν λιγότερο συγχωρητέο να αποκαλύπτονταν πράξεις (των ανδρών βασικά) ερωτικές και σεξουαλικές που η «εξουσία» θεωρούσε ακόλαστες και ανήθικες, όταν γίνονταν κατά παράβαση των (συνηθέστατα) θρησκευτικών επιταγών, με «πουτάνες», «γυναίκες του δρόμου», κ.λπ….
Κι όλα αυτά, ΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΜΥΣΤΙΚΟ, ότι τέτοιου είδους «ακολασίες» κι ακόμα χειρότερες, αποτελούσε «ΟΙΚΕΙΟ» ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ των μεγαλοαστικών τάξεων, μηδέ εξαιρουμένων και των τάξεων που ασκούσαν εξουσία, όπου, για να πάμε λίγο πίσω στο χρόνο, ήταν κάτι το απολύτως φυσικό οι βασιλείς να είχαν εκτός από την «επίσημη σύζυγο» και βασίλισσά τους, ικανό αριθμό ερωμένων και μάλιστα στα πλαίσια μιας σχετικής ιεραρχίας, όπως π.χ., η πρώτη τη τάξει ερωμένη, και πάει λέγοντας…
Ο μικροαστός, και ιδιαίτερα ο παντρεμένος μικροαστός που είχε ερωμένη, ήταν περισσότερο ευάλωτος στην ηθική ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΧΝΑ επιτίμηση, κάτι που όπως είπαμε, δεν είχε την ίδια ηθική διάσταση στις