Σχολιανά 111

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Ο σύγχρονος οικονομικός υπερεαλισμός : Τράπεζες χωρίς πραγματική οικονομία;
Γλυτώνουν τις τράπεζες λόγω του ότι διαφορετικά, θα κατέρρεε η οικονομία…
Έτσι λένε, έτσι μας λένε…
Αλλά ποια είναι αυτή η οικονομική δύναμη των Τραπεζών; Το 5, 7 ή σπανιότατα 9% των ιδίων τους κεφαλαίων;
Φυσικά όχι!
Δύναμή τους είναι ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΟΙ ......ΚΑΤΑΘΕΤΕΣ ΤΟΥΣ…

Και για την ακρίβεια δεν είναι δύναμή ΤΟΥΣ…
Είναι η δύναμη ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΤΩΝ…
Το ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΤΕΣ…
Και η τρέχουσα μνημονιακή πολιτική, ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΑΡΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥΣ, ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΟΤΙ ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ…
Για να το πω όσο πιο απλά γίνεται : ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΚΤΙΜΩ, ΟΤΙ ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΑΣΗ, ΤΙΣ ΕΧΟΥΝ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ «ΠΑΚΕΤΟΥ» ΠΡΟΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ «ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ»…
Αυτό ας το έχουν στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους, οι διοικήσεις ελληνικών τραπεζών όταν κάνουν τους όποιους τους σχεδιασμούς…
Και το χειρότερο όλων, σε ένα καθεστώς γενικευμένης εξάπλωσης της φτώχειας, δεν θα υπάρχουν πόροι για να στηριχθούν οι Τράπεζες, όπως στηρίζονται σήμερα…
Είναι ΚΑΤΑ ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ η στήριξη του ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ εισοδήματος, που μπορεί να αποτελέσει τη καλύτερη στήριξη του τραπεζικού συστήματος…
Διαφορετικά, θα είναι σαν να περιμένουμε μια επιχείρηση να έχει προοπτική επιβίωσης, χωρίς να έχει ούτε ένα πελάτη, χωρίς να πουλά τίποτα….
Είναι ακραία η παραπάνω θέση μου;
Λοιπό, αν και δεν το νομίζω, έστω ότι είναι ακραία…
Και τι θα σήμαινε αυτό;
Ζούμε μέρες των Άκρων…
Η κοινή λογική, ο κοινός νου έχει δραπετεύσει, αν και συχνά στο τόπο μας έλειπε σα πολύχρονα ταξίδια απουσιάζοντας απ’ το τόπο του…
Το μέτρο έχει ηττηθεί κατά κράτος…
Το Άκρο, δυστυχώς, δεν είναι πάντα μια συνειδητή προσπάθεια εκβιασμού της λογικής και του μέτρου, είναι μια αρρωστημένη κατάσταση, που θεωρεί ότι αυτό είναι το μέτρο, και κάθε τι άλλο Άκρο…
Από τη στιγμή όμως που αποφάσισες να φορέσεις τα ρούχα του «μοιραίου», του «μονοδρόμου», η λογική σου στη καλύτερη περίπτωση φυλακίστηκε, στη χειρότερη πέθανε…
Το Άκρο, έρχονται στιγμές, αφού δεν μπόρεσες να το εμποδίσεις να γίνει κυρίαρχη κατάσταση, δεν μπορείς να το αντιπαλέψεις παρά μόνο με τα ίδια του τα όπλα…
Η θεωρία του «Μνημονιακού Μονοδρόμου» αποτελεί την πιο εμφανή έκφραση ενός τέτοιου Άκρου, που ως τέτοιο είναι και δογματικό…
Έτσι ανάμεσα στο ΕΝΑ ΑΚΡΑΙΟ δίλημμα :
«ΙΣΧΥΡΕΣ ΕΝΕΣΕΙΣ» (με κοινωνικούς πόρους) ενίσχυσης του τραπεζικού συστήματος, ή ΧΑΟΣ,
και στο ΑΛΛΟ ΑΚΡΑΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ :
ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ή ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ (ΚΑΠΟΙΩΝ) ΤΡΑΠΕΖΩΝ,
θα επέλεγα, με το συμπάθειο, το δεύτερο, ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ, αν ο δογματισμός μου άφηνε χώρο, να κινηθώ κάπου στο ενδιάμεσο…
Ανάμεσα στην επιβίωση ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ ΕΙΣΟΔΗΜΑ και ΕΚ