Ολα όσα πρέπει να ξέρετε για την ελεγχόμενη χρεοκοπία και όχι μόνο

Τι θα συμβεί αν δεν πάρουμε την επόμενη δόση;
H χώρα δεν έχει υποχρεώσεις προς ξένους δανειστές πριν από τον Ιανουάριο. Τα ομόλογα που λήγουν τον Δεκέμβριο είναι αυτά που έχουν δοθεί προς τις φαρμακοβιομηχανίες για την εξόφληση των οφειλών του Δημοσίου. Τα έχουν στα χέρια τους ελληνικές βιομηχανίες και ελληνικές τράπεζες. Αυτές θα την «πληρώσουν».
Επίσης, εννοείται ότι δεν θα μπορέσουν να πληρωθούν όλοι οι μισθοί και οι συντάξεις, τουλάχιστον μετά τα μέσα Δεκεμβρίου. Ακόμη κι αν αυξηθούν τα έσοδα της έκτακτης εισφοράς, που έφτασαν τα 650 εκατ. ευρώ μέχρι τα ......
τέλη Σεπτεμβρίου, και χρησιμοποιηθούν τα πρώτα έσοδα από αποκρατικοποιήσεις, ύψους περίπου 850 εκατ. ευρώ (αν και το τελευταίο δεν επιτρέπεται με βάση το νόμο), στο τέλος κάθε μήνα το Δημόσιο πρέπει να εκταμιεύει 1,8 δισ. ευρώ περίπου για μισθούς και συντάξεις. Επομένως, πιθανώς μισθοί και συντάξεις θα δίνονται κουρεμένα έως ότου δοθεί λύση, όποια κι αν είναι αυτή.Αυτό θα έχει προφανώς ευρύτερες συνέπειες, καθώς δεν θα μπορούν να πληρωθούν δόσεις δανειοληπτών σε τράπεζες. Ο μεγαλύτερες κίνδυνος είναι να προκληθεί πανικός ότι επίκειται χρεοκοπία και να επιχειρηθούν μαζικές αναλήψεις καταθέσεων. Οι δανειστές μας είχαν, σύμφωνα με μια εκδοχή, εξετάσει το ενδεχόμενο να καθυστερήσει η δόση για λόγους άσκησης πίεσης. Eδώ που έχουμε φτάσει όμως, ο εκβιασμός αυτός έχει χάσει πλέον το νόημά του.
Γιατί όχι σε ένα γενναίο κούρεμα της τάξης του 50%;
Επί της αρχής, είναι σωστό να υποστούν οι τράπεζες τις συνέπειες της απερίσκεπτης ή κερδοσκοπικής πρακτικής τους στο παρελθόν, όταν δάνειζαν το ελληνικό κράτος κλείνοντας τα μάτια στους κινδύνους. Αυτό άλλωστε υποστηρίζει και η «ηθικολόγος» Γερμανία. Ομως, αν οι τράπεζες καταρρεύσουν θα την πληρώσουν και οι πελάτες τους. Για να προστατευθούν οι καταθέτες πρέπει να στηριχθούν οι τράπεζες, μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Τα πράγματα είναι χειρότερα για τα ασφαλιστικά ταμεία, για τα οποία δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα αντίστοιχο ταμείο. Το κράτος πρέπει να βρει πηγή χρηματοδότησής τους, προκειμένου να εξακολουθήσουν να πληρώνουν τις συντάξεις. Η Ελλάδα για να μπορέσει να ελέγξει και να διαχειριστεί τις επιπτώσεις ενός μεγάλου κουρέματος πρέπει να έχει εξασφαλίσει τη διάθεση ενός ποσού 70-100 δισ. ευρώ (επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και των Ταμείων, αντικατάσταση βραχυχρόνιου δανεισμού - τρίμηνα και εξάμηνα έντοκα γραμμάτια -, κάλυψη στοιχειωδών αναγκών λειτουργίας ενόψει και της πιθανής έως βέβαιης κατάρρευσης εσόδων κ.λπ.). Εκτός του ότι μέρος του οφέλους από το κούρεμα «χάνεται» αμέσως με τον νέο δανεισμό, ο μόνος «πρόθυμος» δανειστής μπορεί να είναι η τρόικα. Θα τα δώσει; Αν υπάρξει συμφωνία για ελεγχόμενη χρεοκοπία, μάλλον ναι. Ασφαλώς, όμως, δεν θα το κάνει χωρίς δεσμεύσεις για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους μετά το βαθύ κούρεμα. Για τους πολίτες αυτό θα σημαίνει «άγρια λιτότητα». Δεδομένου ότι το ποσοστό του χρέους που κατέχουν ξένες τράπεζες είναι μικρό (αν εξαιρεθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα),