ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑ Η ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ;

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑ Η ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ;

Ή μήπως τους ανθρώπους του κόμματος; “Μα το ίδιο είναι”, Θα πει κανείς, Είναι;...
Η πρόσφατη “ξαφνική” προκήρυξη εκλογών ανέδειξε έντονα το ερωτηματικό , δεδομένης της υπαρκτής ανάγκης ονομαστικήςσυμπλήρωσης ψηφοδελτίων.

Η διαδικασία για τον απλό πολίτη θύμισε έντονα την πρόσφατη προεκλογική διαδικασία των Δημοτικών εκλογών όπου σήκωνε κανείς ένα απλό σεμαίν και από κάτω ήταν υποψήφιος ..Τόσο απλά.

Γέλασε με τις γραφικές τελικές επιλογές,μειδίασε με τις καλλίγραμμες κυρίες ,άκουγε τους ψιθύρους “είμαι υποψήφιος” , θύμωσε με τους επιλεχθέντες γόνους , αλλά και φωνάζoντας “πάλι αυτοί”; Δηλαδή και εάν δεν ήταν αυτοί ποιοι θα ήταν ; Θα έβγαιναν τα κόμματα στους δρόμους και θα φώναζαν “εεε κόσμε ελάτε να γίνετε βουλευτές”;

Δυστυχώς για την κοινωνία του καναπέ και της γκρίνιας οι βουλευτικές είναι πιο σύνθετο θέμα και έχουν να κάνουν με κεντρική χάραξη στρατηγικής, με πιο “σοβαρά” θέματα αναλυμένα και αφορούν 300 μόνο επιλεχθέντες τελικά και όχι χιλιάδες επιλογές φυσικών προσώπων όπως στις αντίστοιχες εκλογές των Δήμων.

Ρεαλιστικά λοιπόν δεν θα μπορούσε λοιπόν να βρεθή ο βουλευτής από τον δρόμο παρά μόνο μέσα από μια διαδικασία που είναι χρονοβόρα επίπονη επίμονη και με πολλές διαδραστικές συνέργιες .

Στην ουσία του θέματος τώρα ,για το εάν αν ψηφίζουμε κόμμα ή ανθρώπους ,ας ξεκαθαρίσουμε ότι το κόμμα είναι το σύνολο μιας συλλογικότητας που εκφράζεται μέσα από τα όργανα του.
Αντίθετα οι άνθρωποι που προτείνονται μέσω ψηφοδελτίων ,είναι εκείνοι που εκφράζουν την θέληση τους διαμορφώνοντας τις τελικές θέσεις του κόμματος.

Άρα μάλλον ισχύει το το ότι η κοινωνία ψηφίζει το κόμμα που έχει συγκεκριμένη θέση ,παρά το ότι αυτό απαρτίζεται από άτομα με διαφοροποιούμενες αρκετές φορές εσωκομματικές απόψεις.

Σε υπαρκτό χρόνο, το κόμμα και ιδιαίτερα εάν είναι πολυσυλλεκτικό ,εκφράζει συλλογικές προτάσεις και όχι μεμονωμένες σκέψεις προσώπων, Το συγκροτημένο αυτό πλαίσιο προτάσεων ή ιδεολογικών προτιμήσεων καλείται να επιλέξει η βάσητου κόμματος.

Στο ερώτημα ποιά είναι η βάση η απάντηση είναι απλή Η βάση ενός κόμματος δεν είναι η βάση της κοινωνίας. Είναι η βάση του κόμματος των μελών και οι διαδικασίες εκλογής υποψηφίων εσωκομματικά είναι καταγεγραμμένες στα καταστατικά τους.

Σαφέστατα υπάρχει αρκετές φορές το δυσδιάκριτο των επιλογών της εκάστοτε ηγεσίας.
Στην πρόσφατη κατάρτιση των ψηφοδελτίων είδαμε τρόπους και διαδικασίες επιλογών που δεν είχαν καμία σχέση με την συλλογική διαδικασία αλλά μόνο τον προσπορισμό ψήφων απο αρκετά κόμματα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα έχουμε βιώσει αρκετές φορές στο παρελθόν δείχνοντας την παθογένεια της νοοτροπίας μπροστά στην νίκη με όποιο τρόπο.

Εισηγήσεις διαφόρων μορφών αισθητικής ,ψηφοθηρικές, αναγνωρισιμότητας και μόνο σαν ζητούμενο , αλλά και πυκνά συχνά με προσωπικές παρεμβάσεις - υποδείξεις κομματικών στελεχών προς φίλους συμμάχους. Ακριβώς όπως ησημερινή κοινωνία λειτουργεί στο σύνολο της.

Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν όπως έλεγε οΙσοκράτης, 436-338 π.Χ., Αθηναίος ρήτορας δηλαδή το ήθος όλης της πολιτείας είναι το ίδιο με αυτό αυτών που την κυβερνούν.

Τα κριτικά σημεία των επιλογών .

Τα φυσικά πρόσωπα θέλουν και πιστεύουν ότι είναι ικανά για αυτό και προτείνονται ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Βέβαια υπάρχουν πάντα και αυτοί που “ποτέ δεν ξέρεις” ή “τι έχω να χάσω” .

Συμμαχίες, αναγνωρισιμότητα , συμμετοχικότητα, δικτύωση ,παρελθόν αλλά και μέλλον με βάση τις προτεραιότητας της κεντρικής επιτροπής των κομμάτων ζυγίστηκαν και Ιδού.

Το τελικό αποτέλεσμα στις 25του μηνός θα δείξει εάν οι επιλογές των κομμάτων είχαν επιτυχία.

Οι πολίτες ελπίζουν ότι η αναντίρρητη ανάγκη διαύλων επικοινωνίας των κομμάτων με την βάση της κοινωνίας , ο έλεγχος τήρησης διαδικασιών δημοκρατικής λειτουργίας των κομμάτων σε μια κοινωνία που οι κύκλοι βάσης διαρκώς μεταβάλλονται ,συνεκτιμήθηκαν και αποτυπώθηκαν με την τελική επιλογή των φυσικών προσώπων στις λίστες.

Σίγουρα θα υπάρχουν και γκρίνιες, στραβομουτσουνιάσματα γιατί ο αποκλεισμός φέρνει τριβές και δείχνει τις παθογένειες αλλά η πραγματικότητα είναι η λίστα. Οπότε τα στελέχη συμφωνούν ή διαφωνούν με την μεθοδολογία ή την αξιολόγηση τα πρωτοδικεία έκλεισαν.

Οι πολίτες πια καλούνται να ψηφίσουν κόμματα άρα προτάσεις.

Για τους πολίτες η καταγεγραμμένη από τα ΜΜΕ διαδικασία επιλογής εύκολα ή δύσκολα θα βοηθήσει στο να αποτυπωθεί με ποιους τρόπους και με ποιές διαδικασίες λειτούργησαν τα κόμματα αφήνοντας πίσω τα ιχνηλάσιμα στίγματα τους μέχρι και την τελευταία στιγμή πριν την κάλπη.

Οι πολίτες αναγνωρίζουν ότι οι πολιτικές ηγεσίες θα πρέπει να έχουν το προνόμιο της αυτονομίας στην πολιτική ηγεσία, για να μπορούν να χαράξουν την στρατηγική που επιθυμούν έτσι ώστε να μην μπορούν αύριο να οικτίρουν τους άλλους και έχουν ανοχές .

Όπως επίσης έχουν ανοχές για το ότι αξιολόγηση των φυσικών προσώπων δεν είναι εύκολη δεδομένης της μη ικανοποίησης όλων των φιλόδοξων μελών.

Επίσης γνωρίζουν πλέον ότι δεν αρκεί ένα ωραίο σώμα με θηλυκές καμπύλες ή μια ωραία φωνητική παρουσία ή ακόμα και ένας γόνος θα τους δώσει λύση.

Το είδαν στο παρελθόν, το βιώνουν στο σήμερα με τα ποδοσφαιρικά ,τα αθλητικά ,αλλά και καλιτεχνικά ευτράπελα κ.α. που όλοι ζήσαμε με άδοξο τέλος .

Στο σύνολο των αποτελεσμάτων ήταν εμφανές ότι οι επαγγελματίες πολιτικοίεξασφάλισαν τα στεγανά τους,επικρατώντας. Λογικό,άλλωστε για αυτό καιορίζονται επαγγελματίες.

Λογικό γιατί η διαδικασία λειτουργίας τουκόμματος αποφασίζεται από το σύνολο των μελών του κόμματος εκφραζόμενα μέσα απόκαταστατικά και επίπονες συνελεύσεις όπου οι επαγγελματίες συμμετέχουν ενεργά και αυτοί το ξέρουν.

Ομως η κοινωνία ζητάει αξιοκρατία ,πρόοδο ,αποφασιστικότητα .....Τελείως διαφορετικά από αυτά που είδαμε στις τελικές λίστες σε γενικές γραμμές.

Για τους πολίτες η ανάγκη της φωνής του λαού, αυτοδικαίως πρέπει να μεταφέρεται από τον δρόμο στους θεσμούς κάτι που είναι και θα είναι πάντα γεγονός σαν αδίρητη ανάγκη για την λειτουργία της Δημοκρατίας.

Όμως έιναι προφανές ότι αυτό δεν εισακούστηκε δεόντως από τις λίστες.

Η υπέρβαση των σημερινών κομμάτων από την εσωστρέφεια τους ,είναι το ζητούμενο και η κοινωνία δείχνει τον δρόμο της νίκης σε όσες κομματικές οντότητες προσπαθούν να αποδείξουν ότι έχουν σωστή επικοινωνία, με την βάση και όχι εσωστρέφεια.

Η προσχηματικότητα που καθημερινά καταγράφεται σε όλα τα κόμματα άλλοτε σαν μονοκρατορία των ηγετών ,άλλοτε σαν εκμετάλλευση δεσπόζουσας θέσης των επαγγελματιών της πολιτικής έχει οδηγήσει την χώρα σε αυτή τη άθλια κατάσταση.

Εκείνο που διαφαίνεται είναι ότι δύσκολα η Ελληνική κοινωνία θα μπορέσει να απεγκλωβιστή από το πάλαι ποτέ τεράστιο σύνδορμο του διπολισμού.

Όμως ακόμα και έτσι ,κάτι έχει αλλάξει , κάτι αχνοφάινεται στον ορίζοντα ανατροπής από την σήψη και την δυσωδία που εκπέμπουν οι επαγγελματίες πολιτικοί.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο Δημοσθένης έλεγε ότι είναι επιβεβλημένο οι ελέυθεροι να έχουν συναίσθηση ευθύνης για τα πολιτικά πράγματα.